TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
AU  - Milosavljević, Nikola
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3785
AB  - Uvod: Sajber kriminal se odnosi na svako nezakonito delo izvršeno korišće- njem računara, računarskih mreža ili drugog oblika informacionih i komunika- cionih tehnologija. U zavisnosti od toga da li je tehnologija meta ili sredstvo iz- vršenja, možemo razlikovati krivična dela koja podrazumevaju napade usme- rene na uređaje i računarske mreže i različite oblike „tradicionalnih” krivičnih dela čiji se obim i domet povećavaju upotrebom digitalnih tehnologija. Usled KOVID-19 pandemije ljudi su prisiljeni da ostaju kod kuće i da se, više nego ikada pre, oslone na računare, telefone i internet, kako bi mogli da rade, uče na daljinu, kupuju, informišu se i komuniciraju sa drugima. Premeštanje sva- kodnevnih i poslovnih aktivnosti iz fizičke u digitalnu sferu otvara i mogućnost nastanka novih oblika pretnji i rizika u sajber prostoru.
Cilj: Cilj rada bio je da se eksplorativnim istraživanjem ustanove zastupljenost, raširenost i oblici ispoljavanja sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije.
Metod: Korišćena je metoda pretraživanja i analize velikog broja primarnih i sekundarnih izvora informacija (desk research), proučavanjem različitih nauč- nih baza podataka i sprovedenih istraživanja o zastupljenosti i različitim obli- cima sajber kriminala tokom pandemije.
Rezultati: Podaci pokazuju da je tokom KOVID-19 pandemije došlo do pove- ćanja stope raširenosti i sofisticiranosti sajber kriminala. Mete sajber napada su pored pojedinaca i malih preduzeća, sve više velike korporacije i institucije koje imaju ključnu ulogu u odgovoru na izbijanje bolesti. Pored rapidnog rasta sajber napada na računare i računarske mreže, došlo je i do povećanja broja „tradicionalnih” krivičnih dela u sajber prostoru, uz iskorišćavanje bezbedno- sne ranjivosti rada od kuće i straha i neizvesnosti zbog pandemije.
Zaključak: Enormni rast sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije predstav- lja ozbiljan izazov za državne strukture. Državno reagovanje na krupan porast sajber kriminala prvenstveno bi trebalo da se usmeri na sprovođenje preventiv- nih mera kroz edukacije i kampanje podizanja svesti, jer je najveći bezbednosni rizik potcenjivanje ili nedostatak svesti o pretnjama u sajber prostoru.
AB  - Introduction: Cybercrime refers to any illegal act committed using computers, computer networks, or other forms of information and communication technologies.
Depending on whether the technology is a target or a means of execution, we can distinguish between crimes that involve attacks aimed at devices and computer networks, and different forms of “traditional” crimes whose scope and reach increase with the use of digital technologies. As a result of the COVID-19 pandemic, people have to stay home, rely more than ever on computers, phones, and the Internet to telework, learn on distance, buy things, get information, and communicate with others. The shift of everyday and business activities from the physical to the digital sphere also opens the possibility of the emergence of new forms of threats and risks in cyberspace.
Aim: The paper aimed to explore the prevalence and forms of manifestation of cybercrime during the COVID-19 pandemic.
Method: Desk research was conducted by gathering and analyzing a plethora of primary and secondary sources of information, various scientific databases and research findings on the prevalence and various forms of cybercrime during the pandemic.
Results: The data show that during the COVID-19 pandemic, there was an increase in the prevalence, widespread presence, and sophistication of cybercrime. In addition to individuals and small businesses, the target of cyberattacks in greater amount is large corporations and institutions that play a crucial role in responding to the outbreak. Besides the rapid growth of cyber-attacks on computers and computer networks, the rate of “traditional” crimes in cyberspace has also increased by exploiting security vulnerabilities of teleworking and fear and uncertainty due to the pandemic.
Conclusion: The enormous growth of cybercrime during the COVID-19 pandemic poses a serious challenge to government structures. The state’s response to the huge rise of cybercrime should initially focus on implementing preventive measures in the form of education and awareness-raising campaigns, as the greatest security risk is underestimation or lack of awareness of cyber threats.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
T1  - Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije
T1  - Cyber crime – serious challenge during the covid-19 pandemic
EP  - 256
SP  - 249
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3785
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka and Milosavljević, Nikola",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Sajber kriminal se odnosi na svako nezakonito delo izvršeno korišće- njem računara, računarskih mreža ili drugog oblika informacionih i komunika- cionih tehnologija. U zavisnosti od toga da li je tehnologija meta ili sredstvo iz- vršenja, možemo razlikovati krivična dela koja podrazumevaju napade usme- rene na uređaje i računarske mreže i različite oblike „tradicionalnih” krivičnih dela čiji se obim i domet povećavaju upotrebom digitalnih tehnologija. Usled KOVID-19 pandemije ljudi su prisiljeni da ostaju kod kuće i da se, više nego ikada pre, oslone na računare, telefone i internet, kako bi mogli da rade, uče na daljinu, kupuju, informišu se i komuniciraju sa drugima. Premeštanje sva- kodnevnih i poslovnih aktivnosti iz fizičke u digitalnu sferu otvara i mogućnost nastanka novih oblika pretnji i rizika u sajber prostoru.
Cilj: Cilj rada bio je da se eksplorativnim istraživanjem ustanove zastupljenost, raširenost i oblici ispoljavanja sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije.
Metod: Korišćena je metoda pretraživanja i analize velikog broja primarnih i sekundarnih izvora informacija (desk research), proučavanjem različitih nauč- nih baza podataka i sprovedenih istraživanja o zastupljenosti i različitim obli- cima sajber kriminala tokom pandemije.
Rezultati: Podaci pokazuju da je tokom KOVID-19 pandemije došlo do pove- ćanja stope raširenosti i sofisticiranosti sajber kriminala. Mete sajber napada su pored pojedinaca i malih preduzeća, sve više velike korporacije i institucije koje imaju ključnu ulogu u odgovoru na izbijanje bolesti. Pored rapidnog rasta sajber napada na računare i računarske mreže, došlo je i do povećanja broja „tradicionalnih” krivičnih dela u sajber prostoru, uz iskorišćavanje bezbedno- sne ranjivosti rada od kuće i straha i neizvesnosti zbog pandemije.
Zaključak: Enormni rast sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije predstav- lja ozbiljan izazov za državne strukture. Državno reagovanje na krupan porast sajber kriminala prvenstveno bi trebalo da se usmeri na sprovođenje preventiv- nih mera kroz edukacije i kampanje podizanja svesti, jer je najveći bezbednosni rizik potcenjivanje ili nedostatak svesti o pretnjama u sajber prostoru., Introduction: Cybercrime refers to any illegal act committed using computers, computer networks, or other forms of information and communication technologies.
Depending on whether the technology is a target or a means of execution, we can distinguish between crimes that involve attacks aimed at devices and computer networks, and different forms of “traditional” crimes whose scope and reach increase with the use of digital technologies. As a result of the COVID-19 pandemic, people have to stay home, rely more than ever on computers, phones, and the Internet to telework, learn on distance, buy things, get information, and communicate with others. The shift of everyday and business activities from the physical to the digital sphere also opens the possibility of the emergence of new forms of threats and risks in cyberspace.
Aim: The paper aimed to explore the prevalence and forms of manifestation of cybercrime during the COVID-19 pandemic.
Method: Desk research was conducted by gathering and analyzing a plethora of primary and secondary sources of information, various scientific databases and research findings on the prevalence and various forms of cybercrime during the pandemic.
Results: The data show that during the COVID-19 pandemic, there was an increase in the prevalence, widespread presence, and sophistication of cybercrime. In addition to individuals and small businesses, the target of cyberattacks in greater amount is large corporations and institutions that play a crucial role in responding to the outbreak. Besides the rapid growth of cyber-attacks on computers and computer networks, the rate of “traditional” crimes in cyberspace has also increased by exploiting security vulnerabilities of teleworking and fear and uncertainty due to the pandemic.
Conclusion: The enormous growth of cybercrime during the COVID-19 pandemic poses a serious challenge to government structures. The state’s response to the huge rise of cybercrime should initially focus on implementing preventive measures in the form of education and awareness-raising campaigns, as the greatest security risk is underestimation or lack of awareness of cyber threats.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.",
title = "Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije, Cyber crime – serious challenge during the covid-19 pandemic",
pages = "256-249",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3785"
}

Radulović, D.,& Milosavljević, N.. (2021). Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 249-256.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3785

Radulović D, Milosavljević N. Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.. 2021;:249-256.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3785 .

Radulović, Danka, Milosavljević, Nikola, "Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije" in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. (2021):249-256,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3785 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
AU  - Milosavljević, Nikola
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3694
AB  - Uvod: Sajber kriminal se odnosi na svako nezakonito delo izvršeno korišćenjem računara, računarskih mreža ili drugog oblika informacionih i komunikacionih tehnologija. U zavisnosti od toga da li je tehnologija meta ili sredstvo izvršenja, možemo razlikovati krivična dela koja podrazumevaju napade usmerene na uređaje i računarske mreže i različite oblike „tradicionalnih” krivičnih dela čiji se obim i domet povećavaju upotrebom digitalnih tehnologija. Usled KOVID-19 pandemije ljudi su prisiljeni da ostaju kod kuće i da se, više nego ikada pre, oslone na računare, telefone i internet, kako bi mogli da rade, uče na daljinu, kupuju, informišu se i komuniciraju sa drugima. Premeštanje svakodnevnih i poslovnih aktivnosti iz fizičke u digitalnu sferu otvara i mogućnost nastanka novih oblika pretnji i rizika u sajber prostoru.
Cilj: Cilj rada bio je da se eksplorativnim istraživanjem ustanove zastupljenost, raširenost i oblici ispoljavanja sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije. Metod: Korišćena je metoda pretraživanja i analize velikog broja primarnih i sekundarnih izvora informacija (desk research), proučavanjem različitih naučnih baza podataka i sprovedenih istraživanja o zastupljenosti i različitim oblicima sajber kriminala tokom pandemije.
Rezultati: Podaci pokazuju da je tokom KOVID-19 pandemije došlo do povećanja stope raširenosti i sofisticiranosti sajber kriminala. Mete sajber napada su pored pojedinaca i malih preduzeća, sve više velike korporacije i institucije koje imaju ključnu ulogu u odgovoru na izbijanje bolesti. Pored rapidnog rasta sajber napada na računare i računarske mreže, došlo je i do povećanja broja „tradicionalnih” krivičnih dela u sajber prostoru, uz iskorišćavanje bezbednosne ranjivosti rada od kuće i straha i neizvesnosti zbog pandemije.
Zaključak: Enormni rast sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije predstavlja ozbiljan izazov za državne strukture. Državno reagovanje na krupan porast sajber kriminala prvenstveno bi trebalo da se usmeri na sprovođenje preventivnih mera kroz edukacije i kampanje podizanja svesti, jer je najveći bezbednosni rizik potcenjivanje ili nedostatak svesti o pretnjama u sajber prostoru.
AB  - Introduction: Cybercrime refers to any illegal act committed using computers, computer networks, or other forms of information and communication technologies. Depending on whether the technology is a target or a means of execution, we can distinguish between crimes that involve attacks aimed at devices and computer networks, and different forms of “traditional” crimes whose scope and reach increase with the use of digital technologies. As a result of the COVID-19 pandemic, people have to stay home, rely more than ever on computers, phones, and the Internet to telework, learn on distance, buy things, get information, and communicate with others. The shift of everyday and business activities from the physical to the digital sphere also opens the possibility of the emergence of new forms of threats and risks in cyberspace.
Aim: The paper aimed to explore the prevalence and forms of manifestation of cybercrime during the COVID-19 pandemic.
Method: Desk research was conducted by gathering and analyzing a plethora of primary and secondary sources of information, various scientific databases and research findings on the prevalence and various forms of cybercrime during the pandemic.
Results: The data show that during the COVID-19 pandemic, there was an increase in the prevalence, widespread presence, and sophistication of cybercrime. In addition to individuals and small businesses, the target of cyberattacks in greater amount is large corporations and institutions that play a crucial role in responding to the outbreak. Besides the rapid growth of cyber attacks on computers and computer networks, the rate of “traditional” crimes in cyberspace has also increased by exploiting security vulnerabilities of teleworking and fear and uncertainty due to the pandemic.
Conclusion: The enormous growth of cybercrime during the COVID-19 pandemic poses a serious challenge to government structures. The state’s response to the huge rise of cybercrime should initially focus on implementing preventive measures in the form of education and awareness-raising campaigns, as the greatest security risk is underestimation or lack of awareness of cyber threats.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
T1  - Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije
T1  - Cyber crime – serious challenge during the covid-19 pandemic
EP  - 99
SP  - 98
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3694
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka and Milosavljević, Nikola",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Sajber kriminal se odnosi na svako nezakonito delo izvršeno korišćenjem računara, računarskih mreža ili drugog oblika informacionih i komunikacionih tehnologija. U zavisnosti od toga da li je tehnologija meta ili sredstvo izvršenja, možemo razlikovati krivična dela koja podrazumevaju napade usmerene na uređaje i računarske mreže i različite oblike „tradicionalnih” krivičnih dela čiji se obim i domet povećavaju upotrebom digitalnih tehnologija. Usled KOVID-19 pandemije ljudi su prisiljeni da ostaju kod kuće i da se, više nego ikada pre, oslone na računare, telefone i internet, kako bi mogli da rade, uče na daljinu, kupuju, informišu se i komuniciraju sa drugima. Premeštanje svakodnevnih i poslovnih aktivnosti iz fizičke u digitalnu sferu otvara i mogućnost nastanka novih oblika pretnji i rizika u sajber prostoru.
Cilj: Cilj rada bio je da se eksplorativnim istraživanjem ustanove zastupljenost, raširenost i oblici ispoljavanja sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije. Metod: Korišćena je metoda pretraživanja i analize velikog broja primarnih i sekundarnih izvora informacija (desk research), proučavanjem različitih naučnih baza podataka i sprovedenih istraživanja o zastupljenosti i različitim oblicima sajber kriminala tokom pandemije.
Rezultati: Podaci pokazuju da je tokom KOVID-19 pandemije došlo do povećanja stope raširenosti i sofisticiranosti sajber kriminala. Mete sajber napada su pored pojedinaca i malih preduzeća, sve više velike korporacije i institucije koje imaju ključnu ulogu u odgovoru na izbijanje bolesti. Pored rapidnog rasta sajber napada na računare i računarske mreže, došlo je i do povećanja broja „tradicionalnih” krivičnih dela u sajber prostoru, uz iskorišćavanje bezbednosne ranjivosti rada od kuće i straha i neizvesnosti zbog pandemije.
Zaključak: Enormni rast sajber kriminala tokom KOVID-19 pandemije predstavlja ozbiljan izazov za državne strukture. Državno reagovanje na krupan porast sajber kriminala prvenstveno bi trebalo da se usmeri na sprovođenje preventivnih mera kroz edukacije i kampanje podizanja svesti, jer je najveći bezbednosni rizik potcenjivanje ili nedostatak svesti o pretnjama u sajber prostoru., Introduction: Cybercrime refers to any illegal act committed using computers, computer networks, or other forms of information and communication technologies. Depending on whether the technology is a target or a means of execution, we can distinguish between crimes that involve attacks aimed at devices and computer networks, and different forms of “traditional” crimes whose scope and reach increase with the use of digital technologies. As a result of the COVID-19 pandemic, people have to stay home, rely more than ever on computers, phones, and the Internet to telework, learn on distance, buy things, get information, and communicate with others. The shift of everyday and business activities from the physical to the digital sphere also opens the possibility of the emergence of new forms of threats and risks in cyberspace.
Aim: The paper aimed to explore the prevalence and forms of manifestation of cybercrime during the COVID-19 pandemic.
Method: Desk research was conducted by gathering and analyzing a plethora of primary and secondary sources of information, various scientific databases and research findings on the prevalence and various forms of cybercrime during the pandemic.
Results: The data show that during the COVID-19 pandemic, there was an increase in the prevalence, widespread presence, and sophistication of cybercrime. In addition to individuals and small businesses, the target of cyberattacks in greater amount is large corporations and institutions that play a crucial role in responding to the outbreak. Besides the rapid growth of cyber attacks on computers and computer networks, the rate of “traditional” crimes in cyberspace has also increased by exploiting security vulnerabilities of teleworking and fear and uncertainty due to the pandemic.
Conclusion: The enormous growth of cybercrime during the COVID-19 pandemic poses a serious challenge to government structures. The state’s response to the huge rise of cybercrime should initially focus on implementing preventive measures in the form of education and awareness-raising campaigns, as the greatest security risk is underestimation or lack of awareness of cyber threats.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.",
title = "Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije, Cyber crime – serious challenge during the covid-19 pandemic",
pages = "99-98",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3694"
}

Radulović, D.,& Milosavljević, N.. (2021). Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije. in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 98-99.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3694

Radulović D, Milosavljević N. Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije. in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.. 2021;:98-99.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3694 .

Radulović, Danka, Milosavljević, Nikola, "Sajber kriminal – ozbiljan izazov tokom kovid-19 pandemije" in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. (2021):98-99,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3694 .

