Primena principa sistemske rezilijentnosti u programima tretmana prestupnika

Abstract

Savremeni autori rezilijentnost široko određuju kao kapacitet sistema da anticipira, adaptira i reorganizuje sebe u uslovima nedaća na načine koji promovišu i održavaju njegovo uspešno funkcionisanje. Težište pažnje je na interakciji sa kopostojećim podređenim i nadređenim sistemima koji omogućavaju da sistem ili njegovi delovi dobro funkcionišu tokom i nakon napada, poremećaja ili stresa. U kontekstu tretmana prestupnika, ovakva perspektiva rezilijentnosti omogućava posmatranje sistema podrške (siste- ma izvršenja krivičnih sankcija) kao sastavnog dela rezilijentnosti samih prestupnika koji se uključuju u tretman. Kako bi programi tretmana uspešno gradili rezilijentnost prestupnika, odnosno osnaživali njihov sistem za suočavanje sa budućim nedaćama, potrebno je da integrišu ključne principe si- stemske rezilijentnosti. U radu će biti predstavljeni principi efektivnih programa izgradnje rezilijentnosti i analizirani potencijali njihove prime- ne u programima tretmana prestupnika.

In order to successfully achieve the purpose of punishing offenders, and in order to successfully reintegrate convicted persons into society, treatment interventions are aimed at reducing the risk and improving the strengths of the convicted. Strengthening resilience therefore represents one of the integrative elements of treatment, which, if present, provides an effective mechanism for dealing with future adversity. Respecting modern scientific knowledge about resilience, the paper will present the implications that the application of this approach can have in the field of treatment of offenders. Appreciating modern efforts to approach justice system through respecting the multisystem approach, in the central part of the paper, for purposes of improving the building of resilience through programs for treatment of offenders, recommendations significant for designing effective programs of building resilience will be shown.