Opšta inteligencija i neverbalne sposobnosti kod dece sa specifičnim jezičkim poremećajem

Abstract

Iako se neverbalna inteligencija često koristi kao značajan indikator u dijagnostici specifičnog jezičkog poremećaja (SJP), malo se zna o uticajima kojje na nju može imati samo jezičko oštećenje. Pretpostavka da neurokognitivni sistemi u razvoju ostvaruju kontinuiranu dinamičku interakciju sugeriše da izolovanost kognitivnog poremećaja u detinjstvu pre može biti izuzetak nego pravilo, što umnogome doprinosi sve češćem perispitivanju standardnih kliničkih zahteva koji se oslanjaju na IQ kriterijume kao preduslove za dijagnozu SLI (kao što su, na primer, normalnost IQm ili disktepanca IQm-IQv >20). U ovom istraživanju, podaci sa WISC za 38 dece sa SJP uzrasta 5-10 godina analizirani su u odnosu na njihov uzrast, tip razvojne disfazije (dominantno receptivna ili ekspresivna), kao i izraženost poremećaja (četiri grupe od relativno blagih do teških oblika SJP). Nalazi su pokazali značajno više skorove i verbalnog i neverbalnog IQ kod mlađih subjekata, što bi eventualno moglo odražavati relativno opadanje neverbalnih sposobnosti tokom vremena. Pored toga, podaci, u celini, govore protiv striktnih IQ kriterijuma u dijagnostikovanju SJP

Despite being commonly used as an important landmark in diagnosing specific language impairment (SLI), little is known about non-verbal intelligence developmental patterns regarding their probable interactions with the language disorder itself. Since contemporary views focused to dynamic interchange between developing neurocognitive systems suggest that isolated cognitive disturbance could rather be an exception than a rule, a standard diagnostic approach of relying to IQ criteria in clinical diagnosis of SLI (normal non-verbal abilities or IQm-IQv discrepancy larger than 20 points) is being increasingly questioned. In this study, WISC data form 38 children 5-10 yrs with SLI were analyzed in relation to the children’s age, dysphasia type (predominantly receptive vs. expressive) and language disturbance prominency (subjects clustered into four groups ranging from mild to pronounced deficit). The findings have shown a significant dissociation pertaining to age of both verbal and non-verbal IQ scores in favor of younger subjects, possibly reflecting non-verbal ability decline over time. The adequacy of IQ exclusionary criteria for the disturbance was not supported.