TY  - JOUR
AU  - Radonjić, Isidora
AU  - Dobrota-Davidović, Nada
AU  - Radulović, Danka
AU  - Otašević, Jadranka
AU  - Šoster, Darinka
AU  - Davidović, Dragomir
PY  - 2020
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/1273
AB  - The aim of this study is to test the thesis that adults who stutter differ from those without this disorder by lower birth weight and
in terms of personality dimensions, as well as the assertion that prevalence of stuttering is far higher among males.Total sample
consisted of 108 subjects, aged 18 - 50, whereby subsamples consisted of 54 subjects, equaled in gender and age. The Personality
Inventory NEO PI_R (S/A form) was used to examine basic personality dimensions (Neuroticism, Extraversion, Openness,
Agreeableness and Conscientiousness). The correlation between the gender and stuttering has been established, but no differences
have been found between the birth weights or in terms of basic personality characteristics. Further examinations are needed but
such should be applied to larger representative samples, using more progressive data processing methodology.
Key words: fluency disorders, stuttering, personality dimensions, gender, birth weight
PB  - Institute for Human Rehabilitation
T2  - Human Research in Rehabilitation
T1  - Characteristics of adult people with fluency disorder
EP  - 21
IS  - 1
SP  - 11
VL  - 10
DO  - 10.21554/hrr.042002
ER  - 

@article{
author = "Radonjić, Isidora and Dobrota-Davidović, Nada and Radulović, Danka and Otašević, Jadranka and Šoster, Darinka and Davidović, Dragomir",
year = "2020",
abstract = "The aim of this study is to test the thesis that adults who stutter differ from those without this disorder by lower birth weight and
in terms of personality dimensions, as well as the assertion that prevalence of stuttering is far higher among males.Total sample
consisted of 108 subjects, aged 18 - 50, whereby subsamples consisted of 54 subjects, equaled in gender and age. The Personality
Inventory NEO PI_R (S/A form) was used to examine basic personality dimensions (Neuroticism, Extraversion, Openness,
Agreeableness and Conscientiousness). The correlation between the gender and stuttering has been established, but no differences
have been found between the birth weights or in terms of basic personality characteristics. Further examinations are needed but
such should be applied to larger representative samples, using more progressive data processing methodology.
Key words: fluency disorders, stuttering, personality dimensions, gender, birth weight",
publisher = "Institute for Human Rehabilitation",
journal = "Human Research in Rehabilitation",
title = "Characteristics of adult people with fluency disorder",
pages = "21-11",
number = "1",
volume = "10",
doi = "10.21554/hrr.042002"
}

Radonjić, I., Dobrota-Davidović, N., Radulović, D., Otašević, J., Šoster, D.,& Davidović, D.. (2020). Characteristics of adult people with fluency disorder. in Human Research in Rehabilitation
Institute for Human Rehabilitation., 10(1), 11-21.
https://doi.org/10.21554/hrr.042002

Radonjić I, Dobrota-Davidović N, Radulović D, Otašević J, Šoster D, Davidović D. Characteristics of adult people with fluency disorder. in Human Research in Rehabilitation. 2020;10(1):11-21.
doi:10.21554/hrr.042002 .

Radonjić, Isidora, Dobrota-Davidović, Nada, Radulović, Danka, Otašević, Jadranka, Šoster, Darinka, Davidović, Dragomir, "Characteristics of adult people with fluency disorder" in Human Research in Rehabilitation, 10, no. 1 (2020):11-21,
https://doi.org/10.21554/hrr.042002 . .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
AU  - Ignjatović, Natalija
PY  - 2019
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3179
AB  - Turetov (Tourett) sindrom je neurorazvojni poremećaj višestrukih
motornih i vokalnih tikova prisutnih duže od godinu dana. Najčešće su brzi,
nevoljni, stereotipni pokreti i vokalizacije jednostavni-u vidu treptanja,
ušmrkivanja, iskašljavanja, stenjanja i sl., dok složeni motorni tikovi uključuju
facijalne gestikulacije, dodirivanje i mirisanje, a vokalni ponavljanje reči,
psovanje, izgovaranje kolokvijalnih uvreda i sl.
Poremećaj počinje da se ispoljava u detinjstvu, ali se komplikuje
prisustvom drugih problema, pa je u radu na bazi dostupne empirijske građe
analiziran njegov komorbiditet sa bihevioralnim i emocionalnim
poremećajima.
Rezultati istraživanja dosledno potvrđuju da je kod većine dece sa
Turetovim sindromom (60%-70%) dijagnostifikovan deficit pažnje i poremećaj
hiperaktivnosti (ADHD); dok je kod 7% dece sa ADHD prisutan Turetov sindrom
(neretko provociran medikametozno, najčešće stimulansima CNS
primenjivanim u tretmanu ADHD). U značajnom delu istraživanja pronađeno je da
deca sa Turetovim sindromom redovno ispoljavaju bihevioralne probleme,
uključujući opoziciono-devijantni poremećaj i poremećaj ponašanja, ali i
poremećaje učenja; kao i da takvu decu karakterišu niska frustaciona
tolerancija, argumentisanje, promene raspoloženja i periodi ekstremnih napada
besa i agresivnog ponašanja.
Prema nalazima drugih empirijskih studija kod dece sa Turetovim
sindromom češće se sreću depresija, anksioznost, opsesivnost, niska
samoprocena, stid, zbunjenost i socijalna neprilagođenost, naročito u
školskom miljeu. Pored toga, 73-78% ove dece ima loše iskustvo u relacijama sa
vršnjacima i redovne epizode plakanja zbog zadirkivanja od strane druge dece,
te po pravilu ostaju socijalno izolovani.
Imajući sve ovo u vidu, zaključeno je da prisustvo bihevioralnih i
emocionalnih problema dodatno značajno narušava kvalitet života i
porodično, školsko i socijalno funkcionisanje dece sa Turetovim sindromom
i stvara potrebu da se uz medicinske i stručnjaci bihevioralnih profila
neizostavno uključuju u tretman ovog poremećaja.
C3  - Zbornik rezimea sa stručno-naučne konferencije Dani defektologa Srbije
T1  - Bihevioralne i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom
EP  - 107
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3179
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka and Ignjatović, Natalija",
year = "2019",
abstract = "Turetov (Tourett) sindrom je neurorazvojni poremećaj višestrukih
motornih i vokalnih tikova prisutnih duže od godinu dana. Najčešće su brzi,
nevoljni, stereotipni pokreti i vokalizacije jednostavni-u vidu treptanja,
ušmrkivanja, iskašljavanja, stenjanja i sl., dok složeni motorni tikovi uključuju
facijalne gestikulacije, dodirivanje i mirisanje, a vokalni ponavljanje reči,
psovanje, izgovaranje kolokvijalnih uvreda i sl.
Poremećaj počinje da se ispoljava u detinjstvu, ali se komplikuje
prisustvom drugih problema, pa je u radu na bazi dostupne empirijske građe
analiziran njegov komorbiditet sa bihevioralnim i emocionalnim
poremećajima.
Rezultati istraživanja dosledno potvrđuju da je kod većine dece sa
Turetovim sindromom (60%-70%) dijagnostifikovan deficit pažnje i poremećaj
hiperaktivnosti (ADHD); dok je kod 7% dece sa ADHD prisutan Turetov sindrom
(neretko provociran medikametozno, najčešće stimulansima CNS
primenjivanim u tretmanu ADHD). U značajnom delu istraživanja pronađeno je da
deca sa Turetovim sindromom redovno ispoljavaju bihevioralne probleme,
uključujući opoziciono-devijantni poremećaj i poremećaj ponašanja, ali i
poremećaje učenja; kao i da takvu decu karakterišu niska frustaciona
tolerancija, argumentisanje, promene raspoloženja i periodi ekstremnih napada
besa i agresivnog ponašanja.
Prema nalazima drugih empirijskih studija kod dece sa Turetovim
sindromom češće se sreću depresija, anksioznost, opsesivnost, niska
samoprocena, stid, zbunjenost i socijalna neprilagođenost, naročito u
školskom miljeu. Pored toga, 73-78% ove dece ima loše iskustvo u relacijama sa
vršnjacima i redovne epizode plakanja zbog zadirkivanja od strane druge dece,
te po pravilu ostaju socijalno izolovani.
Imajući sve ovo u vidu, zaključeno je da prisustvo bihevioralnih i
emocionalnih problema dodatno značajno narušava kvalitet života i
porodično, školsko i socijalno funkcionisanje dece sa Turetovim sindromom
i stvara potrebu da se uz medicinske i stručnjaci bihevioralnih profila
neizostavno uključuju u tretman ovog poremećaja.",
journal = "Zbornik rezimea sa stručno-naučne konferencije Dani defektologa Srbije",
title = "Bihevioralne i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom",
pages = "107",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3179"
}

Radulović, D.,& Ignjatović, N.. (2019). Bihevioralne i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom. in Zbornik rezimea sa stručno-naučne konferencije Dani defektologa Srbije.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3179

Radulović D, Ignjatović N. Bihevioralne i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom. in Zbornik rezimea sa stručno-naučne konferencije Dani defektologa Srbije. 2019;:null-107.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3179 .

Radulović, Danka, Ignjatović, Natalija, "Bihevioralne i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom" in Zbornik rezimea sa stručno-naučne konferencije Dani defektologa Srbije (2019),
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3179 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
AU  - Ignjatović, Natalija
PY  - 2019
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4133
AB  - Bihevioralni i emocionalni problemi kod dece sa
Turetovim sindromom
Turetov (Tourett) sindrom je neurorazvojni poremećaj višestrukih
motornih i vokalnih tikova prisutnih duže od godinu dana. Najčešće su brzi,
nevoljni, stereotipni pokreti i vokalizacije jednostavni-u vidu treptanja,
ušmrkivanja, iskašljavanja, stenjanja i sl., dok složeni motorni tikovi uključuju
facijalne gestikulacije, dodirivanje i mirisanje, a vokalni ponavljanje reči,
psovanje, izgovaranje kolokvijalnih uvreda i sl.
Poremećaj počinje da se ispoljava u detinjstvu, ali se komplikuje
prisustvom drugih problema, pa je u radu na bazi dostupne empirijske građe
analiziran njegov komorbiditet sa bihevioralnim i emocionalnim
poremećajima.
Rezultati istraživanja dosledno potvrđuju da je kod većine dece sa
Turetovim sindromom (60%-70%) dijagnostifikovan deficit pažnje i poremećaj
hiperaktivnosti (ADHD); dok je kod 7% dece sa ADHD prisutan Turetov sindrom
(neretko provociran medikametozno, najčešće stimulansima CNS
primenjivanim u tretmanu ADHD). U značajnom delu istraživanja pronađeno je da
deca sa Turetovim sindromom redovno ispoljavaju bihevioralne probleme,
uključujući opoziciono-devijantni poremećaj i poremećaj ponašanja, ali i
poremećaje učenja; kao i da takvu decu karakterišu niska frustaciona
tolerancija, argumentisanje, promene raspoloženja i periodi ekstremnih napada
besa i agresivnog ponašanja.
Prema nalazima drugih empirijskih studija kod dece sa Turetovim
sindromom češće se sreću depresija, anksioznost, opsesivnost, niska
samoprocena, stid, zbunjenost i socijalna neprilagođenost, naročito u
školskom miljeu. Pored toga, 73-78% ove dece ima loše iskustvo u relacijama sa
vršnjacima i redovne epizode plakanja zbog zadirkivanja od strane druge dece,
te po pravilu ostaju socijalno izolovani.
Imajući sve ovo u vidu, zaključeno je da prisustvo bihevioralnih i
emocionalnih problema dodatno značajno narušava kvalitet života i
porodično, školsko i socijalno funkcionisanje dece sa Turetovim sindromom
i stvara potrebu da se uz medicinske i stručnjaci bihevioralnih profila
neizostavno uključuju u tretman ovog poremećaja.
PB  - Društvo defektologa Srbije
C3  - Društvo defektologa Srbije
T1  - Bihevioralni i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom
EP  - 107
SP  - 107
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4133
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka and Ignjatović, Natalija",
year = "2019",
abstract = "Bihevioralni i emocionalni problemi kod dece sa
Turetovim sindromom
Turetov (Tourett) sindrom je neurorazvojni poremećaj višestrukih
motornih i vokalnih tikova prisutnih duže od godinu dana. Najčešće su brzi,
nevoljni, stereotipni pokreti i vokalizacije jednostavni-u vidu treptanja,
ušmrkivanja, iskašljavanja, stenjanja i sl., dok složeni motorni tikovi uključuju
facijalne gestikulacije, dodirivanje i mirisanje, a vokalni ponavljanje reči,
psovanje, izgovaranje kolokvijalnih uvreda i sl.
Poremećaj počinje da se ispoljava u detinjstvu, ali se komplikuje
prisustvom drugih problema, pa je u radu na bazi dostupne empirijske građe
analiziran njegov komorbiditet sa bihevioralnim i emocionalnim
poremećajima.
Rezultati istraživanja dosledno potvrđuju da je kod većine dece sa
Turetovim sindromom (60%-70%) dijagnostifikovan deficit pažnje i poremećaj
hiperaktivnosti (ADHD); dok je kod 7% dece sa ADHD prisutan Turetov sindrom
(neretko provociran medikametozno, najčešće stimulansima CNS
primenjivanim u tretmanu ADHD). U značajnom delu istraživanja pronađeno je da
deca sa Turetovim sindromom redovno ispoljavaju bihevioralne probleme,
uključujući opoziciono-devijantni poremećaj i poremećaj ponašanja, ali i
poremećaje učenja; kao i da takvu decu karakterišu niska frustaciona
tolerancija, argumentisanje, promene raspoloženja i periodi ekstremnih napada
besa i agresivnog ponašanja.
Prema nalazima drugih empirijskih studija kod dece sa Turetovim
sindromom češće se sreću depresija, anksioznost, opsesivnost, niska
samoprocena, stid, zbunjenost i socijalna neprilagođenost, naročito u
školskom miljeu. Pored toga, 73-78% ove dece ima loše iskustvo u relacijama sa
vršnjacima i redovne epizode plakanja zbog zadirkivanja od strane druge dece,
te po pravilu ostaju socijalno izolovani.
Imajući sve ovo u vidu, zaključeno je da prisustvo bihevioralnih i
emocionalnih problema dodatno značajno narušava kvalitet života i
porodično, školsko i socijalno funkcionisanje dece sa Turetovim sindromom
i stvara potrebu da se uz medicinske i stručnjaci bihevioralnih profila
neizostavno uključuju u tretman ovog poremećaja.",
publisher = "Društvo defektologa Srbije",
journal = "Društvo defektologa Srbije",
title = "Bihevioralni i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom",
pages = "107-107",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4133"
}

Radulović, D.,& Ignjatović, N.. (2019). Bihevioralni i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom. in Društvo defektologa Srbije
Društvo defektologa Srbije., 107-107.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4133

Radulović D, Ignjatović N. Bihevioralni i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom. in Društvo defektologa Srbije. 2019;:107-107.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4133 .

