Children with disabilities as bully victims

Abstract

Bullying relates to the persistent, repeated and social unacceptable behavior that could cause intentional harm to another in relationship of unbalanced power. Almost all definitions of the bullying incorporate three distinctive features mentioned above: harassment of the victim occurs over the extended period of time; bullies intentional cause physical and (or) emotional harm to the victim; imbalance of the power is apparent. There is no much information on peer-victimization of the children with disabilities. However, it seems that students with disabilities have a greater likelihood of being bullied than non-disabled students. It is not clear at this point whether an overt disability could be seen as a predisposing factor for peer victimization. Some other factors such as: few numbers of friendship relations, withdrawnness, oversensitivity to verbal violence and insufficient social cognition (i. e. lack of the theory of mind) could easily put disabled children into position of bully victims. Prevention and reduction of peer victimization should be carefully planned in the specific program directed to the children with disabilities. .

Vršnjačko nasilje ili buling predstavlja perzistentno, ponavljano, nepoželjno ponašanje kojim se drugim osobama namerno nanosi šteta u odnosima neravnopravne raspodele moći. Gotovo sve definicije bulinga uključuju tri već pomenuta distinktivna obeležja: uznemiravanje žrtve traje tokom dužeg vremenskog perioda; počinilac nasilja namerno fizički i (ili) emocionalno povređuje žrtvu; očigledna je neravnopravnost između žrtve i počinioca nasilja. Nema mnogo informacija o vršnjačkom nasilju nad decom ometenom u razvoju. Međutim, po svemu sudeći, ometena deca su izložena većem riziku vršnjačkog nasilja od dece iz opšte populacije. U ovom trenutku nije sasvim jasno da li je očevidna ometenost predisponirajući faktor za pojavu vršnjačkog nasilja. Neki drugi činioci kao što su: manji broj stabilnih prijateljskih veza, povučenost, preterana osetljivost na verbalno nasilje i insuficijenta socijalna kognicija (tj. nedostatak teorije uma) lako mogu dovesti ometenu decu u poziciju žrtve. Prevenciju i redukciju vršnjačkog nasilja treba pažljivo planirati unutar programa koji su na specifičan način kreirani za ometenu decu. .