Bilingvalni pristup u radu sa gluvom i nagluvom decom predškolskog uzrasta

Abstract

Bilingvizam gluvog deteta podrazumeva poznavanje i redovnu upotrebu znakovnog jezika, koji koristi zajednica gluvih i govornog jezika koji koristi čujuća većina. Rani bilingvizam gluve i nagluve dece (poznavanje znakovnog jezika i govornog/pisanog jezika) je od neprocenjive važnosti za njihov razvoj. Primerena i efikasna rana komunikacija bez obzira u okviru kog jezičkog modaliteta se odvija (znakovni ili govorni), zajedno sa prihvatanjem deteta i njegovog oštećenja je osnova uspešnog kognitivnog razvoja i razvoja ličnosti deteta, što predstavlja osnovu komunikacije i izgradnje jezičkih veština. Koji način komunikacije će gluva i nagluva deca koristiti i razviti u velikoj meri zavisi od toga da li potiču iz porodice gluvih ili roditelja koji čuju. Poznavajući i koristeći znakovni i govorni jezik, gluva i nagluva deca će ostvariti svoje pune potencijale u intelektualnom, govornom i socijalnom razvoju. Oštećenje sluha i govora dovodi do određenih specifičnosti i teškoća u razvoju ove dece, što zahteva adekvatne metode i pristupe u procesu rehabilitacije i edukacije, veliku podršku i podsticaj porodice, predškolske ustanove i okoline. Bilingvalni pristup počinje primenom ranih interventnih programa u radu s čujućim roditeljima i malim gluvim bebama. Ranim interventnim programima omogućava se čujućim roditeljima: učenje nacionalnog znakovnog jezika; savetodavna pomoć u pogledu postupaka s detetom; uključivanje u život zajednice gluvih; druženje s odraslim gluvim osobama i gluvim vršnjacima njihove gluve dece. Na predškolskom uzrastu, zadatak vrtića je omogućiti deci da nastave da usvajaju jezik koja su počela da usvajaju u porodici, a najbolje će ga usvojiti kroz interakcije sa drugim fluentnim govornicima- odraslima i decom