Radulović, Danka, Ignjatović, Natalija, "Bihevioralni i emocionalni problemi kod dece sa Turetovim sindromom" in Društvo defektologa Srbije (2019):107-107,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4133 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
AU  - Ignjatović, Natalija
PY  - 2019
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4099
AB  - Zbog rapidnog povećanja stope razvoda brakova u savremenom društvu, sve
se veći broj maloletne dece suočava sa posledicama ovog stresnog životnog
događaja. Stoga su u radu, na bazi analize relevantne empirijske građe, razmotreni
negativni efekti razvoda na decu, faktori maladaptacije i moguće
intervencije. Rezultati istraživanja, i pri kontroli varijabli u periodu pre razvoda
roditelja, sistematski ukazuju na dva i po puta češću pojavu bihevioralnih,
emocionalnih, psihosocijalnih, akademskih i drugih problema prilagođavanja
kod dece i adolescenata čiji su roditelji razvedeni u odnosu na one iz nerazvedenih
brakova (25% : 10%). Brojne studije dosledno potvrđuju da su dugoročni
negativni efekti razvoda najviše povezani sa poremećajima u ponašanju,
impulsivnošću i delinkvencijom dece, a potom i sa depresijom, anksioznošću,
niskom samoprocenom, problemima u odnosima dece sa roditeljima (posebno
sa roditeljem sa kojim ne žive), vršnjacima i figurama autoriteta, kao i sa
nižim školskim postignućem, napuštanjem škole i drugim problemima (npr. sa
tri puta češćim adolescentskim trudnoćama). U radu su izdvojeni empirijski
verifikovani činioci značajni za predikciju dugoročno nepovoljnih posledica razvoda
na dete (karakteristike deteta, odnos deteta i roditelja, konflikti među
roditeljima, starateljstvo i kvalitet kontakta sa odsutnim roditeljem, novi brak
roditelja i sl.), kao i pojedinačni faktori rizika i zaštite važni za predviđanje
(ne)prilagođenosti. Takođe su prezentovane intervencije u radu sa decom, roditeljima
i u zajednici, uz analizu raspoloživih istraživačkih nalaza o njihovoj
efikasnosti. Zaključeno je da se okolnosti i negativne posledice razvoda, protektivni
i riziko faktori moraju pažljivo individualizovano procenjivati imajući u
vidu specifične potrebe pojedinačnog deteta, kako bi se obezbedila adekvatna
intervencija. Razvod roditelja je za decu težak i bolan proces bez obzira na njihov uzrast, te se može očekivati da period prilagođavanja traje dve godine.
Generalno, povoljnije efekte imaju intervencije usmerene na redukciju roditeljskih
konflikata i promociju bliskosti dece i oba roditelja, poput medijacije,
kao i suportivni programi u školama.
AB  - Due to the rapid increase of the incidence of divorce in modern society a growing
number of minor children are facing the consequences of this stressful life event. Therefore,
based on the analysis of empirical studies, this paper considers negative effects of divorce on
children, maladaptation factors and possible interventions. Research findings indicate that,
even when variables before parental divorce are controlled, children and adolescents from
divorced families are 2.5 times more likely to experience behavioral, emotional, psychosocial,
academic and other adaptation problems compared to children and adolescents from
nondivorced families (25% : 10%). A number of studies consistently show that long term
negative effects of divorce are strongly related to conduct disorders, impulsivity and
delinquency of children, as well as depression, anxiety, low self-esteem, problems with
parent-child relationship (especially with nonresidential parent), in relations with peers and
authority figures. Additionally, they are more likely to have lower academic achievements, drop out of school and have other problems (such as three times higher incidence of teen
pregnancy). This paper examines empirically verified factors important for the prediction of
long-term unfavorable consequences of divorce on children (child characteristics, parent child
relationship, parental conflicts, parental custody, relationship quality with nonresidential
parent, remarriage, etc.), as well as individual risk and protective factors important for
predicting (mal)adjustment. Additionally, interventions focused on children, on parents
and community-based interventions are presented, with the analysis of available research
findings on their efficacy. It is concluded that conditions, negative effects, protective and risk
factors of divorce need to be carefully and individually assessed having in mind the specific
needs of the child, in order to provide a tailored intervention. Parental divorce is a difficult
and painful process for children no matter of their age, so it is expected that the adaptation
period lasts two years. Generally, interventions focused on the reduction of parental conflict
and promotion of positive relations of the child with both parents, such as mediation and
supportive programs in schools, show more favorable effects.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - 10. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 25–26. 10.2019.
T1  - Procena negativnih posledica razvoda na maloletnu decu i moguće intervencije
T1  - Assessment of divorce-related negative issues on minor children and possible interventions
EP  - 363
SP  - 355
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4099
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka and Ignjatović, Natalija",
year = "2019",
abstract = "Zbog rapidnog povećanja stope razvoda brakova u savremenom društvu, sve
se veći broj maloletne dece suočava sa posledicama ovog stresnog životnog
događaja. Stoga su u radu, na bazi analize relevantne empirijske građe, razmotreni
negativni efekti razvoda na decu, faktori maladaptacije i moguće
intervencije. Rezultati istraživanja, i pri kontroli varijabli u periodu pre razvoda
roditelja, sistematski ukazuju na dva i po puta češću pojavu bihevioralnih,
emocionalnih, psihosocijalnih, akademskih i drugih problema prilagođavanja
kod dece i adolescenata čiji su roditelji razvedeni u odnosu na one iz nerazvedenih
brakova (25% : 10%). Brojne studije dosledno potvrđuju da su dugoročni
negativni efekti razvoda najviše povezani sa poremećajima u ponašanju,
impulsivnošću i delinkvencijom dece, a potom i sa depresijom, anksioznošću,
niskom samoprocenom, problemima u odnosima dece sa roditeljima (posebno
sa roditeljem sa kojim ne žive), vršnjacima i figurama autoriteta, kao i sa
nižim školskim postignućem, napuštanjem škole i drugim problemima (npr. sa
tri puta češćim adolescentskim trudnoćama). U radu su izdvojeni empirijski
verifikovani činioci značajni za predikciju dugoročno nepovoljnih posledica razvoda
na dete (karakteristike deteta, odnos deteta i roditelja, konflikti među
roditeljima, starateljstvo i kvalitet kontakta sa odsutnim roditeljem, novi brak
roditelja i sl.), kao i pojedinačni faktori rizika i zaštite važni za predviđanje
(ne)prilagođenosti. Takođe su prezentovane intervencije u radu sa decom, roditeljima
i u zajednici, uz analizu raspoloživih istraživačkih nalaza o njihovoj
efikasnosti. Zaključeno je da se okolnosti i negativne posledice razvoda, protektivni
i riziko faktori moraju pažljivo individualizovano procenjivati imajući u
vidu specifične potrebe pojedinačnog deteta, kako bi se obezbedila adekvatna
intervencija. Razvod roditelja je za decu težak i bolan proces bez obzira na njihov uzrast, te se može očekivati da period prilagođavanja traje dve godine.
Generalno, povoljnije efekte imaju intervencije usmerene na redukciju roditeljskih
konflikata i promociju bliskosti dece i oba roditelja, poput medijacije,
kao i suportivni programi u školama., Due to the rapid increase of the incidence of divorce in modern society a growing
number of minor children are facing the consequences of this stressful life event. Therefore,
based on the analysis of empirical studies, this paper considers negative effects of divorce on
children, maladaptation factors and possible interventions. Research findings indicate that,
even when variables before parental divorce are controlled, children and adolescents from
divorced families are 2.5 times more likely to experience behavioral, emotional, psychosocial,
academic and other adaptation problems compared to children and adolescents from
nondivorced families (25% : 10%). A number of studies consistently show that long term
negative effects of divorce are strongly related to conduct disorders, impulsivity and
delinquency of children, as well as depression, anxiety, low self-esteem, problems with
parent-child relationship (especially with nonresidential parent), in relations with peers and
authority figures. Additionally, they are more likely to have lower academic achievements, drop out of school and have other problems (such as three times higher incidence of teen
pregnancy). This paper examines empirically verified factors important for the prediction of
long-term unfavorable consequences of divorce on children (child characteristics, parent child
relationship, parental conflicts, parental custody, relationship quality with nonresidential
parent, remarriage, etc.), as well as individual risk and protective factors important for
predicting (mal)adjustment. Additionally, interventions focused on children, on parents
and community-based interventions are presented, with the analysis of available research
findings on their efficacy. It is concluded that conditions, negative effects, protective and risk
factors of divorce need to be carefully and individually assessed having in mind the specific
needs of the child, in order to provide a tailored intervention. Parental divorce is a difficult
and painful process for children no matter of their age, so it is expected that the adaptation
period lasts two years. Generally, interventions focused on the reduction of parental conflict
and promotion of positive relations of the child with both parents, such as mediation and
supportive programs in schools, show more favorable effects.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - 10. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 25–26. 10.2019.",
title = "Procena negativnih posledica razvoda na maloletnu decu i moguće intervencije, Assessment of divorce-related negative issues on minor children and possible interventions",
pages = "363-355",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4099"
}

Radulović, D.,& Ignjatović, N.. (2019). Procena negativnih posledica razvoda na maloletnu decu i moguće intervencije. in Zbornik radova - 10. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 25–26. 10.2019.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 355-363.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4099

Radulović D, Ignjatović N. Procena negativnih posledica razvoda na maloletnu decu i moguće intervencije. in Zbornik radova - 10. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 25–26. 10.2019.. 2019;:355-363.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4099 .

Radulović, Danka, Ignjatović, Natalija, "Procena negativnih posledica razvoda na maloletnu decu i moguće intervencije" in Zbornik radova - 10. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 25–26. 10.2019. (2019):355-363,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4099 .

TY  - JOUR
AU  - Radulović, Danka
AU  - Ilić, Zoran
PY  - 2018
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/1161
AB  - Alarming increase of antisocial behaviour among children and young, eroding social values and weakening of the educational role of family and school has resulted in the fact that social integration of the younger generation actually becomes their adaptation on antisocial and deviant environment. The main precondition for overcoming such situation is early recognition of antisocial propensity of children and young because only then, at early age applying psychological and social educational interventions can be effective. This article is founded on empirical findings in the area of psychology of conduct disorders and analysis early manifestations of antisocial propensity and gives us an overview of theoretical models relevant for the early identification of the risk group of children and young. It points to the importance of the social context and prevention of antisocial behaviour including introducing institutional standards and procedures to identify children at risk, as well as strict adherence to the code of professional ethics.
PB  - Sociološko udruženje Srbije i Crne Gore, Beograd i Univerzitet u Beogradu - Filozofski fakultet - Institut za sociološka istraživanja, Beograd
T2  - Sociologija
T1  - Children and young with antisocial propensity: theoretical models for identification and social importance of prevention of antisocial behaviour
EP  - 517
IS  - 2
SP  - 497
VL  - 60
DO  - 10.2298/SOC1802497R
ER  - 

@article{
author = "Radulović, Danka and Ilić, Zoran",
year = "2018",
abstract = "Alarming increase of antisocial behaviour among children and young, eroding social values and weakening of the educational role of family and school has resulted in the fact that social integration of the younger generation actually becomes their adaptation on antisocial and deviant environment. The main precondition for overcoming such situation is early recognition of antisocial propensity of children and young because only then, at early age applying psychological and social educational interventions can be effective. This article is founded on empirical findings in the area of psychology of conduct disorders and analysis early manifestations of antisocial propensity and gives us an overview of theoretical models relevant for the early identification of the risk group of children and young. It points to the importance of the social context and prevention of antisocial behaviour including introducing institutional standards and procedures to identify children at risk, as well as strict adherence to the code of professional ethics.",
publisher = "Sociološko udruženje Srbije i Crne Gore, Beograd i Univerzitet u Beogradu - Filozofski fakultet - Institut za sociološka istraživanja, Beograd",
journal = "Sociologija",
title = "Children and young with antisocial propensity: theoretical models for identification and social importance of prevention of antisocial behaviour",
pages = "517-497",
number = "2",
volume = "60",
doi = "10.2298/SOC1802497R"
}

Radulović, D.,& Ilić, Z.. (2018). Children and young with antisocial propensity: theoretical models for identification and social importance of prevention of antisocial behaviour. in Sociologija
Sociološko udruženje Srbije i Crne Gore, Beograd i Univerzitet u Beogradu - Filozofski fakultet - Institut za sociološka istraživanja, Beograd., 60(2), 497-517.
https://doi.org/10.2298/SOC1802497R

Radulović D, Ilić Z. Children and young with antisocial propensity: theoretical models for identification and social importance of prevention of antisocial behaviour. in Sociologija. 2018;60(2):497-517.
doi:10.2298/SOC1802497R .

Radulović, Danka, Ilić, Zoran, "Children and young with antisocial propensity: theoretical models for identification and social importance of prevention of antisocial behaviour" in Sociologija, 60, no. 2 (2018):497-517,
https://doi.org/10.2298/SOC1802497R . .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2017
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4106
AB  - Predmet istraživanja: ADHD je sve prisutniji poremećaj među decom, a
u trećini slučajeva progredira u delinkvenciju, pa je rana intervencija neophodna. No, kompleksna priroda ADHD sindroma i često prisustvo komorbidnih poremećaja otežava mogućnost iznalaženja adekvatnih formi
tretmana dece sa ADHD i stvara potrebu za intervencijama namenjenim
njihovim roditeljima i nastavnicima i širem socijalnom okruženju.
Metod: Iako postoje mnogobrojni vidovi tretmana njihova efkasnost je retko evaluirana, te su u radu razmotrene one intervencije koje se odnose na
neposredni rad sa decom i na rad sa njihovim roditeljima i nastavnicima, a
imaju preliminarnu empirijsku podršku.
Rezultati: Tretman ADHD ne predstavlja lečenje u medicinskom smislu,
već je u funkciji redukcije simptoma poremećaja pažnje, impulsivnosti i hiperaktivnosti, odnosno poboljšanja bihevioralnih i emocionalnih aspekata
funkcionisanja dece. Najčešći pristupi tretmanu su kognitivni i bihevioralni
ili njihova kombinacija; koriste se i individualne i grupne forme psihoterapije, savetovanje i treninzi u porodičnom i školskom okruženju, a u psihijatrijskoj praksi farmakoterapija.
Zaključak: U planiranju tretmana, uz sagledavanje snage i slabosti deteta
i njegove porodice, moraju se uzeti u obzir: uzrast i razvojni nivo deteta,
najizraženiji defciti koji otežavaju prilagođavanje i razvoj, pervazivnost
simtoma i njihova situaciona varijabilnost, kao i koegzistirajući poremećaji.
Generalno, najbolje rezultate obezbeđuje multimetodski pristup i prisustvo
integrisanih intervencija u različitim okruženjima.
PB  - University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia /
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
C3  - Proceedings- Eurlyaid
Conference 2017 „ Early Childhood Intervention:
For meeting sustainable
development goals of the
new millennium “, Beograd, Srbija, 06–08. 10.2017.
T1  - Opcije tretmana za decu sa defcitom pažnje i hiperaktivnošću (Adhd)
T1  - Treatment options for children with attention deficit and hyperactivity disorder (adhd)
EP  - 165
SP  - 155
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4106
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka",
year = "2017",
abstract = "Predmet istraživanja: ADHD je sve prisutniji poremećaj među decom, a
u trećini slučajeva progredira u delinkvenciju, pa je rana intervencija neophodna. No, kompleksna priroda ADHD sindroma i često prisustvo komorbidnih poremećaja otežava mogućnost iznalaženja adekvatnih formi
tretmana dece sa ADHD i stvara potrebu za intervencijama namenjenim
njihovim roditeljima i nastavnicima i širem socijalnom okruženju.
Metod: Iako postoje mnogobrojni vidovi tretmana njihova efkasnost je retko evaluirana, te su u radu razmotrene one intervencije koje se odnose na
neposredni rad sa decom i na rad sa njihovim roditeljima i nastavnicima, a
imaju preliminarnu empirijsku podršku.
Rezultati: Tretman ADHD ne predstavlja lečenje u medicinskom smislu,
već je u funkciji redukcije simptoma poremećaja pažnje, impulsivnosti i hiperaktivnosti, odnosno poboljšanja bihevioralnih i emocionalnih aspekata
funkcionisanja dece. Najčešći pristupi tretmanu su kognitivni i bihevioralni
ili njihova kombinacija; koriste se i individualne i grupne forme psihoterapije, savetovanje i treninzi u porodičnom i školskom okruženju, a u psihijatrijskoj praksi farmakoterapija.
Zaključak: U planiranju tretmana, uz sagledavanje snage i slabosti deteta
i njegove porodice, moraju se uzeti u obzir: uzrast i razvojni nivo deteta,
najizraženiji defciti koji otežavaju prilagođavanje i razvoj, pervazivnost
simtoma i njihova situaciona varijabilnost, kao i koegzistirajući poremećaji.
Generalno, najbolje rezultate obezbeđuje multimetodski pristup i prisustvo
integrisanih intervencija u različitim okruženjima.",
publisher = "University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia /
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju",
journal = "Proceedings- Eurlyaid
Conference 2017 „ Early Childhood Intervention:
For meeting sustainable
development goals of the
new millennium “, Beograd, Srbija, 06–08. 10.2017.",
title = "Opcije tretmana za decu sa defcitom pažnje i hiperaktivnošću (Adhd), Treatment options for children with attention deficit and hyperactivity disorder (adhd)",
pages = "165-155",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4106"
}

Radulović, D.. (2017). Opcije tretmana za decu sa defcitom pažnje i hiperaktivnošću (Adhd). in Proceedings- Eurlyaid
Conference 2017 „ Early Childhood Intervention:
For meeting sustainable
development goals of the
new millennium “, Beograd, Srbija, 06–08. 10.2017.
University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia /
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju., 155-165.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4106

Radulović D. Opcije tretmana za decu sa defcitom pažnje i hiperaktivnošću (Adhd). in Proceedings- Eurlyaid
Conference 2017 „ Early Childhood Intervention:
For meeting sustainable
development goals of the
new millennium “, Beograd, Srbija, 06–08. 10.2017.. 2017;:155-165.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4106 .

Radulović, Danka, "Opcije tretmana za decu sa defcitom pažnje i hiperaktivnošću (Adhd)" in Proceedings- Eurlyaid
Conference 2017 „ Early Childhood Intervention:
For meeting sustainable
development goals of the
new millennium “, Beograd, Srbija, 06–08. 10.2017. (2017):155-165,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4106 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
AU  - Jovanović, Mirko
PY  - 2017
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4180
AB  - O poremećaju učenja govorimo kada je školsko postignuće učenika ispod
Očekivanog za njegov uzrast, za njegovo školsko iskustvo i za njegove
Intelektualne sposobnosti. 
Metodološki preciznije, dijagnoza se postavlja kada je raskorak između 
Akademskog postignuća i postignuća na testu inteligencije veći od dve
Standardne devijacije. Naučna istraživanja i stručna praksa svedoče da
Poremećaji učenja mogu biti prisutni u jednoj ili u nekoliko oblasti učenja
Kao što su čitanje, pisanje, matematika i sl. Tako na primer, matematički
Poremećaji učenja se ispoljavaju kao oštećenje u računanju i matematičkom
Rezonovanju, dok se poremećaj čitanja, tj. Disleksija ispoljava kroz oštećenja
Tačnosti čitanja, brzine čitanja i/ili razumevanju pročitanog. 
Poremećaje učenja srećemo kod 2-10% učenika, ali se, nažalost, uobičajeno
Kod njih paralelno pojavljuju i drugi bihevioralni i emocionalni problemi,
Između ostalog deficit pažnje i poremećaj hiperaktivnosti, agresija,
Socijalno povlačenje i anksioznost, slaba samoprocena, deficit jezičkih i
Socijalnih veština, depresija, pa i suicidalnost, što je u radu detaljnije
Obrađeno. Učenici sa poremećajem učenja su često socijalno odbačeni,
Neretko izbačeni iz škole, okreću se antisocijalnim modelima,
Delinkvenciji i ispoljavanju internalizovane psihološke poremećaje, te im
Je neophodna stručna pomoć. 
Tretmanom poremećaja učenja i komorbidnih poremaćaja bave se stručnjaci iz
Oblasti specijalne edukacije i edukcioni terapeuti koji učenicima pomažu
I da nauče tehnike kojima kompenzuju zaostajanje zbog njihovih specifičnih 
Poremećaja u učenju, ali i da redukuju simptome internalizovanih i
Eksternalizovanih poremećaja.
PB  - Društvo defektologa Srbije
C3  - Zbornik rezimea – Međunarodna stručno naučna konferencija„Dani defektologa Srbije” , Novi Sad, 09-12.februar 2017.
T1  - Poremećaji učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni Problemi učenika
EP  - 77
SP  - 77
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4180
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka and Jovanović, Mirko",
year = "2017",
abstract = "O poremećaju učenja govorimo kada je školsko postignuće učenika ispod
Očekivanog za njegov uzrast, za njegovo školsko iskustvo i za njegove
Intelektualne sposobnosti. 
Metodološki preciznije, dijagnoza se postavlja kada je raskorak između 
Akademskog postignuća i postignuća na testu inteligencije veći od dve
Standardne devijacije. Naučna istraživanja i stručna praksa svedoče da
Poremećaji učenja mogu biti prisutni u jednoj ili u nekoliko oblasti učenja
Kao što su čitanje, pisanje, matematika i sl. Tako na primer, matematički
Poremećaji učenja se ispoljavaju kao oštećenje u računanju i matematičkom
Rezonovanju, dok se poremećaj čitanja, tj. Disleksija ispoljava kroz oštećenja
Tačnosti čitanja, brzine čitanja i/ili razumevanju pročitanog. 
Poremećaje učenja srećemo kod 2-10% učenika, ali se, nažalost, uobičajeno
Kod njih paralelno pojavljuju i drugi bihevioralni i emocionalni problemi,
Između ostalog deficit pažnje i poremećaj hiperaktivnosti, agresija,
Socijalno povlačenje i anksioznost, slaba samoprocena, deficit jezičkih i
Socijalnih veština, depresija, pa i suicidalnost, što je u radu detaljnije
Obrađeno. Učenici sa poremećajem učenja su često socijalno odbačeni,
Neretko izbačeni iz škole, okreću se antisocijalnim modelima,
Delinkvenciji i ispoljavanju internalizovane psihološke poremećaje, te im
Je neophodna stručna pomoć. 
Tretmanom poremećaja učenja i komorbidnih poremaćaja bave se stručnjaci iz
Oblasti specijalne edukacije i edukcioni terapeuti koji učenicima pomažu
I da nauče tehnike kojima kompenzuju zaostajanje zbog njihovih specifičnih 
Poremećaja u učenju, ali i da redukuju simptome internalizovanih i
Eksternalizovanih poremećaja.",
publisher = "Društvo defektologa Srbije",
journal = "Zbornik rezimea – Međunarodna stručno naučna konferencija„Dani defektologa Srbije” , Novi Sad, 09-12.februar 2017.",
title = "Poremećaji učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni Problemi učenika",
pages = "77-77",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4180"
}

Radulović, D.,& Jovanović, M.. (2017). Poremećaji učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni Problemi učenika. in Zbornik rezimea – Međunarodna stručno naučna konferencija„Dani defektologa Srbije” , Novi Sad, 09-12.februar 2017.
Društvo defektologa Srbije., 77-77.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4180

Radulović D, Jovanović M. Poremećaji učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni Problemi učenika. in Zbornik rezimea – Međunarodna stručno naučna konferencija„Dani defektologa Srbije” , Novi Sad, 09-12.februar 2017.. 2017;:77-77.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4180 .

