Struktura porodica osoba sa cerebralnom paralizom

Abstract

Tradicionalna definicija porodicu definiše kao osnovnu društvenu ćeliju, i smatra se da je svrha njenog postojanja da se tokom različitih životnih faza obezbede uslovi za rast i razvoj njenih članova. U ovom radu prikazana je struktura porodica osoba sa cerebralnom paralizom koje žive na teritoriji grada Beograda. Analizirana je baza podataka Saveza za cerebralnu i dečiju paralizu Srbije, pri čemu su podaci pojedinačnih varijabli dobijeni izborom odgovarajućih filtera u okviru same baze podataka. U bazi podataka, na nivou grada Beograda, evidentirano je 888 članova (480 muškaraca i 408 žena). Rezultati istraživanja pokazuju da najveći procenat osoba sa cerebralnom paralizom sa teritorije Beograda živi sa svojim roditeljima/starateljima (77.5%), dok daleko manji procenat živi sam (5.2%), u zajednici sa bračnim/vanbračnim partnerom živi 10.2%, dok u kategoriju drugo spada 6.5%. Značaj poznavanja ovih procenata ogleda se u činjenici da, i kao odrasli ljudi, osobe sa cerebralnom paralizom i dalje žive sa svojim roditeljima koji su stari i verovatno nisu u radnom odnosu, što utiče na materijalno funkcionisanje čitave porodice, ograničava novčana izdvajanja i posledično određuje i sam kvalitet života. Ističe se potreba za pružanjem adekvatnih mera podrške i resursa koji bi doprineli smanjenju porodičnih poteškoća.