Work ability assessment in people with intellectual disability during the secondary transition process

Abstract

Transition assessment is a process which involves acquiring, organizing, interpreting and using information purposefully. Its aim is helping disabled people of all ages and their families to successfully and satisfactorily overcome all critical transition periods. This paper presents basic components of secondary transition assessment, designed for the purpose of acquiring information directly related to supporting people with intellectual disability, monitoring their progress in achieving professional goals, and reaching educational decisions. Understandably, the methods and areas of assessment are various, since isolated application of any instrument or assessment area gives an incomplete picture of the needs of people with intellectual disability and reduces the efficiency of rehabilitation programs. Systematic approach, which directly includes people with intellectual disability and their families, is crucial for selecting appropriate academic orientation, vocational training, and the level of social support. The result of vocational rehabilitation, i.e. success in employing disabled people, is considered the main indicator of the quality and efficiency in special education and vocational training. One of the important success parameters in vocational rehabilitation is the quality of life of young people with intellectual disability after completing the training and starting adult life.

Tranziciona procena je proces prikupljanja, organizacije, interpretacije i svrsishodnog korišćenja informacija, koji ima za cilj da pomogne osobama sa ometenošću svih uzrasta i njihovim porodicama da na uspešan i zadovoljavajući način prevaziđu sve kritične tranzicione periode. U ovom radu su prikazane bazične komponente sekundarne tranzicione procene, dizajnirane u svrhu prikupljanja informacija koje su neposredno povezane sa podrškom osobama sa intelektualnom ometenošću, praćenjem napredovanja u ostvarivanju profesionalnih ciljeva i donošenjem obrazovnih odluka. Metodi i oblasti procene su vrlo raznorodni, što je i razumljivo, jer izolovana primena bilo kog instrumenta ili oblasti procene stvara nekompletnu sliku o potrebama osoba sa intelektualnom ometenošću i umanjuje efekasnost programa rehabilitacije. Sistemski pristup, u kome direktno učestvuju osobe sa intelektualnom ometenošću i njihove porodice, od krucijalnog je značaja za izbor odgavarajućeg akademskog usmerenja, radne obuke i nivoa društvene podrške. Ishod profesionalne rehabilitacije, odn. uspešnost zapošljavanja osoba sa ometenošću, se smatra osnovnim pokazateljem kvaliteta i efikasnosti rada u specijalnoj edukaciji i profesionalnom osposobljavanju. Jedan od važnih parametara uspešnosti profesionalne rehabilitacije je i kvalitet života mladih osoba sa intelektualnom ometenošću nakon završetka obuke i uključivanja u život odraslih.