Radulović, Danka, Jovanović, Mirko, "Poremećaji učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni Problemi učenika" in Zbornik rezimea – Međunarodna stručno naučna konferencija„Dani defektologa Srbije” , Novi Sad, 09-12.februar 2017. (2017):77-77,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4180 .

TY  - CONF
AU  - Babić, Nikola
AU  - Radulović, Danka
AU  - Nikolić, Snežana
PY  - 2017
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4171
AB  - Predmet: Komunikacija između defektologa i roditelja deteta sa cerebralnom
paralizom zahteva visok nivo kompetentnosti i potrebno je da bude
prožeta motivisanjem roditelja za aktivno učešće u habilitacionom tretmanu.
Cilj rada je da se na osnovu pregleda dostupne literature postavi polazna
osnova za pospešenje komunikacije na relaciji između defektologa i
roditelja, koja će se posmatrati kroz prizmu načina odabira habilitacionih
ciljeva. Iznete su pretpostavke o adekvatnosti odabira određenog komunikacionog
pristupa u odnosu na komunikacione potrebe roditelja.
Metod: Na osnovu proučavanja dostupne literature, u svrhu definisanja
komunikacionog pristupa defektologa, predlaže se upotreba edukativnih
stilova postavljenih od strane Baumrind i određivanje komunikacionih pristupa
vođenja, saradnje i na kraju podrške, odnosno autoritativosti, kooperativnosti
i suportivnosti. Adekvatnim odabirom komunikacionog pristupa
podstiče se progresija ka sve većem stepenu učešća roditelja u postavljanju
habilitacionih ciljeva. Sa druge strane, pretpostavlja se da komunikacione
potrebe roditelja koreliraju sa stadijumima prihvatanja ometenosti deteta
od strane roditelja. Stadijumi prihvatanja ometenosti definisani su o odnosu
na stadijume žaljenja iznete od strane Kubler Ros, a elaborirane u svrhu
rada sa decom ometenom u razvoju od strane Huber.
Zaključak: Predlog je da se odabir komunikacionog pristupa vrši u odnosu
na stadijum prihvatanja na kome se roditelj nalazi, ali je neizostavno zapažanje
moguće dvosmernosti u uticajima – adekvatno odabran komunikacioni
pristup trebalo bi da doprinese uspostavljanju višeg stadijuma prihvatanja
ometenosti deteta. Pored eventualnog doprinosa u oblasti rada sa
roditeljima dece sa cerebralnom paralizom, pretpostavka je da bi se ovakav
pristup mogao implementirati i u rad sa roditeljima dece čiji je razvojni tok
narušen dejstvom različitih činilaca, bez isključivosti postavljanja fokusa na
motoričke poremećaje kao dominantne.
AB  - Research subject: Communication between rehabilitators and parents of children
with cerebral palsy has to be accompanied with empathy and has to enhance
parents’ motive for taking active participation in a rehabilitation process.
Method: The aim of this paper is to, based on a review of available literature, set a
starting point for enhancing communication between parents and rehabilitators,
and that is to be viewed through the process of selecting rehabilitation goals.
This paper shows assumptions on the possibility of selecting a particular
communicational standpoint on the basis of communication needs of parents.
Results: For the purpose of defining a communicational standpoint, the use of
Baumrinds educational styles is proposed, including authoritative, cooperative
and, ultimately, supportive approach. The specified communicational standpoints
characteristic is that they progressively increase the level of participation of
parents in the rehabilitation goals setting. On the other hand, the communication
needs of parents are assumed to be correlated with the stages of acceptance of
child disability by the parents. The stages of acceptance, derived from the stages
of mourning as presented by Kübler-Ross, were later elaborated by Huber in order
to work with children with disabilities.
Conclusion: It is suggested that the choice of a communicational standpoint should
be made with respect to the stage of parental acceptance of child disability, with
an inevitable observation of the possible duality in influences – an adequately
chosen communication standpoint should contribute to the establishment of a
higher stage of child disability acceptance. Beside the possible contributions in
the field of working with parents of children with cerebral palsy, the assumption is
that the approach presented in this paper could be implemented in working with
parents of children whose developmental course was affected by various factors,
without excluding other conditions where a motor disorder is not dominant.
PB  - University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
C3  - University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
T1  - Odabir komunikacionog pristupa u odnosu između defektologa i roditelјa
T1  - Communicational standpoint selection in rehabilitator – parent relation
EP  - 267
SP  - 261
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4171
ER  - 

@conference{
author = "Babić, Nikola and Radulović, Danka and Nikolić, Snežana",
year = "2017",
abstract = "Predmet: Komunikacija između defektologa i roditelja deteta sa cerebralnom
paralizom zahteva visok nivo kompetentnosti i potrebno je da bude
prožeta motivisanjem roditelja za aktivno učešće u habilitacionom tretmanu.
Cilj rada je da se na osnovu pregleda dostupne literature postavi polazna
osnova za pospešenje komunikacije na relaciji između defektologa i
roditelja, koja će se posmatrati kroz prizmu načina odabira habilitacionih
ciljeva. Iznete su pretpostavke o adekvatnosti odabira određenog komunikacionog
pristupa u odnosu na komunikacione potrebe roditelja.
Metod: Na osnovu proučavanja dostupne literature, u svrhu definisanja
komunikacionog pristupa defektologa, predlaže se upotreba edukativnih
stilova postavljenih od strane Baumrind i određivanje komunikacionih pristupa
vođenja, saradnje i na kraju podrške, odnosno autoritativosti, kooperativnosti
i suportivnosti. Adekvatnim odabirom komunikacionog pristupa
podstiče se progresija ka sve većem stepenu učešća roditelja u postavljanju
habilitacionih ciljeva. Sa druge strane, pretpostavlja se da komunikacione
potrebe roditelja koreliraju sa stadijumima prihvatanja ometenosti deteta
od strane roditelja. Stadijumi prihvatanja ometenosti definisani su o odnosu
na stadijume žaljenja iznete od strane Kubler Ros, a elaborirane u svrhu
rada sa decom ometenom u razvoju od strane Huber.
Zaključak: Predlog je da se odabir komunikacionog pristupa vrši u odnosu
na stadijum prihvatanja na kome se roditelj nalazi, ali je neizostavno zapažanje
moguće dvosmernosti u uticajima – adekvatno odabran komunikacioni
pristup trebalo bi da doprinese uspostavljanju višeg stadijuma prihvatanja
ometenosti deteta. Pored eventualnog doprinosa u oblasti rada sa
roditeljima dece sa cerebralnom paralizom, pretpostavka je da bi se ovakav
pristup mogao implementirati i u rad sa roditeljima dece čiji je razvojni tok
narušen dejstvom različitih činilaca, bez isključivosti postavljanja fokusa na
motoričke poremećaje kao dominantne., Research subject: Communication between rehabilitators and parents of children
with cerebral palsy has to be accompanied with empathy and has to enhance
parents’ motive for taking active participation in a rehabilitation process.
Method: The aim of this paper is to, based on a review of available literature, set a
starting point for enhancing communication between parents and rehabilitators,
and that is to be viewed through the process of selecting rehabilitation goals.
This paper shows assumptions on the possibility of selecting a particular
communicational standpoint on the basis of communication needs of parents.
Results: For the purpose of defining a communicational standpoint, the use of
Baumrinds educational styles is proposed, including authoritative, cooperative
and, ultimately, supportive approach. The specified communicational standpoints
characteristic is that they progressively increase the level of participation of
parents in the rehabilitation goals setting. On the other hand, the communication
needs of parents are assumed to be correlated with the stages of acceptance of
child disability by the parents. The stages of acceptance, derived from the stages
of mourning as presented by Kübler-Ross, were later elaborated by Huber in order
to work with children with disabilities.
Conclusion: It is suggested that the choice of a communicational standpoint should
be made with respect to the stage of parental acceptance of child disability, with
an inevitable observation of the possible duality in influences – an adequately
chosen communication standpoint should contribute to the establishment of a
higher stage of child disability acceptance. Beside the possible contributions in
the field of working with parents of children with cerebral palsy, the assumption is
that the approach presented in this paper could be implemented in working with
parents of children whose developmental course was affected by various factors,
without excluding other conditions where a motor disorder is not dominant.",
publisher = "University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju",
journal = "University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju",
title = "Odabir komunikacionog pristupa u odnosu između defektologa i roditelјa, Communicational standpoint selection in rehabilitator – parent relation",
pages = "267-261",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4171"
}

Babić, N., Radulović, D.,& Nikolić, S.. (2017). Odabir komunikacionog pristupa u odnosu između defektologa i roditelјa. in University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju., 261-267.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4171

Babić N, Radulović D, Nikolić S. Odabir komunikacionog pristupa u odnosu između defektologa i roditelјa. in University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju. 2017;:261-267.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4171 .

Babić, Nikola, Radulović, Danka, Nikolić, Snežana, "Odabir komunikacionog pristupa u odnosu između defektologa i roditelјa" in University of Belgrade, Faculty of Special Education and Rehabilitation, Serbia / Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju (2017):261-267,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4171 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2017
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/2781
C3  - Book of abstracts&Proceedings Early Childhood Intervention: For meeting sustainable development goals of the new millennium
T1  - The treatman options for children with attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD)
EP  - 164
SP  - 159
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2781
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka",
year = "2017",
journal = "Book of abstracts&Proceedings Early Childhood Intervention: For meeting sustainable development goals of the new millennium",
title = "The treatman options for children with attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD)",
pages = "164-159",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2781"
}

Radulović, D.. (2017). The treatman options for children with attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD). in Book of abstracts&Proceedings Early Childhood Intervention: For meeting sustainable development goals of the new millennium, 159-164.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2781

Radulović D. The treatman options for children with attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD). in Book of abstracts&Proceedings Early Childhood Intervention: For meeting sustainable development goals of the new millennium. 2017;:159-164.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2781 .

Radulović, Danka, "The treatman options for children with attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD)" in Book of abstracts&Proceedings Early Childhood Intervention: For meeting sustainable development goals of the new millennium (2017):159-164,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2781 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
AU  - Jovanović, Mirko
PY  - 2017
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/2771
C3  - Zbornik rezimea sa stručno naučne konferencije Dani defektologa Srbije 09-12.02.2017. Novi Sad.
T1  - Problemi učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni problemi učenika
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2771
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka and Jovanović, Mirko",
year = "2017",
journal = "Zbornik rezimea sa stručno naučne konferencije Dani defektologa Srbije 09-12.02.2017. Novi Sad.",
title = "Problemi učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni problemi učenika",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2771"
}

Radulović, D.,& Jovanović, M.. (2017). Problemi učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni problemi učenika. in Zbornik rezimea sa stručno naučne konferencije Dani defektologa Srbije 09-12.02.2017. Novi Sad..
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2771

Radulović D, Jovanović M. Problemi učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni problemi učenika. in Zbornik rezimea sa stručno naučne konferencije Dani defektologa Srbije 09-12.02.2017. Novi Sad.. 2017;.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2771 .

Radulović, Danka, Jovanović, Mirko, "Problemi učenja i paralelni bihevioralni i emocionalni problemi učenika" in Zbornik rezimea sa stručno naučne konferencije Dani defektologa Srbije 09-12.02.2017. Novi Sad. (2017),
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2771 .

TY  - CONF
AU  - Babić, Nikola
AU  - Radulović, Danka
AU  - Nikolić, Snežana
PY  - 2017
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/2747
C3  - Early Childhood Intervention: Meeting Sustainable development goals of the new millenium
T1  - Communicational standpoint selection in rehabilitator – parent relation
EP  - 267
SP  - 261
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2747
ER  - 

@conference{
author = "Babić, Nikola and Radulović, Danka and Nikolić, Snežana",
year = "2017",
journal = "Early Childhood Intervention: Meeting Sustainable development goals of the new millenium",
title = "Communicational standpoint selection in rehabilitator – parent relation",
pages = "267-261",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2747"
}

Babić, N., Radulović, D.,& Nikolić, S.. (2017). Communicational standpoint selection in rehabilitator – parent relation. in Early Childhood Intervention: Meeting Sustainable development goals of the new millenium, 261-267.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2747

Babić N, Radulović D, Nikolić S. Communicational standpoint selection in rehabilitator – parent relation. in Early Childhood Intervention: Meeting Sustainable development goals of the new millenium. 2017;:261-267.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2747 .

Babić, Nikola, Radulović, Danka, Nikolić, Snežana, "Communicational standpoint selection in rehabilitator – parent relation" in Early Childhood Intervention: Meeting Sustainable development goals of the new millenium (2017):261-267,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2747 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2016
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/2457
AB  - Među različitim vidovima izostajanja iz škole značajno me-
sto zauzimaju oblici školskog apsentizma u čijoj je osnovi, če-
sto neprepoznata, anksioznost; oni su od ranije označavani kao
„školska fobija”, a u novije vreme su obeleženi konstruktom
„odbijanje da se ide u školu”. Budući da ima mnogostruke negativ-
ne posledice po decu, njihove porodice i širu zajednicu, veoma je
važno da se ovaj vid apsentizma što je ranije moguće prepozna i
tretira drugačije u odnosu na klasične vidove bežanja od škole.
Ali takođe i intervencije unutar same kategorije moraju biti
individualno specifične jer odbijanje odlaska u školu može biti
povezano sa različitim vidovima anksioznosti: separacionom,
generalizovanom, školskom i socijalnom fobijom i sl. Prigodan
teorijski okvir za razumevanje i klasifikaciju ove grupe problema
ponašanja nudi funkcionalno-analitički model koji omogućava i
odabir tretmana specifičnog za individualni problem školske
anksioznosti dece i mladih, uzimajući u obzir mehanizme pozitiv-
nog i negativnog potkrepljenja koji održavaju njihovu socijalnu
neintegrisanost.
AB  - among the verious types of school truancy important role have forms of school
absenteeism based on, often unrecognized anxiety; they were previously assigned as
"school phobia", and recently marked by construct "school refusal behavior". as "school
refusal behavior" has multiple negative effects on the children, their families and the
wider community, it is very important to recognize as early as possible this type of
absenteeism and treat it differently in relation with the classical forms of run away
from the school. But also, the interventions inside thаt category ought to be individual
specific because school refusal behavior could be founded on various forms of anxiety:
separation and generalizеd anxiety, school and social phobia etc. an appropriate
theoretical framework for understanding and classification of this group of behavioral
problems provides functional – analytical model that also allows the selection of specific
treatments for individual problem of school anxiety of children and youngs, taking into
account the mechanisms of positive and negative reinforcement that maintain their
social disintegration.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - Nacionalni naučni skup, „Socijalna inkluzija dece sa razvojnim
smetnjama i problemima u ponašanju”, Beograd, 6. decembar 2016
T1  - Školski apsentizam dece i mladih u čijoj je osnovi anksioznost: Odbijanje odlaska u školu
T1  - School absenteeism of children and youngs based on anxiety:
school refusal behavior
EP  - 156
SP  - 151
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2457
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka",
year = "2016",
abstract = "Među različitim vidovima izostajanja iz škole značajno me-
sto zauzimaju oblici školskog apsentizma u čijoj je osnovi, če-
sto neprepoznata, anksioznost; oni su od ranije označavani kao
„školska fobija”, a u novije vreme su obeleženi konstruktom
„odbijanje da se ide u školu”. Budući da ima mnogostruke negativ-
ne posledice po decu, njihove porodice i širu zajednicu, veoma je
važno da se ovaj vid apsentizma što je ranije moguće prepozna i
tretira drugačije u odnosu na klasične vidove bežanja od škole.
Ali takođe i intervencije unutar same kategorije moraju biti
individualno specifične jer odbijanje odlaska u školu može biti
povezano sa različitim vidovima anksioznosti: separacionom,
generalizovanom, školskom i socijalnom fobijom i sl. Prigodan
teorijski okvir za razumevanje i klasifikaciju ove grupe problema
ponašanja nudi funkcionalno-analitički model koji omogućava i
odabir tretmana specifičnog za individualni problem školske
anksioznosti dece i mladih, uzimajući u obzir mehanizme pozitiv-
nog i negativnog potkrepljenja koji održavaju njihovu socijalnu
neintegrisanost., among the verious types of school truancy important role have forms of school
absenteeism based on, often unrecognized anxiety; they were previously assigned as
"school phobia", and recently marked by construct "school refusal behavior". as "school
refusal behavior" has multiple negative effects on the children, their families and the
wider community, it is very important to recognize as early as possible this type of
absenteeism and treat it differently in relation with the classical forms of run away
from the school. But also, the interventions inside thаt category ought to be individual
specific because school refusal behavior could be founded on various forms of anxiety:
separation and generalizеd anxiety, school and social phobia etc. an appropriate
theoretical framework for understanding and classification of this group of behavioral
problems provides functional – analytical model that also allows the selection of specific
treatments for individual problem of school anxiety of children and youngs, taking into
account the mechanisms of positive and negative reinforcement that maintain their
social disintegration.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - Nacionalni naučni skup, „Socijalna inkluzija dece sa razvojnim
smetnjama i problemima u ponašanju”, Beograd, 6. decembar 2016",
title = "Školski apsentizam dece i mladih u čijoj je osnovi anksioznost: Odbijanje odlaska u školu, School absenteeism of children and youngs based on anxiety:
school refusal behavior",
pages = "156-151",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2457"
}

