Participation of adults with visual impairment: Factors and barriers

Abstract

articipation is defined as a broad concept that covers all those life domains or situations that a person may be involved in, which implies a degree of autonomy, that is, a person's ability to control his or her life, even though she is not completely independent in some of the domains or situations. On the other hand, limitation of participation is understood as a problem that a person can face when engaing in life situations. In the literature it is possible to distinguish the participation of adults and children, the participation of individuals with disabilities and persons without disability, which implies that there are different dimensions of participation. For persons with disabilities, participation is an individual concept and there is no one universal or optimal solution for all. Various personal factors, including visual acuity, gender, socioeconomic status, age (i.e. aging), level of physical abilities, difficulties and problems with independent movement and independent living, fewer social interactions, as well as environmental factors (society attitudes, inaccessible physical and social environment, noise, heavy traffic, poor conditions on streets and sidewalks, lack of tactile lanes and sound traffic lights) may be the reason for variability in participation in adults with visual impairment. When it comes to persons with visual impairments, studies have shown that, regardless of their existing desire and hard work, they participate in an insufficient number of daily activities and social roles compared to adults in the general population. The goal of the paper is to review the researches on the factors and barriers that can negatively affect participation of adults with visual impairment.

Participacija je definisana kao širok koncept koji pokriva sve one životne domene ili situacije u koje osoba može biti uključena, što podrazumeva određeni stepen autonomije, odnosno sposobnost osobe da kontroliše svoj život, čak i kada nešto ne radi samostalno. S druge strane, ograničenje učestvovanja shvata se kao problem s kojim se osoba može suočiti prilikom uključivanja u životne situacije. U literaturi se razlikuju participacija odraslih i dece, participacija pojedinaca sa ometenošću i osoba bez ometenosti, što ukazuje na postojanje različitih dimenzija uključenosti. Za osobe sa invaliditetom participacija je individualni koncept i ne postoji jedno univerzalno niti optimalno rešenje za sve. Različiti lični faktori, među kojima su oštrina vida, pol, socioekonomski status, uzrast (tj. starenje), nivo fizičkih sposobnosti, teškoće i problemi sa samostalnim kretanjem, sa samostalnim življenjem, ostvarivanje manjeg broja socijalnih interakcija, kao i sredinski faktori (stavovi društva, nedostupno fizičko i socijalno okruženje, buka, gust saobraćaj, loši uslovi na ulicama i trotoarima, nepostojanje taktilnih staza i zvučnih semafora) mogu biti razlog za varijabilnost u oblasti participacije kod odraslih osoba sa oštećenjem vida. Studije su pokazale da, se govori o osobama sa oštećenjem vida, bez obzira na njihov trud i želju koji su prisutni, u poređenju sa odraslim osobama iz opšte populacije, slepe i slabovide osobe učestvuju u nedovoljnom broju dnevnih aktivnosti i društvenih uloga. Cilj rada je da se, pregledom literature, izdvoje faktori i barijere koje mogu negativno uticati na participaciju slepih i slabovidih osoba.