Stavovi nastavnog osoblja o upotrebi asistivne tehnologije u edukaciji učenika sa poremećajima komunikacije

Abstract

Stav predstavlja određenu vrstu dispozicije za reagovanje, odnosno tendenciju da se misli, oseća i postupa na određeni način (za ili protiv) u odnosu na neki objekat. Stavovi nastavnog osoblja o upotrebi asistivne tehnologije u edukaciji učenika sa poremećajima komunikacije su od primarne važnosti za njenu efikasnu primenu u učionici. Ukoliko nastavno osoblje ima pozitivan stav prema asistivnoj tehnologiji, postoji veća verovatnoća da će uložiti napore da je integriše u nastavni proces. S druge strane, negativni stavovi nastavnog osoblja zbog stigmatizacije ili tehnofobije su suštinski izazovi za upotrebu asistivne tehnologije. Cilj ovog istraživanja je bio da se procene stavovi nastavnog osoblja o upotrebi asistivne tehnologije, kao i da se međusobno uporedi direkcija stavova ispitanika različitog zanimanja. Pored toga, ispitan je uticaj nekih sociodemografskih varijabli na formiranje stava. Uzorak je činilo 110 ispitanika oba pola, među kojima je bilo 39,1% učitelja i 33,6% nastavnika koji su zaposleni u redovnim osnovnim školama, kao i 19,1% defektologa i 8,2% nastavnika koji su zaposleni u specijalnim osnovnim školama koje se nalaze na teritoriji grada Beograda. Primenjen je upitnik koji je posebno konstruisan za svrhu ovog istraživanja. Analiza rezultata je pokazala da ispitanici imaju pozitivan stav o upotrebi asistivne tehnologije u edukaciji učenika sa poremećajima komunikacije (AS=3,47, SD=0,32). Nije pronađena statistička značajnost u pogledu razlika između ispitanika različitog pola, zanimanja i godina radnog staža u odnosu na stav o upotrebi asistivne tehnologije. Direkcija stavova nastavnog osoblja o asistivnoj tehnologiji može delom da bude odgovor na proces koji se koristi u upoznavanju različitih vrsta uređaja i informisanju o načinima njihove primene. Ispitanici su pokazali spremnost da usavršavaju svoja znanja i kompetencije u skladu sa napretkom asistivne tehnologije. Nastavno osoblje bi trebalo da ima priliku da razvija znanja i iskustva, koja se odnose na odabir i implementaciju asistivne tehnologije, koja je prilagođena potrebama, sposobnostima i ograničenjima učenika sa poremećajima komunikacije.