Radulović, D.. (2016). Školski apsentizam dece i mladih u čijoj je osnovi anksioznost: Odbijanje odlaska u školu. in Zbornik radova - Nacionalni naučni skup, „Socijalna inkluzija dece sa razvojnim
smetnjama i problemima u ponašanju”, Beograd, 6. decembar 2016
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 151-156.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2457

Radulović D. Školski apsentizam dece i mladih u čijoj je osnovi anksioznost: Odbijanje odlaska u školu. in Zbornik radova - Nacionalni naučni skup, „Socijalna inkluzija dece sa razvojnim
smetnjama i problemima u ponašanju”, Beograd, 6. decembar 2016. 2016;:151-156.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2457 .

Radulović, Danka, "Školski apsentizam dece i mladih u čijoj je osnovi anksioznost: Odbijanje odlaska u školu" in Zbornik radova - Nacionalni naučni skup, „Socijalna inkluzija dece sa razvojnim
smetnjama i problemima u ponašanju”, Beograd, 6. decembar 2016 (2016):151-156,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2457 .

TY  - CONF
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2014
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4256
AB  - Zlostavljanje starih sve je prisutnije u društvima u čijoj strukturi raste
udeo pojedinaca starijih od 65 god. marginalizovanih vrednosnim diktatom
protiv starenja i imperativom da se društvene uloge i pozicije dodeljuju u
mladalaštvu. Za razliku od zlostavljanja dece, empirijska građa o zlostavljanju
starih uopšte veoma je skromna, a pogotovu o ključnom aspektu koji
se tiče relacija među bliskim srodnicima i davaocima i primaocima izdržavanja
na koje se fokusira ovaj rad.
Teškoće u naučnom istraživanju zlostavljanja starih su brojne: od razlika
u polaznim definicijama koje se uglavnom odnose na neke od aspekata
fizičkog, psihičkog, ekonomskog ili seksualnog zlostavljanja i zanemarivanja,
te razlika u poimanju prirode fenomena, a s tim u vezi nekomparabilnih
grupa proučavanih u okviru studija; do različitih mera ishoda zlostavljanja.
Nemogućnost pribavljanja slučajnih uzoraka ove kategorije žrtava i
zlostavljača poseban je istraživački problem koji usložnjavaju visoke tamne
brojke zbog prikrivene prirode ovog oblika zlostavljanja. Još je teži problem
iznalaženje načina da se ostvare efikasne intervencije u ovom domenu.
U radu su na osnovu raspoložive naučno-empirijske građe prikazana
najčešća teorijska objašnjenja fenomena zlostavljanja starih, izdvojene su
varijable koje čine faktore rizika, a tiču se kako žrtava tako i aktera zlostavljanja,
kao i miljea u kome se ono dešava i ukazano je na teškoće u detekciji
zlostavljanja zbog kojih su tamne brojke visoke. Na osnovu toga koncipiran
je okvir za identifikaciju i ispitivanje i moguće intervencije koje bi predupredile
povrat, a koje obuhvataju i žrtve i zlostavljače.
AB  - Elder abuse is more present in societies which have a growing population of people
older than 65 who are marginalized through the dictation of values that confront ageing
and through the imperative that social roles and positions are granted in youth. Unlike
child abuse, there is insufficient empirical data on elder abuse, specifically when it comes
to the key aspect which considers relations between close relatives and caregivers, which
will be the focus of the paper.
There are several difficulties in elder abuse research: differences in initial definitions
which are related to aspects of physical, psychological, economic or sexual abuse and
neglect; differences in the understanding of the phenomenon nature; incomparable
groups that are examined in studies; different outcomes of the abuse. Random sampling
for this category of victims and molesters is a specific problem and the “dark figure“ for
the hidden nature of this form of abuse makes this problem even more complex. Finding
solutions for effective intervention against this type of abuse is also a big issue in this
area.
Based on the existing empirical data, the paper shows most often theoretical explanations
for elder abuse phenomenon. Risk factors variables are presented with respect to victims
and molesters. The context of the abuse and difficulties in detecting molesters, which affect
high rate of the “dark figure“ are also analyzed. A framework for identification, examining
and possible intervention, that are targeted at both victims and molesters, is created, and it
could prevent recidivism.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - 8. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 7-9. 11. 2014
T1  - Zlostavljanje starih osoba – teškoće u otkrivanju i smernice za intervencije
T1  - Elder abuse – difficulties in detection and guidelines for intervention
EP  - 209
SP  - 187
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4256
ER  - 

@conference{
author = "Radulović, Danka",
year = "2014",
abstract = "Zlostavljanje starih sve je prisutnije u društvima u čijoj strukturi raste
udeo pojedinaca starijih od 65 god. marginalizovanih vrednosnim diktatom
protiv starenja i imperativom da se društvene uloge i pozicije dodeljuju u
mladalaštvu. Za razliku od zlostavljanja dece, empirijska građa o zlostavljanju
starih uopšte veoma je skromna, a pogotovu o ključnom aspektu koji
se tiče relacija među bliskim srodnicima i davaocima i primaocima izdržavanja
na koje se fokusira ovaj rad.
Teškoće u naučnom istraživanju zlostavljanja starih su brojne: od razlika
u polaznim definicijama koje se uglavnom odnose na neke od aspekata
fizičkog, psihičkog, ekonomskog ili seksualnog zlostavljanja i zanemarivanja,
te razlika u poimanju prirode fenomena, a s tim u vezi nekomparabilnih
grupa proučavanih u okviru studija; do različitih mera ishoda zlostavljanja.
Nemogućnost pribavljanja slučajnih uzoraka ove kategorije žrtava i
zlostavljača poseban je istraživački problem koji usložnjavaju visoke tamne
brojke zbog prikrivene prirode ovog oblika zlostavljanja. Još je teži problem
iznalaženje načina da se ostvare efikasne intervencije u ovom domenu.
U radu su na osnovu raspoložive naučno-empirijske građe prikazana
najčešća teorijska objašnjenja fenomena zlostavljanja starih, izdvojene su
varijable koje čine faktore rizika, a tiču se kako žrtava tako i aktera zlostavljanja,
kao i miljea u kome se ono dešava i ukazano je na teškoće u detekciji
zlostavljanja zbog kojih su tamne brojke visoke. Na osnovu toga koncipiran
je okvir za identifikaciju i ispitivanje i moguće intervencije koje bi predupredile
povrat, a koje obuhvataju i žrtve i zlostavljače., Elder abuse is more present in societies which have a growing population of people
older than 65 who are marginalized through the dictation of values that confront ageing
and through the imperative that social roles and positions are granted in youth. Unlike
child abuse, there is insufficient empirical data on elder abuse, specifically when it comes
to the key aspect which considers relations between close relatives and caregivers, which
will be the focus of the paper.
There are several difficulties in elder abuse research: differences in initial definitions
which are related to aspects of physical, psychological, economic or sexual abuse and
neglect; differences in the understanding of the phenomenon nature; incomparable
groups that are examined in studies; different outcomes of the abuse. Random sampling
for this category of victims and molesters is a specific problem and the “dark figure“ for
the hidden nature of this form of abuse makes this problem even more complex. Finding
solutions for effective intervention against this type of abuse is also a big issue in this
area.
Based on the existing empirical data, the paper shows most often theoretical explanations
for elder abuse phenomenon. Risk factors variables are presented with respect to victims
and molesters. The context of the abuse and difficulties in detecting molesters, which affect
high rate of the “dark figure“ are also analyzed. A framework for identification, examining
and possible intervention, that are targeted at both victims and molesters, is created, and it
could prevent recidivism.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - 8. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 7-9. 11. 2014",
title = "Zlostavljanje starih osoba – teškoće u otkrivanju i smernice za intervencije, Elder abuse – difficulties in detection and guidelines for intervention",
pages = "209-187",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4256"
}

Radulović, D.. (2014). Zlostavljanje starih osoba – teškoće u otkrivanju i smernice za intervencije. in Zbornik radova - 8. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 7-9. 11. 2014
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 187-209.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4256

Radulović D. Zlostavljanje starih osoba – teškoće u otkrivanju i smernice za intervencije. in Zbornik radova - 8. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 7-9. 11. 2014. 2014;:187-209.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4256 .

Radulović, Danka, "Zlostavljanje starih osoba – teškoće u otkrivanju i smernice za intervencije" in Zbornik radova - 8. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 7-9. 11. 2014 (2014):187-209,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4256 .

TY  - BOOK
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2014
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3881
AB  - Zabrinjavajuće razmere agresivnog, antisocijalnog i devijantnog
ponašanja dece i adolescenata kojima se krše norme ponašanja i ugro-
žavaju prava i potrebe drugih ljudi beleže se i kod nas i u svetu. Otuda
je upravo područje poremećaja u ponašanju najkrupniji izazov načinjen
savremenoj akademskoj psihologiji koja kao nauka o ponašanju ljudi tre-
ba da da svoj puni doprinos u njihovom razumevanju, objašnjenju i prak-
tičnim rešenjima u ovom domenu.
Dosadašnja iskustva i validni naučni argumenti jasno svedoče da se
značajan napredak u razumevanju uzroka poremećaja u ponašanju i ozbilj-
ne delinkvencije ne može postići bez dobrog poznavanja psiholoških
osnova ove forme ponašanja dece i mladih. Ta bazična znanja nužna za
prevenciju i tretman pruža nova mlada grana psihologije-Psihologija
poremećaja u ponašanju. Pred njom je složen zadatak da odgovori na broj-
na kompleksna suštinska pitanja o fenomenu poremećaja u ponašanju
koje velikim delom tretira i ova knjiga. Ona ima za cilj da upozna na-
učno-stručnu i širu javnost kao i studente opredeljene za ovu oblast o
dosadašnjim teorijsko-istraživačkim saznanjima, nejasnoćama i di-
lemama u ovom području, a naročito da pruži orijentire u daljem istra-
živačkom i praktičnom radu.
Knjiga se sastoji od pet celina.
U prvoj je uobličen konceptualni okvir poremećaja u ponašanju,
trasirane su smernice u proučavanju i definisane osobenosti psiho-
loškog pristupa u identifikaciji poremećaja u ponašanju; a potom su
i detaljno, kritički analizirane dominantne biološke, psihološke i
socijalne teorije poremećaja u ponašanju.
U drugom delu su, uz osvrt na probleme klasifikacije uopšte, šire
prikazane različite vrste poremećaja u ponašanju sa kojima se naj-
češće susreću stručnjaci u praksi, a oko kojih su brojna pitanja, čak i
na nivou definisanja još uvek otvorena. Obrađeni su poremećaji koje
srećemo u porodici (poremećaji ophođenja, bežanje od kuće i laganje i
manipulacija), u školi (poremećaj učenja, bežanje od škole i nasilje
u školi) i poremećaji zavisnosti (alkoholizam, zavisnost od droga
i nehemijske forme zavisnosti: od interneta, kupovine i kockanja).
U ovoj celini su detaljno predstavljene glavne psihološke varijable koje definišu prirodu fenomena poremećaja u ponašanju u prvom redu
agresivnost, potom i anksioznost, impulsivno traganje za stimula-
cijom, psihoticizam, moralnost i kognitivne sposobnosti.
U trećoj celini su analizirane psihološke osnove maloletničke
delinkvencije kao najteže forme poremećaja u ponašanju. Uz defini-
sanje i pregled rasprostranjenosti prikazana su još neka teorijska
tumačenja koja dodatno rasvetljavaju prestupništvo maloletnika kao
i psihosocijalni činioci kriminala maloletnika i važni aspekti
prevencije.
Četvrta glava posvećena je raspravi o specifičnim fenomenima u
vezi sa poremećajima u ponašanju; i to najpre, taksonomski ustanovlje-
nim zakonitostima o trajnom i adolescencijom limitiranom antiso-
cijalnom ponašanju, a potom i o deficitu pažnje i poremećaju hipe-
raktivnosti, sagledanom iz nekliničke perspektive sa akcentom na
bitne aspekte rada sa ovom decom.
Najzad, u završnoj petoj celini razmotrene su mogućnosti psihote-
rapijskog tretmana kod poremećaja u ponašanju i prikazani psihotera-
pijski pristupi koji su se pokazali efikasnim u korektivnoj praksi.
Veliku zahvalnost dugujem recenzentima prof. Dr Dobrivoju
Radovanoviću, prof. dr Žarku Trebješaninu i prof.dr Ani Pešikan
na konstuktivnim sugestijama, kao i Fakultetu za specijalnu edukaciju
i rehabilitaciju koji je omogućio objavljivanje ove knjige. Zahvaljujem
i mojoj porodici na pomoći i razumevanju u dugotrajnom poslu oko nje-
nog priređivanja.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju (ICF)
T1  - Psihološke osnove poremećaja u ponašanju
EP  - 431
SP  - 1
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3881
ER  - 

@book{
author = "Radulović, Danka",
year = "2014",
abstract = "Zabrinjavajuće razmere agresivnog, antisocijalnog i devijantnog
ponašanja dece i adolescenata kojima se krše norme ponašanja i ugro-
žavaju prava i potrebe drugih ljudi beleže se i kod nas i u svetu. Otuda
je upravo područje poremećaja u ponašanju najkrupniji izazov načinjen
savremenoj akademskoj psihologiji koja kao nauka o ponašanju ljudi tre-
ba da da svoj puni doprinos u njihovom razumevanju, objašnjenju i prak-
tičnim rešenjima u ovom domenu.
Dosadašnja iskustva i validni naučni argumenti jasno svedoče da se
značajan napredak u razumevanju uzroka poremećaja u ponašanju i ozbilj-
ne delinkvencije ne može postići bez dobrog poznavanja psiholoških
osnova ove forme ponašanja dece i mladih. Ta bazična znanja nužna za
prevenciju i tretman pruža nova mlada grana psihologije-Psihologija
poremećaja u ponašanju. Pred njom je složen zadatak da odgovori na broj-
na kompleksna suštinska pitanja o fenomenu poremećaja u ponašanju
koje velikim delom tretira i ova knjiga. Ona ima za cilj da upozna na-
učno-stručnu i širu javnost kao i studente opredeljene za ovu oblast o
dosadašnjim teorijsko-istraživačkim saznanjima, nejasnoćama i di-
lemama u ovom području, a naročito da pruži orijentire u daljem istra-
živačkom i praktičnom radu.
Knjiga se sastoji od pet celina.
U prvoj je uobličen konceptualni okvir poremećaja u ponašanju,
trasirane su smernice u proučavanju i definisane osobenosti psiho-
loškog pristupa u identifikaciji poremećaja u ponašanju; a potom su
i detaljno, kritički analizirane dominantne biološke, psihološke i
socijalne teorije poremećaja u ponašanju.
U drugom delu su, uz osvrt na probleme klasifikacije uopšte, šire
prikazane različite vrste poremećaja u ponašanju sa kojima se naj-
češće susreću stručnjaci u praksi, a oko kojih su brojna pitanja, čak i
na nivou definisanja još uvek otvorena. Obrađeni su poremećaji koje
srećemo u porodici (poremećaji ophođenja, bežanje od kuće i laganje i
manipulacija), u školi (poremećaj učenja, bežanje od škole i nasilje
u školi) i poremećaji zavisnosti (alkoholizam, zavisnost od droga
i nehemijske forme zavisnosti: od interneta, kupovine i kockanja).
U ovoj celini su detaljno predstavljene glavne psihološke varijable koje definišu prirodu fenomena poremećaja u ponašanju u prvom redu
agresivnost, potom i anksioznost, impulsivno traganje za stimula-
cijom, psihoticizam, moralnost i kognitivne sposobnosti.
U trećoj celini su analizirane psihološke osnove maloletničke
delinkvencije kao najteže forme poremećaja u ponašanju. Uz defini-
sanje i pregled rasprostranjenosti prikazana su još neka teorijska
tumačenja koja dodatno rasvetljavaju prestupništvo maloletnika kao
i psihosocijalni činioci kriminala maloletnika i važni aspekti
prevencije.
Četvrta glava posvećena je raspravi o specifičnim fenomenima u
vezi sa poremećajima u ponašanju; i to najpre, taksonomski ustanovlje-
nim zakonitostima o trajnom i adolescencijom limitiranom antiso-
cijalnom ponašanju, a potom i o deficitu pažnje i poremećaju hipe-
raktivnosti, sagledanom iz nekliničke perspektive sa akcentom na
bitne aspekte rada sa ovom decom.
Najzad, u završnoj petoj celini razmotrene su mogućnosti psihote-
rapijskog tretmana kod poremećaja u ponašanju i prikazani psihotera-
pijski pristupi koji su se pokazali efikasnim u korektivnoj praksi.
Veliku zahvalnost dugujem recenzentima prof. Dr Dobrivoju
Radovanoviću, prof. dr Žarku Trebješaninu i prof.dr Ani Pešikan
na konstuktivnim sugestijama, kao i Fakultetu za specijalnu edukaciju
i rehabilitaciju koji je omogućio objavljivanje ove knjige. Zahvaljujem
i mojoj porodici na pomoći i razumevanju u dugotrajnom poslu oko nje-
nog priređivanja.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju (ICF)",
title = "Psihološke osnove poremećaja u ponašanju",
pages = "431-1",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3881"
}

Radulović, D.. (2014). Psihološke osnove poremećaja u ponašanju. 
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju (ICF)., 1-431.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3881

Radulović D. Psihološke osnove poremećaja u ponašanju. 2014;:1-431.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3881 .

