Social welfare and prevention of juvenile delinquency: Experiences, controversy and good practices

Abstract

The paper starts from the premise that prevention and treatment of juvenile offenders an integral part of social policy and social welfare. Social welfare institutions are the key segment of organized and formal systems of social reaction to juvenile delinquency. The most general role of the modern social welfare system that was developed is dealing with the protection of the interests of children and juveniles. Social services start from the premise that the crime of children and juveniles in the manifestation of social development and meeting their social needs. The paper critically evaluate national experiences in the prevention of juvenile delinquency in the social welfare system. Also, the paper gives examples of European and regional good practice through concepts and models of care in the community and case management, and alternative programs in preventing of recidivism. The conclusion is that the function of preventing juvenile delinquency in the social welfare needs to have the character of organized and eco-system oriented activities. Social protection in the prevention of juvenile delinquency should be designed to underlying principles of plurality of services and programs, participation and partnership between users, social services and other local community institutions.

U radu se polazi od stava da su prevencija i tretman maloletnih prestupnika integralni deo socijalne politike i socijalne zaštite. Institucije socijalne zaštite predstavljaju ključan segment organizovanog i formalog sistema društvenog reagovanja na maloletničko prestupništvo. Najopštija uloga savremeno koncipiranog sistema socijalne zaštite jeste bavljenje zaštitom interesa dece i maloletnika. Službe socijalne zaštite polaze od stanovišta da je kriminalitet dece i maloletnika manifestacija smetnji u socijalnom razvoju i zadovoljavanju njihovih socijalnih potreba. U radu se kritički ocenjuju domaća iskustva u prevenciji maloletničkog prestupništva u sistemu socijalne zaštite. Takođe, u radu se daju primeri evropske i regionalne dobre prakse kroz koncepte i modele zaštite u zajednici i vođenja slučaja, kao i alternativni program u sprečavanju recidivizma. Zaključak je da funkcija prevencije maloletničkog prestupništva u socijalnoj zaštiti treba da ima karakter organizovane i eko-sistemski usmerene delatnosti. Socijalna zaštita u prevenciji maloletničkog prestupništva treba da bude koncipirana na principima pluraliteta usluga i programa, participaciji i partnerstvu između korisnika, socijalnih službi i drugih institucija lokalne zajednice.