Mentorska podrška u usavršavanju praktičara za Porodično orijentisane rane intervencije: Percepcija profesionalaca

Abstract

Uvod: Porodično orijentisane rane intervencije karakteriše pružanje podrške deci (mlađeg uzrasta sa razvojnim odstupanjima, smetnjama, netipičnim ponašanjem, socijalnim i emocionalnim teškoćama) i porodicama u prirodnom okruženju, uz oslanjanje na porodične rutine i jake strane roditelja i dece. Profesionalci se na različite načine mogu usavršavati za sprovođenje porodično orijentisanih ranih intervencija, što se posledično može odraziti na efekte u njihovom radu sa decom i porodicama. Mentorska podrška smatra se poželjnim oblikom profesionalnog usavršavanja praktičara. Cilj: Cilj ovog istraživanja je da se utvrdi kako članovi timova za porodično orijentisane rane intervencije percipiraju veštine mentora koji su ih podržavali, kao i kako mentori sagledavaju svoje kompetencije. Metode: Učešće u istraživanju uzelo je osam mentora i 70 članova timova za porodično orijentisane rane intervencije iz Republike Srbije. U ovom istraživanju korišćena su dva instrumenta – Upitnik za procenu mentora i Upitnik za samoevaluaciju mentora (AOMP, 2016). Rezultati i zaključak: Preko 88% članova timova za porodično orijentisane rane intervencije saglasno je da su njihovi mentori pokazali empatiju, da su ih podsticali na dublja razmišljanja, delili svoja iskustva, obezbeđivali poverljiv odnos i da su pokazivali poštovanje, pružajući im pomoć kada je to potrebno. Dodatno, članovi timova istakli su da im je ova podrška bila jako korisna i da je neophodno da se ona planira i u daljem radu. S druge strane, i mentori su kod sebe detektovali iste one vrednosti koje su prepoznali profesionalci koje su podržavali. Dodatno, istakli su i veštine koje je potrebno još da unapređuju. Ovi nalazi su značajni za kreatore politika, koji bi pri planiranju raspodele resursa u oblasti ranog razvoja mogli da uvrste i mentorsku podršku kao oblik obaveznog profesionalnog razvoja.

Introduction: Family-oriented early interventions are characterized by supporting children (younger age with developmental disabilities, atypical behavior, social and emotional difficulties) and families in a natural environment, relying on family routines and the strengths of parents and children. Professionals can be trained in various ways to carry out family-oriented early interventions, which can consequently be reflected in the effects of their work with children and families. Mentoring support is considered a desirable form of professional development for practitioners. Aim: This research aims to determine how members of family-oriented early intervention teams perceive the skills of the mentors who supported them and how mentors perceive their competencies. Methods: Eight mentors and 70 members of family-oriented early intervention teams from the Republic of Serbia participated in the research. In this research, two instruments were used – A mentor assessment questionnaire and A questionnaire for the self-evaluation of mentors (AOMP, 2016). Results and conclusion: Over 88% of family-oriented early intervention team members agree that their mentors showed empathy, encouraged them to think deeper, shared their experiences, secured a confidential relationship, and showed respect, helping them when needed. In addition, members of the teams pointed out that this support was beneficial to them and that it is necessary to plan it in further work. On the other hand, mentors also detected in themselves the same values that were recognized by the professionals they supported. In addition, they highlighted those skills that need to be improved. These findings are significant for policy makers who, when planning the allocation of resources in the field of early development, could include mentoring support as a form of mandatory professional development.