Radulović, Danka, "Psihološke osnove poremećaja u ponašanju" (2014):1-431,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3881 .

TY  - JOUR
AU  - Radovanović, Ivana
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2014
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/2252
T2  - Review of Higher Education and Self Learning
T1  - Factor structure of secondary school student's behaviour
EP  - 82
IS  - 23
SP  - 64
VL  - 7
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2252
ER  - 

@article{
author = "Radovanović, Ivana and Radulović, Danka",
year = "2014",
journal = "Review of Higher Education and Self Learning",
title = "Factor structure of secondary school student's behaviour",
pages = "82-64",
number = "23",
volume = "7",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2252"
}

Radovanović, I.,& Radulović, D.. (2014). Factor structure of secondary school student's behaviour. in Review of Higher Education and Self Learning, 7(23), 64-82.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2252

Radovanović I, Radulović D. Factor structure of secondary school student's behaviour. in Review of Higher Education and Self Learning. 2014;7(23):64-82.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2252 .

Radovanović, Ivana, Radulović, Danka, "Factor structure of secondary school student's behaviour" in Review of Higher Education and Self Learning, 7, no. 23 (2014):64-82,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2252 .

TY  - JOUR
AU  - Daruši, Dragana J.
AU  - Radulović, Danka
AU  - Radovanović, Ivana D.
PY  - 2014
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/854
AB  - Background/Aim. The effect of drugs leaves permanent consequences on the brain, organic in type, followed by numerous manifestations, and it significantly affects the development of mental dysfunctions. The clinicians are often given a task to estimate a patient's personality during treatment or during experts estimate of a drug addict. The aim of this research was to determine the differences, if any, in characteristics of addicts experience and personality traits in drug addicts with or without cerebral edema. Methods. The research was conducted on a sample of 252 male drug addicts, the average age of 23.3 (SD = 4.3) years. Cerebral edema was confirmed on magnetic resonance (MR) images of the brain performed during the treatment of the addicts. The participants were tested by the psychologists using Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI-201) test, and the data were processed using canonical discriminate analysis within the SPSS program. The dependent variable in the study was cerebral edema. A block of independent variables, designed for the requirements of this study, consisted of two subgroups. The first one consisted of 12 variables describing the relevant characteristics of drug abuse. The second subgroup consisted of 8 psychopathological tendencies in the personality defined by the mentioned test. Results. Cerebral edema was confirmed in 52 (20.63%) of the drug addicts. The differences between the groups of drug addicts with and without cerebral edema were determined in the following: the time span of taking drugs (0.301), use of alcohol parallel with drugs (0.466), and treatment for addiction (0.603). In the drug addicts with a cerebral edema, MMPI-201 confirmed the increase in the scales for hypochondria, psychopathic deviations and psychastenia, and the decrease in the scales for schizophrenia and depression. Conclusion. Our study confirmed a possible connection between cerebral edema and personality traits in a number of the examined drug addicts. Considering the fact that practice often requires personality estimation, regardless whether it is about treatment or expert's estimate, it is necessary to further research in this direction.
AB  - Uvod/Cilj. Dejstvo droge ostavlja trajne posledice organskog tipa, na mozak, praćene brojnim neurološkim manifestacijama, i bitno utiče na razvoj psihičkih poremećaja. Kliničarima se često postavlja zadatak da procene ličnost tokom lečenja ili veštačenja zavisnika od droge. Cilj istraživanja bio je utvrđivanje karakteristika narkomanskog staža i osobina ličnosti kod zavisnika od droge sa i bez edema mozga. Metode. Istraživanje je sprovedeno u grupi od 252 zavisnika od droge muškog pola, prosečne starosti 23,3 (SD = 4,3) godine. Za vreme lečenja zavisnika od droge rađena je magnetna rezonanca mozga, a za procenu psihopatoloških tendencija ličnosti korišćen je Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI-201) test. Za obradu podataka korišćena je kanonička diskriminativna analiza u sklopu SPSS programa. Zavisna varijabla u istraživanju bio je edem mozga. Blok nezavisnih varijabli, sačinjen za potrebe ovog istraživanja, sastojao se od dve podgrupe. Prvu je činilo 12 varijabli kojima se opisuju relevantna obeležja zavisnosti od droga. Drugu je činilo 8 psihopatoloških tendencija ličnosti definisanih pomenutim testom. Rezultati. Edem mozga utvrđen je kod 52 (20,63%) zavisnika od droge. Razlike između grupa zavisnika od droge sa i bez edema mozga utvrđene su u dužini narkomanskog staža (0,301), korišćenju alkohola paralelno sa drogama (0,466) i lečenju zavisnosti (0,603). Kod zavisnika od droge sa cerebralnim edemom na MMPI-201 testu utvrđene su povišene skale hipohondrije, psihopatske devijacije i psihastenije, a sniženje skala šizofrenije i depresije. Zaključak. Kod jednog broja ispitivanih zavisnika od droge potvrđena je sumnja u mogućnost povezanosti edema mozga i osobina ličnosti. S obzirom na to da praksa često iziskuje potrebu za procenom ličnosti, bilo da se radi o lečenju ili veštačenju, neophodno je nastaviti istraživanja u ovom pravcu.
PB  - Vojnomedicinska akademija - Institut za naučne informacije, Beograd
T2  - Vojnosanitetski pregled
T1  - Cerebral edema in drug addicts
T1  - Edem mozga kod zavisnika od droge
EP  - 558
IS  - 6
SP  - 554
VL  - 71
DO  - 10.2298/VSP1406554D
ER  - 

@article{
author = "Daruši, Dragana J. and Radulović, Danka and Radovanović, Ivana D.",
year = "2014",
abstract = "Background/Aim. The effect of drugs leaves permanent consequences on the brain, organic in type, followed by numerous manifestations, and it significantly affects the development of mental dysfunctions. The clinicians are often given a task to estimate a patient's personality during treatment or during experts estimate of a drug addict. The aim of this research was to determine the differences, if any, in characteristics of addicts experience and personality traits in drug addicts with or without cerebral edema. Methods. The research was conducted on a sample of 252 male drug addicts, the average age of 23.3 (SD = 4.3) years. Cerebral edema was confirmed on magnetic resonance (MR) images of the brain performed during the treatment of the addicts. The participants were tested by the psychologists using Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI-201) test, and the data were processed using canonical discriminate analysis within the SPSS program. The dependent variable in the study was cerebral edema. A block of independent variables, designed for the requirements of this study, consisted of two subgroups. The first one consisted of 12 variables describing the relevant characteristics of drug abuse. The second subgroup consisted of 8 psychopathological tendencies in the personality defined by the mentioned test. Results. Cerebral edema was confirmed in 52 (20.63%) of the drug addicts. The differences between the groups of drug addicts with and without cerebral edema were determined in the following: the time span of taking drugs (0.301), use of alcohol parallel with drugs (0.466), and treatment for addiction (0.603). In the drug addicts with a cerebral edema, MMPI-201 confirmed the increase in the scales for hypochondria, psychopathic deviations and psychastenia, and the decrease in the scales for schizophrenia and depression. Conclusion. Our study confirmed a possible connection between cerebral edema and personality traits in a number of the examined drug addicts. Considering the fact that practice often requires personality estimation, regardless whether it is about treatment or expert's estimate, it is necessary to further research in this direction., Uvod/Cilj. Dejstvo droge ostavlja trajne posledice organskog tipa, na mozak, praćene brojnim neurološkim manifestacijama, i bitno utiče na razvoj psihičkih poremećaja. Kliničarima se često postavlja zadatak da procene ličnost tokom lečenja ili veštačenja zavisnika od droge. Cilj istraživanja bio je utvrđivanje karakteristika narkomanskog staža i osobina ličnosti kod zavisnika od droge sa i bez edema mozga. Metode. Istraživanje je sprovedeno u grupi od 252 zavisnika od droge muškog pola, prosečne starosti 23,3 (SD = 4,3) godine. Za vreme lečenja zavisnika od droge rađena je magnetna rezonanca mozga, a za procenu psihopatoloških tendencija ličnosti korišćen je Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI-201) test. Za obradu podataka korišćena je kanonička diskriminativna analiza u sklopu SPSS programa. Zavisna varijabla u istraživanju bio je edem mozga. Blok nezavisnih varijabli, sačinjen za potrebe ovog istraživanja, sastojao se od dve podgrupe. Prvu je činilo 12 varijabli kojima se opisuju relevantna obeležja zavisnosti od droga. Drugu je činilo 8 psihopatoloških tendencija ličnosti definisanih pomenutim testom. Rezultati. Edem mozga utvrđen je kod 52 (20,63%) zavisnika od droge. Razlike između grupa zavisnika od droge sa i bez edema mozga utvrđene su u dužini narkomanskog staža (0,301), korišćenju alkohola paralelno sa drogama (0,466) i lečenju zavisnosti (0,603). Kod zavisnika od droge sa cerebralnim edemom na MMPI-201 testu utvrđene su povišene skale hipohondrije, psihopatske devijacije i psihastenije, a sniženje skala šizofrenije i depresije. Zaključak. Kod jednog broja ispitivanih zavisnika od droge potvrđena je sumnja u mogućnost povezanosti edema mozga i osobina ličnosti. S obzirom na to da praksa često iziskuje potrebu za procenom ličnosti, bilo da se radi o lečenju ili veštačenju, neophodno je nastaviti istraživanja u ovom pravcu.",
publisher = "Vojnomedicinska akademija - Institut za naučne informacije, Beograd",
journal = "Vojnosanitetski pregled",
title = "Cerebral edema in drug addicts, Edem mozga kod zavisnika od droge",
pages = "558-554",
number = "6",
volume = "71",
doi = "10.2298/VSP1406554D"
}

Daruši, D. J., Radulović, D.,& Radovanović, I. D.. (2014). Cerebral edema in drug addicts. in Vojnosanitetski pregled
Vojnomedicinska akademija - Institut za naučne informacije, Beograd., 71(6), 554-558.
https://doi.org/10.2298/VSP1406554D

Daruši DJ, Radulović D, Radovanović ID. Cerebral edema in drug addicts. in Vojnosanitetski pregled. 2014;71(6):554-558.
doi:10.2298/VSP1406554D .

Daruši, Dragana J., Radulović, Danka, Radovanović, Ivana D., "Cerebral edema in drug addicts" in Vojnosanitetski pregled, 71, no. 6 (2014):554-558,
https://doi.org/10.2298/VSP1406554D . .

TY  - JOUR
AU  - Radulović, Danka
AU  - Radovanović, Ivana D.
AU  - Daruši, Dragana J.
AU  - Nenadović, Milutin
AU  - Cvetić, Tijana
PY  - 2014
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/790
AB  - Introduction Drug addiction is a relatively frequent cause of erectile dysfunction. It is believed that this substance induced disorder is a consequence of direct physiological effects of toxic substances. Objective The subject of this paper is to analyze the impact of variables of dependency and variables of personality on the differences between groups of drug users with and without diagnosed erectile dysfunction. The objective is to determine the possibility of predicting these differences using variables of dependency and analysis of the role of personality in that process. Method A sample of addicts comprises 252 males, aged between 19 and 25 years (average 23.3), with the length of dependency from 1 to 5 years. All subjects were convicted for robbery in the period 2007- 2010. year. Dependence and sexual dysfunction were determined using the forensic examination of psychiatrists, and evidence of personality traits using the psychologists expertise (based on the MMPI). Data collection was performed by analyzing of court cases in 2011 year. Testing the difference between groups was done by canonical discriminant analysis. Group of addicts with erectile dysfunction consists of 54 subjects (21.4%), and group of addicts without that dysfunction consists of 198 subjects (78.6%). Results The results obtained by analyzing the difference found out one canonical function, significant at the level of 0.001. Its canonical correlation is .430. This function is defined by four variables of dependency and two variables of personality traits. Conclusion Canonical function explains 18.5% of the variance of differences between analyzed groups. The direct impact and the ability to predict differences have: early onset of drug use, lack of addiction treatment, short periods of abstinence, taking of heroin and synthetic drugs and high hysteria. All of these variables affect in the direction of the occurrence of disorder. In the opposite direction operate the using of cocaine and paranoia.
AB  - Uvod Zavisnost od droge je relativno čest razlog erektilne disfunkcije. Smatra se da je ovaj supstancama indukovani poremećaj posledica direktnih fizioloških efekata toksičnih supstanci. Cilj Predmet ovog rada je analiza uticaja varijabli zavisnosti i osobina ličnosti na razlike između grupa zavisnika sa i bez dijagnostifikovane erektilne disfunkcije. Cilj rada je utvrđivanje mogućnosti prognoziranja ovih razlika varijablama zavisnosti i analiza uloge osobina ličnosti u tom procesu. Metod Uzorak zavisnika čini 252 subjekta muškog pola, starih između 19 i 25 godina (prosek 23,3), sa stažom zavisnosti od 1 do 5 godina. Svi subjekti su osuđeni za razbojništva u periodu 2007-2010. godine. Zavisnost i seksualna disfunkcija utvrđeni su sudskim veštačenjem psihijatara, a osobine ličnosti veštačenjem psihologa (na osnovu testa MMPI). Prikupljanje podataka obavljeno je analizom sudskih predmeta 2011. godine. Testiranje razlika između grupa učinjeno je kanoničkom diskriminativnom analizom. Grupa zavisnika sa erektilnom disfunkcijom broji 54 (21,4%) ispitanika, a grupa bez te disfunkcije 198 (78,6%). Rezultati Analizom razlika dobijena je jedna kanonička funkcija značajna na nivou 0.001. Njena kanonička korelacija je reda veličine .430. Ovu funkciju definišu četiri varijable zavisnosti i dve osobine ličnosti. Zaključak Kanonička funkcija objašnjava 18,5% varijanse razlika između grupa koje su analizirane. Neposredan uticaj i mogućnost predviđanja razlika imaju: rani početak korišćenja droge, izostanak lečenja zavisnosti, kratki periodi apstinencije, unos heroina i sintetičkih droga i visoka histeričnost. Sve te varijable deluju u pravcu javljanja poremećaja. U suprotnom smeru deluju korišćenje kokaina i paranoidnost.
PB  - Klinički centar Srbije - Klinika za psihijatriju, Beograd i Udruženje psihijatara Srbije, Beograd
T2  - Engrami
T1  - Erectile dysfunction, drug addiction and personality traits
T1  - Erektilna disfunkcija, zavisnost od droge i osobine ličnosti
EP  - 25
IS  - 3-4
SP  - 15
VL  - 36
DO  - 10.5937/engrami1404015R
ER  - 

