@conference{
author = "Povše-Ivkić, Violica and Radojković, Ana and Krstić, Nadežda",
year = "2008",
abstract = "Reedukativni tretman dece sa razvojnom disleksijom je zasnovan
na teorijskoj pretpostavci da se specifični poremećaj čitanja, kao jedan
od oblika razvojne disharmonije, izražava ne samo u jednom
izdvojenom domenu ponašanja, već da šire zahvata psihomotornu
organizaciju i gnostičke sposobnosti; kliničko iskustvo u radu sa decom
koja imaju ovaj poremećaj kao i njihovi neuropsihološki profili
sugerišu relativno visoku zastupljenost takvih smetnji. Analiza dvadeset
dijagnostičkih protokola dece uzrasta 9-11 godina sa disleksijom
na redovnom tretmanu reedukacijom psihomotorike, a koji su
obuhvatali opštu defektološku dijagnostiku, testovne procedure za
procenu sposobnosti čitanja i upitnike za roditelje/nastavnike dece sa
problemom čitanja, pokazala je veoma visoku učestalost znakova nedogradjenosti
na nivou psihomotorne organizovanosti tela (>80%),
kod nešto manje od polovine ovog uzorka disgnostičke smetnje, a kod
priblišno iste proporcije dece – probleme emocionalne i bihejvioralne
adaptacije. Tradicionalne metode ispitivanja čitanja obuhvaćene
ovim setom postupaka pokazale su se sposobnim da diskriminišu kliničke
znake različitih formi disleksičnog poremećaja, dok uključivanje
upitnika za roditelje/nastavnike adekvatno dopunjava dijagnostički
postupak i, što je još važnije, uspešno angažuje najvažnije
figure u okolini deteta za uključivanje u postupak intervencije. U tekstu
se dalje diskutuju implikacije ovakvog pristupa za intervenciju
na nivou okruženja kao i stuktuiranje terapeutskog postupka., Reeducation of psychomotricity of children with developmental
dyslexia is based on an assumption that specific reading disturbance,
as a form of develomental dysharmony, isn't revealed in an isolated
domain of behaviour only, but comprises, broadly, psychomotor
organization and gnostic abilities as well; clinical experience with
this population and these children’s neuropsychological profiles
suggest relatively high incidence of disturbances of this class. An
analysis of twenty diagnostic protocols of dyslexic children 9-11
years old, all involved in regular reeducative treatment - procedures
encompassing wide-range defectological diagnostics, assessment of
reading abilities and questionnaires for parents/teachers - has
shown signs of immaturity in the sphere of psychomotor organization
in more than 80% of the sample, dysgnostic expression in about 40%
and manifestations of difficulties in emotional and behavioural
adaptation in about the same proportion of children. Traditional
methods of assessment of reading included here have shown to be
capable of differentiating some of the subsets of dyslexic disturbance,
while the inclusion of questionnaires for parents/teachers completed
the diagnostic procedure and, more essentially, adequately engaged
the most important subjects in children’s surrounding for collaboration
in the process of intervention. The implications of such an approach
for integrative and community based intervention are discussed
further.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - „U susret inkluziji – dileme u teoriji i praksi“,Zlatibor,2008",
title = "Detekcija razvojne disleksije kod dece mlađeg školskog uzrasta, Detecting developmental dyslexia in younger school children",
pages = "696-685",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4452"
}
