Academic self-regulation in students with mild intellectual disability

Abstract

The aim of this research is to determine the types of academic self-regulation in students with mild intellectual disability and their relation with the examinees' age. The sample consists of 120 examinees of both genders. The selection criteria were: IQ characteristic of mild intellectual disability (51 to 69), age between 12 and 15.11, 5th to 8th grade of primary school, and absence of neurological, psychiatric, expressed emotional and multiple disorders. Academic Self-Regulation Questionnaire was used in this research. The results show the dominance of identified academic regulation in students from the sample. However, by weighting variables, the sample manifested a controlled type according to the unique motivation continuum. It was determined that intrinsic motivation of twelve-year-olds is higher than intrinsic motivation of students in other age groups. Also, we can conclude that statistically significant difference was determined in the level of self-regulation among the examinees of different ages. This means that the behavior of twelve-year-olds is more self-regulated than that of fifteen-year-old students.

Ciljevi ovog istraživanja su utvrđivanje zastupljenosti tipova akademske samoregulacije kod učenika s lakom intelektualnom ometenošću, kao i utvrđivanje njihovog odnosa sa kalendarskim uzrastom ispitanika. Uzorak učenika istraživanja uključuje 120 ispitanika, oba pola. Kriterijumi za izbor ispitanika podrazumevali su: količnik inteligencije učenika karakterističan za laku intelektualnu ometenost (od 51 do 69), kalendarski uzrast od 12 do 15 godina i 11 meseci, školski uzrast koji je podrazumevao uključivanje učenika od V do VIII razreda i odsustvo neuroloških, psihijatrijskih, izraženih emocionalnih i višestrukih smetnji. U istraživanju je korišćen Upitnik akademske samoregulacije (Academic Self-Regulation Questionnaire). Rezultati pokazuju dominaciju akademske identifikovane regulacije kod učenika našeg uzorka. Ipak, uzorak je, ponderisanjem varijabli, ispoljio kontrolisani tip prema jedinstvenom kontinuumu motivacije. Utvrđeno je da je intrinzična motivacija dvanaestogodišnjaka viša od intrinzične motivacije učenika koji pripadaju ostalim uzrasnim grupama. Takođe, možemo da zaključimo da je među ispitanicima različitih uzrasnih grupa utvrđena statistički značajna razlika u stepenu samoodređenja. To bi značilo da učenike od 12 godina odlikuje ponašanje koje je više samoodređeno, nego što je to slučaj sa učenicima od 15 godina.