@article{
author = "Radulović, Danka and Radovanović, Ivana D. and Daruši, Dragana J. and Nenadović, Milutin and Cvetić, Tijana",
year = "2014",
abstract = "Introduction Drug addiction is a relatively frequent cause of erectile dysfunction. It is believed that this substance induced disorder is a consequence of direct physiological effects of toxic substances. Objective The subject of this paper is to analyze the impact of variables of dependency and variables of personality on the differences between groups of drug users with and without diagnosed erectile dysfunction. The objective is to determine the possibility of predicting these differences using variables of dependency and analysis of the role of personality in that process. Method A sample of addicts comprises 252 males, aged between 19 and 25 years (average 23.3), with the length of dependency from 1 to 5 years. All subjects were convicted for robbery in the period 2007- 2010. year. Dependence and sexual dysfunction were determined using the forensic examination of psychiatrists, and evidence of personality traits using the psychologists expertise (based on the MMPI). Data collection was performed by analyzing of court cases in 2011 year. Testing the difference between groups was done by canonical discriminant analysis. Group of addicts with erectile dysfunction consists of 54 subjects (21.4%), and group of addicts without that dysfunction consists of 198 subjects (78.6%). Results The results obtained by analyzing the difference found out one canonical function, significant at the level of 0.001. Its canonical correlation is .430. This function is defined by four variables of dependency and two variables of personality traits. Conclusion Canonical function explains 18.5% of the variance of differences between analyzed groups. The direct impact and the ability to predict differences have: early onset of drug use, lack of addiction treatment, short periods of abstinence, taking of heroin and synthetic drugs and high hysteria. All of these variables affect in the direction of the occurrence of disorder. In the opposite direction operate the using of cocaine and paranoia., Uvod Zavisnost od droge je relativno čest razlog erektilne disfunkcije. Smatra se da je ovaj supstancama indukovani poremećaj posledica direktnih fizioloških efekata toksičnih supstanci. Cilj Predmet ovog rada je analiza uticaja varijabli zavisnosti i osobina ličnosti na razlike između grupa zavisnika sa i bez dijagnostifikovane erektilne disfunkcije. Cilj rada je utvrđivanje mogućnosti prognoziranja ovih razlika varijablama zavisnosti i analiza uloge osobina ličnosti u tom procesu. Metod Uzorak zavisnika čini 252 subjekta muškog pola, starih između 19 i 25 godina (prosek 23,3), sa stažom zavisnosti od 1 do 5 godina. Svi subjekti su osuđeni za razbojništva u periodu 2007-2010. godine. Zavisnost i seksualna disfunkcija utvrđeni su sudskim veštačenjem psihijatara, a osobine ličnosti veštačenjem psihologa (na osnovu testa MMPI). Prikupljanje podataka obavljeno je analizom sudskih predmeta 2011. godine. Testiranje razlika između grupa učinjeno je kanoničkom diskriminativnom analizom. Grupa zavisnika sa erektilnom disfunkcijom broji 54 (21,4%) ispitanika, a grupa bez te disfunkcije 198 (78,6%). Rezultati Analizom razlika dobijena je jedna kanonička funkcija značajna na nivou 0.001. Njena kanonička korelacija je reda veličine .430. Ovu funkciju definišu četiri varijable zavisnosti i dve osobine ličnosti. Zaključak Kanonička funkcija objašnjava 18,5% varijanse razlika između grupa koje su analizirane. Neposredan uticaj i mogućnost predviđanja razlika imaju: rani početak korišćenja droge, izostanak lečenja zavisnosti, kratki periodi apstinencije, unos heroina i sintetičkih droga i visoka histeričnost. Sve te varijable deluju u pravcu javljanja poremećaja. U suprotnom smeru deluju korišćenje kokaina i paranoidnost.",
publisher = "Klinički centar Srbije - Klinika za psihijatriju, Beograd i Udruženje psihijatara Srbije, Beograd",
journal = "Engrami",
title = "Erectile dysfunction, drug addiction and personality traits, Erektilna disfunkcija, zavisnost od droge i osobine ličnosti",
pages = "25-15",
number = "3-4",
volume = "36",
doi = "10.5937/engrami1404015R"
}

Radulović, D., Radovanović, I. D., Daruši, D. J., Nenadović, M.,& Cvetić, T.. (2014). Erectile dysfunction, drug addiction and personality traits. in Engrami
Klinički centar Srbije - Klinika za psihijatriju, Beograd i Udruženje psihijatara Srbije, Beograd., 36(3-4), 15-25.
https://doi.org/10.5937/engrami1404015R

Radulović D, Radovanović ID, Daruši DJ, Nenadović M, Cvetić T. Erectile dysfunction, drug addiction and personality traits. in Engrami. 2014;36(3-4):15-25.
doi:10.5937/engrami1404015R .

Radulović, Danka, Radovanović, Ivana D., Daruši, Dragana J., Nenadović, Milutin, Cvetić, Tijana, "Erectile dysfunction, drug addiction and personality traits" in Engrami, 36, no. 3-4 (2014):15-25,
https://doi.org/10.5937/engrami1404015R . .

TY  - JOUR
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2013
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/2188
T2  - Voprosy psikhologii
T1  - Nasiline psihopatičeskih ličnosteй i reakciя pravoohranitelьnыh organov . Voprosы psihologii, 4, 115-123. ISSN 0042-8841
EP  - 123
SP  - 115
VL  - 4
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2188
ER  - 

@article{
author = "Radulović, Danka",
year = "2013",
journal = "Voprosy psikhologii",
title = "Nasiline psihopatičeskih ličnosteй i reakciя pravoohranitelьnыh organov . Voprosы psihologii, 4, 115-123. ISSN 0042-8841",
pages = "123-115",
volume = "4",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2188"
}

Radulović, D.. (2013). Nasiline psihopatičeskih ličnosteй i reakciя pravoohranitelьnыh organov . Voprosы psihologii, 4, 115-123. ISSN 0042-8841. in Voprosy psikhologii, 4, 115-123.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2188

Radulović D. Nasiline psihopatičeskih ličnosteй i reakciя pravoohranitelьnыh organov . Voprosы psihologii, 4, 115-123. ISSN 0042-8841. in Voprosy psikhologii. 2013;4:115-123.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2188 .

Radulović, Danka, "Nasiline psihopatičeskih ličnosteй i reakciя pravoohranitelьnыh organov . Voprosы psihologii, 4, 115-123. ISSN 0042-8841" in Voprosy psikhologii, 4 (2013):115-123,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_2188 .

TY  - JOUR
AU  - Maričić, Branko R.
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2013
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/708
AB  - The investigation of the influence of personality traits and basic values on cceptance of advertising messages, was conducted on the two-phased, random sample of 1878 women aged between 18 and 60 years. Block of indepenent variables consisted of six personality traits varables ( Big five and Cattel's superego strenght) and of three basic value orientation (authoritarianism, conservativeness and conformism). Dependent variable was the 'effectiveness of advertising', measured on the bases of questionnaire's response, scaled from 1 to 5, ( where 1 meant a very small degree of respect for advertising, and the number 5 was very high degree of respect of advertizing and taking it into accout in purchase decision making). As a measure of effectiveness of advertising, score of first main component has got from factorial, i.e. component analysis of five variables that effectiveness of advertising was explored. The data were processed by multiple regression analysis. Analysis of these results has shown significante influence of four personality traits: extraversion, openness, antagonism (v:s. agreeableness) and super- ego strength and one value orientation: conformity, but that influence has been of limited intensity.
AB  - Ispitivanje uticaja osobina ličnosti i vrednosti na prihvatanje advertajzing poruka sprovedeno je na dvoetapnom slučajnom uzorku od 1878 žena starih između 18 i 60 god. Blok nezavisnih varijabli sastojao se od šest osobina ličnosti (Big five i Cattellove super ego snage) i tri osnovne vrednosti (autoritarnosti, konformizma i konzervativizma). Zavisna varijabla bila je efikasnost oglašavanja, merena upitnikom (pitanjima skaliranim od 1 do 5, pri čemu je broj 1 značio vrlo mali stepen uvažavanja oglasnih poruka, a broj 5 vrlo veliki stepen njihovog uvažavanja). Kao mera 'efikasnosti oglašavanja' korišćen je skor na prvoj glavnoj komponenti dobijenoj faktorskom, odnosno komponentnom analizom pet varijabli kojima je ova efikasnost ispitivana. Dobijeni rezultati obrađeni su multiplom regresionom analizom. Analiza tih rezultata pokazuje da postoji značajan uticaj sledeće četiri osobine ličnosti na prihvatanje advertajzing poruka: ekstraverzije, otvorenosti, antagonizma (nasuprot saradljivosti), superego snage i jedne vrednosne orjentacije - konformizma, ali je taj uticaj ograničenog intenziteta.
PB  - Srpsko udruženje za marketing, Beograd
T2  - Marketing
T1  - The influence of personality traits and basic values on the acceptance of the advertising messages of female consumers
T1  - Uticaj osobina ličnosti i vrednosti na prihvatanje advertajzing poruka od strane žena potrošača
EP  - 12
IS  - 1
SP  - 5
VL  - 44
DO  - 10.5937/markt1301005M
ER  - 

@article{
author = "Maričić, Branko R. and Radulović, Danka",
year = "2013",
abstract = "The investigation of the influence of personality traits and basic values on cceptance of advertising messages, was conducted on the two-phased, random sample of 1878 women aged between 18 and 60 years. Block of indepenent variables consisted of six personality traits varables ( Big five and Cattel's superego strenght) and of three basic value orientation (authoritarianism, conservativeness and conformism). Dependent variable was the 'effectiveness of advertising', measured on the bases of questionnaire's response, scaled from 1 to 5, ( where 1 meant a very small degree of respect for advertising, and the number 5 was very high degree of respect of advertizing and taking it into accout in purchase decision making). As a measure of effectiveness of advertising, score of first main component has got from factorial, i.e. component analysis of five variables that effectiveness of advertising was explored. The data were processed by multiple regression analysis. Analysis of these results has shown significante influence of four personality traits: extraversion, openness, antagonism (v:s. agreeableness) and super- ego strength and one value orientation: conformity, but that influence has been of limited intensity., Ispitivanje uticaja osobina ličnosti i vrednosti na prihvatanje advertajzing poruka sprovedeno je na dvoetapnom slučajnom uzorku od 1878 žena starih između 18 i 60 god. Blok nezavisnih varijabli sastojao se od šest osobina ličnosti (Big five i Cattellove super ego snage) i tri osnovne vrednosti (autoritarnosti, konformizma i konzervativizma). Zavisna varijabla bila je efikasnost oglašavanja, merena upitnikom (pitanjima skaliranim od 1 do 5, pri čemu je broj 1 značio vrlo mali stepen uvažavanja oglasnih poruka, a broj 5 vrlo veliki stepen njihovog uvažavanja). Kao mera 'efikasnosti oglašavanja' korišćen je skor na prvoj glavnoj komponenti dobijenoj faktorskom, odnosno komponentnom analizom pet varijabli kojima je ova efikasnost ispitivana. Dobijeni rezultati obrađeni su multiplom regresionom analizom. Analiza tih rezultata pokazuje da postoji značajan uticaj sledeće četiri osobine ličnosti na prihvatanje advertajzing poruka: ekstraverzije, otvorenosti, antagonizma (nasuprot saradljivosti), superego snage i jedne vrednosne orjentacije - konformizma, ali je taj uticaj ograničenog intenziteta.",
publisher = "Srpsko udruženje za marketing, Beograd",
journal = "Marketing",
title = "The influence of personality traits and basic values on the acceptance of the advertising messages of female consumers, Uticaj osobina ličnosti i vrednosti na prihvatanje advertajzing poruka od strane žena potrošača",
pages = "12-5",
number = "1",
volume = "44",
doi = "10.5937/markt1301005M"
}

Maričić, B. R.,& Radulović, D.. (2013). The influence of personality traits and basic values on the acceptance of the advertising messages of female consumers. in Marketing
Srpsko udruženje za marketing, Beograd., 44(1), 5-12.
https://doi.org/10.5937/markt1301005M

Maričić BR, Radulović D. The influence of personality traits and basic values on the acceptance of the advertising messages of female consumers. in Marketing. 2013;44(1):5-12.
doi:10.5937/markt1301005M .

Maričić, Branko R., Radulović, Danka, "The influence of personality traits and basic values on the acceptance of the advertising messages of female consumers" in Marketing, 44, no. 1 (2013):5-12,
https://doi.org/10.5937/markt1301005M . .

TY  - JOUR
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2013
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/765
AB  - The paper is based on the available empirical researches and examines the scientific basis of widely accepted thesis about the connection of substance addiction, psychopathy and crime. The analysis of research results indicated that correlation between the observed phenomena exists not only at a symptomatic level, but also at the level of etiology. It was established that the same risk factors underly alcoholism, drug addiction, psychopathy and criminal behavior. It was also found that the presence of conduct disorders at an early age (before the age of 15) indicates that psychopathic disorder is primary and that in this case, psychopathy is a reliable predictor of addiction and penal treatment failure, and also that it contributes substantially to addictive and criminal recidivism. Highly aggressive and poorly controlled psychopaths under the desinhibited influence of substances become even more violent and dangerous and most of them have a polysubstance disorder. Therefore, for the prevention of all three maladaptive forms, particularly important is the category of minors with early disruptive behavior, characterized by lower verbal ability, increased impulsivity and high aggressiveness as a main feature of psychopathy. Judging by research findings, the absence of conduct disorders in juvenile period could be considered as an indicator that psychopathic and criminal behavior occur as a secondary effect of substance abuse, with better chances for rehabilitation.
AB  - U radu se na osnovu dostupne empirijske građe ispituje naučna zasnovanost široko prihvaćene teze o povezanosti zavisnosti od supstanci, psihopatije i kriminala. Analiza istraživačkih rezultata svedoči da povezanost postoji ne samo na simptomatskom nivou, već i na nivou etiologije. Utvrđeno je da isti faktori rizika leže u osnovi alkoholizma, narkomanije, psihopatije i kriminalnog ponašanja. Takođe je ustanovljeno da prisustvo poremećaja u ponašanju na ranom uzrastu (pre 15. godine ukazuje da je psihopatski poremećaj primaran i da je u tom slučaju pouzdan prediktor neuspeha i tretmana zavisnosti i penalnih tretmana, te da suštinski doprinosi kriminalnom i adiktivnom recidivizmu. Dezinhibirajuće dejstvo supstanci čini da, inače povišeno agresivni i slabo kontrolisani psihopati postaju još violentniji i opasniji, a najviše ih je među politoksikomanima. Zato je za prevenciju sve tri maladaptabilne forme od naročite važnosti kategorija maloletnika sa ranim problematičnim ponašanjem, nižih verbalnih sposobnosti, povišene impulsivnosti i visoke agresivnosti karakeristične za psihopate. Sudeći po nalazima istraživanja, izostanak poremećaja u ponašanju u doba maloletništva pokazatelj je da se psihopatsko i kriminalno ponašanje pojavljuju kao sekundarni efekat zavisnosti od supstanci, pa su izgledi za rehabilitaciju u tom slučaju veći.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd
T2  - Specijalna edukacija i rehabilitacija
T1  - Addiction disorders, psychopathy and crime in the light of empirical studies results
T1  - Poremećaji zavisnosti, psihopatija i kriminal u svetlu nalaza empirijskih studija
EP  - 139
IS  - 1
SP  - 119
VL  - 12
DO  - 10.5937/specedreh12-3255
ER  - 

@article{
author = "Radulović, Danka",
year = "2013",
abstract = "The paper is based on the available empirical researches and examines the scientific basis of widely accepted thesis about the connection of substance addiction, psychopathy and crime. The analysis of research results indicated that correlation between the observed phenomena exists not only at a symptomatic level, but also at the level of etiology. It was established that the same risk factors underly alcoholism, drug addiction, psychopathy and criminal behavior. It was also found that the presence of conduct disorders at an early age (before the age of 15) indicates that psychopathic disorder is primary and that in this case, psychopathy is a reliable predictor of addiction and penal treatment failure, and also that it contributes substantially to addictive and criminal recidivism. Highly aggressive and poorly controlled psychopaths under the desinhibited influence of substances become even more violent and dangerous and most of them have a polysubstance disorder. Therefore, for the prevention of all three maladaptive forms, particularly important is the category of minors with early disruptive behavior, characterized by lower verbal ability, increased impulsivity and high aggressiveness as a main feature of psychopathy. Judging by research findings, the absence of conduct disorders in juvenile period could be considered as an indicator that psychopathic and criminal behavior occur as a secondary effect of substance abuse, with better chances for rehabilitation., U radu se na osnovu dostupne empirijske građe ispituje naučna zasnovanost široko prihvaćene teze o povezanosti zavisnosti od supstanci, psihopatije i kriminala. Analiza istraživačkih rezultata svedoči da povezanost postoji ne samo na simptomatskom nivou, već i na nivou etiologije. Utvrđeno je da isti faktori rizika leže u osnovi alkoholizma, narkomanije, psihopatije i kriminalnog ponašanja. Takođe je ustanovljeno da prisustvo poremećaja u ponašanju na ranom uzrastu (pre 15. godine ukazuje da je psihopatski poremećaj primaran i da je u tom slučaju pouzdan prediktor neuspeha i tretmana zavisnosti i penalnih tretmana, te da suštinski doprinosi kriminalnom i adiktivnom recidivizmu. Dezinhibirajuće dejstvo supstanci čini da, inače povišeno agresivni i slabo kontrolisani psihopati postaju još violentniji i opasniji, a najviše ih je među politoksikomanima. Zato je za prevenciju sve tri maladaptabilne forme od naročite važnosti kategorija maloletnika sa ranim problematičnim ponašanjem, nižih verbalnih sposobnosti, povišene impulsivnosti i visoke agresivnosti karakeristične za psihopate. Sudeći po nalazima istraživanja, izostanak poremećaja u ponašanju u doba maloletništva pokazatelj je da se psihopatsko i kriminalno ponašanje pojavljuju kao sekundarni efekat zavisnosti od supstanci, pa su izgledi za rehabilitaciju u tom slučaju veći.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd",
journal = "Specijalna edukacija i rehabilitacija",
title = "Addiction disorders, psychopathy and crime in the light of empirical studies results, Poremećaji zavisnosti, psihopatija i kriminal u svetlu nalaza empirijskih studija",
pages = "139-119",
number = "1",
volume = "12",
doi = "10.5937/specedreh12-3255"
}

Radulović, D.. (2013). Addiction disorders, psychopathy and crime in the light of empirical studies results. in Specijalna edukacija i rehabilitacija
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd., 12(1), 119-139.
https://doi.org/10.5937/specedreh12-3255

Radulović D. Addiction disorders, psychopathy and crime in the light of empirical studies results. in Specijalna edukacija i rehabilitacija. 2013;12(1):119-139.
doi:10.5937/specedreh12-3255 .

Radulović, Danka, "Addiction disorders, psychopathy and crime in the light of empirical studies results" in Specijalna edukacija i rehabilitacija, 12, no. 1 (2013):119-139,
https://doi.org/10.5937/specedreh12-3255 . .

