Social integration as determinant of the quality of life of persons with traumatic paraplegia

Abstract

Social integration has a conceptual frame in its essence, and that is 'social inclusion'. It is the result of a set of processes, encompassing a broad scope of activities such are: functional rehabilitation, education, professional orientation, professional training, with ultimate professional rehabilitation (or professional reintegration). Social integration implies a complete inclusion into social-economic and cultural life of community, meaning the family, work and social environment. The problem of social integration primarily pertains to difficulties related to somatic psychological damages, i.e. disorders in conduct during interaction with social environment. However, it undoubtedly points to the role of society and social environment as a very important generator of difficulties in social integration. Majority of people with motor disorders has a problem to actively participate in carrying out their daily life activities and participation in social community in the desired manner or in the manner he/she used to carry them out before the occurrence of disability. Persons with traumatic paraplegia were injured during life, with occurrence of lesion of neural elements in spinal canal, which can be partial or complete and give the clinical picture of paraparesis or paraplegia. From that moment, the moving of people from this population has become linked to wheelchair, with accompanying problems, difficulties and complications. Social rehabilitation is the final goal of rehabilitation process and it will significantly define the quality of life of these persons.

Socijalna integracija u svojoj osnovi ima konceptualni okvir, a to je 'društveno umetanje'. Rezultat je niza procesa, a obuhvata široki aspekt aktivnosti kao što su: funkcionalna rehabilitacija, obrazovanje, profesionalna orijentacija, stručna obuka, a zaokružena je profesionalnom rehabilitacijom (ili stručnom reintegracijom). Pod socijalnom integracijom podrazumeva se potpuno uključivanje u društveno-ekonomski i kulturni život zajednice, a odnosi se na porodičnu, radnu i društvenu sredinu. Problem socijalne integracije odnosi se prvenstveno na teškoće koje su vezane za somatopsihička oštećenja, odnosno poremećaje ponašanja u interakcijisa socijalnom okolinom. Međutim, on nedvosmisleno upućuje i na ulogu društva i socijalne sredine, kao jednog veoma bitnog generatora teškoća u socijalnoj integraciji. Većina ljudi sa motoričkim poremećajima ima problem da aktivno učestvuje u obavljanju svakodnevnih životnih aktivnosti i participira u društvenoj zajednici na način na koji bi želela ili na način na koji je to obavljala pre pojave invalidnosti. Osobe sa traumatskom paraplegijom zadobile su povredu tokom života, u kojoj je nastupila lezija neuralnih elemenata u spinalnom kanalu, koja može biti delimična ili potpuna i dati kliničku sliku parapareze ili paraplegije. Od tog momenta kretanje ljudi iz ove populacije vezano je za invalidska kolica, sa pratećim smetnjama, tegobama i komplikacijama. Socijalna rehabilitacija je krajnji cilj rehabilitacionog procesa i ona će značajno odrediti kvalitet života ovih osoba.