Uticaj formiranih uverenja o karakteristikama autizma dece neurotipičnog razvoja na prihvatanje vršnjaka sa autizmom

Abstract

Cilj ovog istraživanja jeste utvrđivanje uticaja formiranih uverenja o autizmu koja imaju učenici četvrtog, odnosno sedmog razreda osnovne škole na prihvatanje vršnjaka sa autizmom. Uverenje šta je autizam je formirano na osnovu vinjeti koje su konstruisane sa ciljem da objasne autizam kao oštećenje u oblasti komunikacije, socijalizacije i da ga karakterišu ograničena/repetitivna interesovanja. Učenici su imali za zadatak da nakon pročitane vinjete popune Upitnik o zajedničkim aktivnostima. Srednje vrednosti ukazuju na umereno pozitivne ponašajne namere u okviru ispitivanih domena (socijalni, akademski i rekreativni). Učenici su radije stupali u zajedničke aktivnosti u okviru socijalnog, nego akademskog i rekreativnog domena. Devojčice su u svim ispitivanim domenima iskazale veću spremnost da stupe u zajedničke aktivnosti sa vršnjakinjom sa autizmom nego dečaci. Dečaci su bili spremniji da stupe u zajedničke aktivnosti kada im je formirano uverenje da je autizam poremećaj u socijalizaciji. Iako je, globalno posmatrano, naš uzorak ispoljio blago pozitivne stavove prema vršnjaku sa autizmom, kada se posmatraju pojedičani ajtemi uviđa se da trećina učenika ne bi sprovela određene aktivnosti sa vršnjakom sa autizmom što ukazuje na potrebu intervencija u smeru kreiranja pozitivnijeg stava.

The aim of this study was to determine the influence of formed beliefs about autism of students in fourth and seventh grade of primary school on acceptance of peers with autism. Belief about autism was formed using the vignettes which were constructed with the aim to explain autism as a disorder in communication, socialization and restrictive/repetitive interests. After the students read a vignette they were expected to fill out The Shared Activities Questionnaire. The mean scores indicate moderate positive behavioral intentions within three domains (Social, Academic and Recreational). The students rather participated in activities within the social domain than in academic and recreational domains. The girls expressed more positive behavioral intention within all three domains towards a peer with autism than the boys. The boys were more willing to participate in activities with a peer with autism when they were told that autism is a disorder in socialization. Although our sample on the whole reported moderate positive attitude towards peers with autism, when isolated items are observed, it is clear that one third of the students would not participate in certain activities with a peer with autism, which indicates the necessity for intervention in order to create a more positive attitude.