TY  - JOUR
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2013
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/687
AB  - Weak reaction of psychopaths On punishment is one of most difficult problems of law machinery There are conditions enabling to improve the training of such delinquents in passive avoidance of the violation of the law. The principles necessary to adhere to in order to make psychopaths' punishment effective are presented. Punishment inadequacy and its insufficient results are due to neglect of psychological, neurophysiological and criminological specificity of psychopaths.
PB  - Mezhdunarodnaya Kniga, Moscow
T2  - Voprosy Psikhologii
T1  - Psychopaths violence and law machinery reaction
EP  - +
IS  - 4
SP  - 115
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_687
ER  - 

@article{
author = "Radulović, Danka",
year = "2013",
abstract = "Weak reaction of psychopaths On punishment is one of most difficult problems of law machinery There are conditions enabling to improve the training of such delinquents in passive avoidance of the violation of the law. The principles necessary to adhere to in order to make psychopaths' punishment effective are presented. Punishment inadequacy and its insufficient results are due to neglect of psychological, neurophysiological and criminological specificity of psychopaths.",
publisher = "Mezhdunarodnaya Kniga, Moscow",
journal = "Voprosy Psikhologii",
title = "Psychopaths violence and law machinery reaction",
pages = "+-115",
number = "4",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_687"
}

Radulović, D.. (2013). Psychopaths violence and law machinery reaction. in Voprosy Psikhologii
Mezhdunarodnaya Kniga, Moscow.(4), 115-+.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_687

Radulović D. Psychopaths violence and law machinery reaction. in Voprosy Psikhologii. 2013;(4):115-+.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_687 .

Radulović, Danka, "Psychopaths violence and law machinery reaction" in Voprosy Psikhologii, no. 4 (2013):115-+,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_687 .

TY  - JOUR
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2012
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/578
AB  - This article provides an argument for the thesis that solving the problem of psychopathic crime is essential to reducing crime, in general. The author argues that psychopathy is primarily psychological (not psychiatric) phenomenon that has important implications for criminology. Based on the results of empirical researches, all the relevant indicators of the contribution of psychopathy to crime were analyzed such as: the volume and types of crimes, offenses of violence, juvenile delinquency and recidivism. It was found that the most serious crimes, early delinquency, criminal career length, the frequency of the crimes, including the dark figure of crime and recidivism, are intrinsically linked to psychopathy. Psychopaths are involved in all forms of crime, especially the crime of violence. Their violence is instrumental and predatory, not psychopathological as the mentally ill individuals is; particularly dangerous are sexual psychopaths. Psychopaths are untreatable and poorly in aversive learning, but because of the masks of non criminality and socialization they are difficult to identify. They have a constellation of malignant properties (such as high aggressiveness and amorality) that are, among others, influenced by sociocultural factors. We need strategic approaches in the area of state response and prevention of crime, that will ensure reducing psychopathic crime, but also the creation of the social context in which expression of psychopathic traits and predatory lifestyle is unprofitable and unsustainable.
AB  - Članak pruža argumentaciju u prilog tezi da je rešavanje problema psihopatskog prestupništva od suštinske važnosti za smanjenje kriminala uopšte. Autor zastupa stanovište da je psihopatija prevashodno psihološki (a ne psihijatrijski) fenomen koji ima značajne kriminološke implikacije. Na bazi rezultata empirijskih istraživanja analizirani su svi relevantni indikatori doprinosa psihopatije kriminalu kao što su: obim I vrste krivičnih dela, delikti nasilja, maloletnička delinkvencija I recidivizam. Ustanovljeno je da su većina teških krivičnih dela, rana delinkvencija, dužina kiminalne karijere, učestalost u izvršenju krivičnih dela, uključujući tamne brojke kriminala I recidivizam, suštinski povezani sa psihopatijom. Psihopate su uključene u sve forme kriminala, a posebno u kriminal nasilja. Njihovo je nasilje instrumentalno I predatorsko, a ne psihopatološko kao kod duševnih bolesnika, a naročito su opasne seksualne psihopate. Nemogući su za tretman I slabo im je averzivno učenje, ali ih je zbog maske nekriminogenosti I socijalizovanosti teško identifikovati. Imaju zloćudnu konstelaciju osobina (kao što su visoka agresivnost I amoralnost) koje su između ostalog I pod uti- cajem sociokulturnih faktora. Potrebni su strategijski pristupi koji, u državnoj reakciji I prevenciji, uz smanjenje psihopatskog kriminala obezbeđuju stvaranje socijalnog konteksta u kome je neisplativo I neodrživo ispoljavanje psihopatskih osobina i predatorskog životnog stila.
PB  - Sociološko društvo Srbije, Beograd
T2  - Sociološki pregled
T1  - The core problem of crime in society: Psychopath offenders
T1  - Glavni problem kriminala u društvu - prestupnici psihopate
EP  - 600
IS  - 4
SP  - 583
VL  - 46
DO  - 10.5937/socpreg1204583R
ER  - 

@article{
author = "Radulović, Danka",
year = "2012",
abstract = "This article provides an argument for the thesis that solving the problem of psychopathic crime is essential to reducing crime, in general. The author argues that psychopathy is primarily psychological (not psychiatric) phenomenon that has important implications for criminology. Based on the results of empirical researches, all the relevant indicators of the contribution of psychopathy to crime were analyzed such as: the volume and types of crimes, offenses of violence, juvenile delinquency and recidivism. It was found that the most serious crimes, early delinquency, criminal career length, the frequency of the crimes, including the dark figure of crime and recidivism, are intrinsically linked to psychopathy. Psychopaths are involved in all forms of crime, especially the crime of violence. Their violence is instrumental and predatory, not psychopathological as the mentally ill individuals is; particularly dangerous are sexual psychopaths. Psychopaths are untreatable and poorly in aversive learning, but because of the masks of non criminality and socialization they are difficult to identify. They have a constellation of malignant properties (such as high aggressiveness and amorality) that are, among others, influenced by sociocultural factors. We need strategic approaches in the area of state response and prevention of crime, that will ensure reducing psychopathic crime, but also the creation of the social context in which expression of psychopathic traits and predatory lifestyle is unprofitable and unsustainable., Članak pruža argumentaciju u prilog tezi da je rešavanje problema psihopatskog prestupništva od suštinske važnosti za smanjenje kriminala uopšte. Autor zastupa stanovište da je psihopatija prevashodno psihološki (a ne psihijatrijski) fenomen koji ima značajne kriminološke implikacije. Na bazi rezultata empirijskih istraživanja analizirani su svi relevantni indikatori doprinosa psihopatije kriminalu kao što su: obim I vrste krivičnih dela, delikti nasilja, maloletnička delinkvencija I recidivizam. Ustanovljeno je da su većina teških krivičnih dela, rana delinkvencija, dužina kiminalne karijere, učestalost u izvršenju krivičnih dela, uključujući tamne brojke kriminala I recidivizam, suštinski povezani sa psihopatijom. Psihopate su uključene u sve forme kriminala, a posebno u kriminal nasilja. Njihovo je nasilje instrumentalno I predatorsko, a ne psihopatološko kao kod duševnih bolesnika, a naročito su opasne seksualne psihopate. Nemogući su za tretman I slabo im je averzivno učenje, ali ih je zbog maske nekriminogenosti I socijalizovanosti teško identifikovati. Imaju zloćudnu konstelaciju osobina (kao što su visoka agresivnost I amoralnost) koje su između ostalog I pod uti- cajem sociokulturnih faktora. Potrebni su strategijski pristupi koji, u državnoj reakciji I prevenciji, uz smanjenje psihopatskog kriminala obezbeđuju stvaranje socijalnog konteksta u kome je neisplativo I neodrživo ispoljavanje psihopatskih osobina i predatorskog životnog stila.",
publisher = "Sociološko društvo Srbije, Beograd",
journal = "Sociološki pregled",
title = "The core problem of crime in society: Psychopath offenders, Glavni problem kriminala u društvu - prestupnici psihopate",
pages = "600-583",
number = "4",
volume = "46",
doi = "10.5937/socpreg1204583R"
}

Radulović, D.. (2012). The core problem of crime in society: Psychopath offenders. in Sociološki pregled
Sociološko društvo Srbije, Beograd., 46(4), 583-600.
https://doi.org/10.5937/socpreg1204583R

Radulović D. The core problem of crime in society: Psychopath offenders. in Sociološki pregled. 2012;46(4):583-600.
doi:10.5937/socpreg1204583R .

Radulović, Danka, "The core problem of crime in society: Psychopath offenders" in Sociološki pregled, 46, no. 4 (2012):583-600,
https://doi.org/10.5937/socpreg1204583R . .

TY  - JOUR
AU  - Radulović, Danka
PY  - 2012
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/627
AB  - The efforts of the formal system of government to achieve social reintegration of chronic offenders is reflected, inter alia, through the application of a large number of educational and training retrain and therapeutic treatment in penal institutions. However, they still do not give the desired results. So, in this paper we analyze the results of studies that investigate effects of various forms of forensic treatment on the criminal re-offend. It was found that, in this context, it is important to determine whether the offender has a psychological predisposition toward antisocial behaviour, and whether deviations are present which do not have the character of mental illness, but have the impact on stubbornly chronically maintaining delinquency. Based on the results of empirical data from the relevant studies and practical experiences of forensic therapeutic experts, it was found that some forms of treatment, including training for development social skills, life skills, and empathy, for certain categories of violent offenders, not only does not lead to the expected reduction of violence, but even at first glance, paradoxical result, as many as five times more frequent criminal recovery, compared to the same category of offenders who are not covered by treatment. When this tendency is particularly worrying that in these cases the victims are subjected to insidious attacks against and become more vulnerable because they are representatives of the criminal justice system misled the attackers to make treatment safer. The paper points out the possible reasons for such negative outcomes of treatment and is located contraindicated category form of forensic psychotherapy to the riskiest psychological profile. It was estimated that the usual methods of psychotherapy and mental needs advisory applied in clinical trials in patients unsuitable for delinquent population. It was concluded that any rehabilitation treatment must be designed in accordance with psychological characteristics of the target group and each individual delinquents. Beside that, it is necessary to ensure the continued education of representatives of the judiciary in this area, as order to prevent damage due to indiscriminate referral of offenders to treatment contraindicated.
AB  - Nastojanja formalnog sistema države da ostvari socijalnu reintegraciju hroničnih delinkvenata očituje se između ostalog i kroz primenu velikog broja edukativno-prevaspitnih treninga i terapijskih tretmana u penalnim ustanovama. Oni, međutim, još uvek ne daju željene rezultate, te su u ovom radu analizirani nalazi studija koje su se bavile istraživanjima efekata različitih vidova tretmana na kriminalni povrat. Utvrđeno je da je u tom kontekstu važno ustanoviti da li postoji psihološka predispozicija delinkventa ka antisocijalnom ponašanju, kao i to da li su prisutne devijacije koje nemaju karakter duševnog oboljenja, a utiču na to da se delinkvencija tvrdokorno održava. Na bazi rezultata empirijske građe iz relevantnih studija i iskustava stručnjaka u praktičnom forenzičkom terapijskom radu, ustanovljeno je da neki vidovi tretmana, uključujući i treninge za razvoj socijalnih i životnih veština i za razvijanje empatičnosti, kod pojedinih kategorija violentnih prestupnika, ne samo da ne dovode do očekivane redukcije nasilja, nego pak,na prvi pogled, paradoksalno rezultuju, čak pet puta češćim kriminalnim povratom, u poređenju sa istom kategorijom delinkvenata koji nisu obuhvaćeni tretmanom. Pri tom posebno zabrinjava tendencija da su u tim slučajevima žrtve izložene još podmuklijim atacima i da postaju vulnerabilnije jer su od strane predstavnika krivično-pravnog sistema dovedene u zabludu da će napadače tretman učiniti bezopasnijim. U radu je ukazano na moguće razloge ovakvih negativnih ishoda tretmana i locirana je kategorija kontraindikovanih formi forenzičkih psihoterapija za najrizičnije psihološke profile. Ocenjeno je da su uobičajene metode psihoterapijskog i savetodavno pedagoškog rada koje se primenjuju u kliničkim uslovima na pacijentima, neprikladne za delinkventnu populaciju. Zaključeno je da svaki rehabilitacioni tretman mora biti koncipiran u skladu sa psihološkim karakteristikama ciljne grupe i svakog pojedinačnog delinkvanta. Takođe je potrebno obezbediti kontinuiranu edukaciju predstavnika pravosudnih funkcija u ovom području, kako bi se prevenirale štete zbog neselektivnog upućivanja prestupnika na kontraindikovan tretman.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd
T2  - Specijalna edukacija i rehabilitacija
T1  - Why criminal behavior of chronic delinquents could be even strengthen after forensic treatment?
T1  - Zašto se nakon forenzičkog tretmana hroničnih delinkvenata nekada još više učvrsti njihovo kriminalno ponašanje?
EP  - 359
IS  - 2
SP  - 349
VL  - 11
DO  - 10.5937/specedreh1202349R
ER  - 

@article{
author = "Radulović, Danka",
year = "2012",
abstract = "The efforts of the formal system of government to achieve social reintegration of chronic offenders is reflected, inter alia, through the application of a large number of educational and training retrain and therapeutic treatment in penal institutions. However, they still do not give the desired results. So, in this paper we analyze the results of studies that investigate effects of various forms of forensic treatment on the criminal re-offend. It was found that, in this context, it is important to determine whether the offender has a psychological predisposition toward antisocial behaviour, and whether deviations are present which do not have the character of mental illness, but have the impact on stubbornly chronically maintaining delinquency. Based on the results of empirical data from the relevant studies and practical experiences of forensic therapeutic experts, it was found that some forms of treatment, including training for development social skills, life skills, and empathy, for certain categories of violent offenders, not only does not lead to the expected reduction of violence, but even at first glance, paradoxical result, as many as five times more frequent criminal recovery, compared to the same category of offenders who are not covered by treatment. When this tendency is particularly worrying that in these cases the victims are subjected to insidious attacks against and become more vulnerable because they are representatives of the criminal justice system misled the attackers to make treatment safer. The paper points out the possible reasons for such negative outcomes of treatment and is located contraindicated category form of forensic psychotherapy to the riskiest psychological profile. It was estimated that the usual methods of psychotherapy and mental needs advisory applied in clinical trials in patients unsuitable for delinquent population. It was concluded that any rehabilitation treatment must be designed in accordance with psychological characteristics of the target group and each individual delinquents. Beside that, it is necessary to ensure the continued education of representatives of the judiciary in this area, as order to prevent damage due to indiscriminate referral of offenders to treatment contraindicated., Nastojanja formalnog sistema države da ostvari socijalnu reintegraciju hroničnih delinkvenata očituje se između ostalog i kroz primenu velikog broja edukativno-prevaspitnih treninga i terapijskih tretmana u penalnim ustanovama. Oni, međutim, još uvek ne daju željene rezultate, te su u ovom radu analizirani nalazi studija koje su se bavile istraživanjima efekata različitih vidova tretmana na kriminalni povrat. Utvrđeno je da je u tom kontekstu važno ustanoviti da li postoji psihološka predispozicija delinkventa ka antisocijalnom ponašanju, kao i to da li su prisutne devijacije koje nemaju karakter duševnog oboljenja, a utiču na to da se delinkvencija tvrdokorno održava. Na bazi rezultata empirijske građe iz relevantnih studija i iskustava stručnjaka u praktičnom forenzičkom terapijskom radu, ustanovljeno je da neki vidovi tretmana, uključujući i treninge za razvoj socijalnih i životnih veština i za razvijanje empatičnosti, kod pojedinih kategorija violentnih prestupnika, ne samo da ne dovode do očekivane redukcije nasilja, nego pak,na prvi pogled, paradoksalno rezultuju, čak pet puta češćim kriminalnim povratom, u poređenju sa istom kategorijom delinkvenata koji nisu obuhvaćeni tretmanom. Pri tom posebno zabrinjava tendencija da su u tim slučajevima žrtve izložene još podmuklijim atacima i da postaju vulnerabilnije jer su od strane predstavnika krivično-pravnog sistema dovedene u zabludu da će napadače tretman učiniti bezopasnijim. U radu je ukazano na moguće razloge ovakvih negativnih ishoda tretmana i locirana je kategorija kontraindikovanih formi forenzičkih psihoterapija za najrizičnije psihološke profile. Ocenjeno je da su uobičajene metode psihoterapijskog i savetodavno pedagoškog rada koje se primenjuju u kliničkim uslovima na pacijentima, neprikladne za delinkventnu populaciju. Zaključeno je da svaki rehabilitacioni tretman mora biti koncipiran u skladu sa psihološkim karakteristikama ciljne grupe i svakog pojedinačnog delinkvanta. Takođe je potrebno obezbediti kontinuiranu edukaciju predstavnika pravosudnih funkcija u ovom području, kako bi se prevenirale štete zbog neselektivnog upućivanja prestupnika na kontraindikovan tretman.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd",
journal = "Specijalna edukacija i rehabilitacija",
title = "Why criminal behavior of chronic delinquents could be even strengthen after forensic treatment?, Zašto se nakon forenzičkog tretmana hroničnih delinkvenata nekada još više učvrsti njihovo kriminalno ponašanje?",
pages = "359-349",
number = "2",
volume = "11",
doi = "10.5937/specedreh1202349R"
}

Radulović, D.. (2012). Why criminal behavior of chronic delinquents could be even strengthen after forensic treatment?. in Specijalna edukacija i rehabilitacija
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd., 11(2), 349-359.
https://doi.org/10.5937/specedreh1202349R

Radulović D. Why criminal behavior of chronic delinquents could be even strengthen after forensic treatment?. in Specijalna edukacija i rehabilitacija. 2012;11(2):349-359.
doi:10.5937/specedreh1202349R .

Radulović, Danka, "Why criminal behavior of chronic delinquents could be even strengthen after forensic treatment?" in Specijalna edukacija i rehabilitacija, 11, no. 2 (2012):349-359,
https://doi.org/10.5937/specedreh1202349R . .