Public area interventions in service of crime prevention

Abstract

Public area surveillance is grounded in the situational crime prevention, one of the four main directions in crime prevention (Welsh, Farrington, 2009). Situational prevention is aimed to identify, manage and control factors involved with criminal behavior (Cornish, Clark, 2003). Indirectly, prevention effect is materialized through development of informal social control and environment cohesion too. The aim of this paper is the review of the preventive interventions applied in the public places (squares, parks, public buildings, streets, schools, universities, public transport, etc.) and detail description of the individual intervention effect to the crime control. Interventions like CCTV, street lighting, security guards, place managers, defensible space will be discussed; main advantages and disadvantages will be stressed too. Public area surveillance is grouped into three types of surveillance: formal surveillance, natural surveillance and place managers (Cornish, Clark, 2003). The review of the public spectrum intervention's evaluation studies will be given in the second part of the paper. The effectiveness of the public area interventions will be discussed by different criteria based on the results of the evaluation studies. At the end, we will make the recommendations about the proper public area interventions and promotion of the evidencebased crime prevention approach.

Prevencija kriminala putem nadziranja javnog prostora temelji se na situacionom pristupu, jednom od četiri dominantna koncepta u prevenciji kriminala (Tonry, Farrington, 1995). Situacioni pristup se sastoji u identifikovanju, promeni i kontrolisanju faktora koji deluju u situaciji u kojoj se ispoljava kriminalno ponašanje (Cornish, Clarke, 2003). Posredno, efekat na prevenciju kriminala ostvaruje se jačanjem neformalne socijalne kontrole i kohezije zajednice u kojoj se javni nadzor vrši. Cilj rada je da pruži pregled preventivnih mera koje se primenjuju u javnom prostoru, odnosno na trgovima, parkovima, ulicama, javnim zgradama, školama, univerzitetima, javnom prevozu i slično, uz detaljan opis načina na koje one mogu uticati na smanjenje kriminala. Biće istaknute prednosti i nedostaci primene intervencija zasnovanih na politici nadzora u javnom prostoru. Nadzor nad javnim prostorom možemo podeliti na formalni, prirodni i sekundarni nadzor (od strane zaposlenih) (Cornish, Clarke, 2003). U drugom delu rada biće prikazano više sistematskih analiza evaluacionih studija koje su imale za cilj utvrđivanje uspešnosti mera javnog spektra kao što su CCTV, ulično osvetljenje, fizičko obezbeđenje, sekundarno obezbeđenje i odbrambeni dizajn prostora. Na osnovu rezultata relevantnih studija, biće predočeni podaci o generalnoj efektivnosti mera, kao i o njihovoj uspešnosti u odnosu na vrstu krivičnih dela i uslove primene. Preporuke za implementaciju javnog nadzora koje su date u završnom delu rada zasnovane su na empirijskim dokazima, odnosno na rezultatima studija o proceni uspešnosti konkretnih mera.