TY  - CONF
AU  - Radojević, Tamara
AU  - Kovačević, Jasmina
AU  - Veselinović, Ivana
AU  - Jačova, Zora
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3736
AB  - Uvod: Uvođenjem inkluzivnog obrazovanja stvorila se potreba za smeštajem i uključivanjem učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove učenka srednjih škola.
Cilj: Cilj ovog istraživanja bio je da se ispita pripremljenost domova, kao i spremnost za uključivanje učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom.
Metod: Prigodan uzorak za istraživanje činilo je 17 direktora domova učenika srednjih škola na teritoriji Republike Srbije, 10 ispitanika muškog i 7 ženskog pola sa visokim obrazovanjem iz polja društveno-humanističkih nauka, prosečnog radnog staža 17,5 godina. Od 17 domova, 11 prihvata učenike sa smetnjama u razvoju i invaliditetom, od kojih 7 pruža usluge učenicima sa smetnjama u razvoju i invaliditetom i to nagluvim, slabovidim i učenicima sa motoričkim smetnjama i poremećajima. Za potrebe istraživanja dizajnirana je skala procene Likertovog tipa koja sadrži 15 tvrdnji klasifikovanih u tri grupe: pripremljenost domova za smeštaj i nesmetano funkcionisanje učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom, odnos vršnjaka i spremnost za prihvat učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove. Stepen slaganja sa tvrdnjama kretao se u rasponu od 1 do 5.
Rezultati: Rezultati su pokazali da još uvek postoje arhitektonske barijere (76,47%), neadekvatna kadrovska struktura (64,70%), neadekvatne kompetencije nastavnika-vaspitača (82,35%) kao i negativni stavovi roditelja vršnjaka tipičnog razvoja prema uključivanju dece sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove u kojima borave njihova deca. U domovima u kojima borave učenici sa smetnjama u razvoju i invaliditetom odnos vršnjaka, kao i svih članova domskog kolektiva je prijateljski (75%) i prisutno je obostrano prihvatanje. U odnosu na spremnost za uključivanje učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove, ispitanici su procenili da je primereniji smeštaj u domovima za učenike sa smetnjama u razvoju (90%), dok bi inkluziju u domovima podržali, ali uz uključivanje učenika sa lakšim oblicima smetnji i invaliditeta.
Zaključak: Dobijeni rezultati pokazuju da u domovima za učenike srednjih škola još uvek nisu ostvareni zadovoljavajući subjektivni i objektivni predsulovi za prihvat učenika sa smetnjama u razvoju.
AB  - Introduction: The development of inclusion created the need for admission of children with disabilities to boarding high schools.
Aim: The aim of the research was to examine whether boarding high schools were prepared to include students with disabilities.
Method: The sample consisted of 17 principals of boarding high schools in the Republic of Serbia. Ten respondents were male and seven were female, they all had university degrees and an average work experience of 17.5 years. Eleven out of 17 boarding high school accepted students with disabilities, seven of those 11 provided services to students with disabilities: hard of hearing, visually impaired and students with motor disorders. A special Likert scale questionnaire was designed for the purpose of this research. The questionnaire contained 15 statements divided into three groups: preparedness of boarding high schools for students with disabilities, student relationships, and willingness to accept students with disabilities. The level of agreement with the statements was marked from 1 to 5.
Results: The research results indicate the existence of architectural barriers (76.47%), inadequate staff (64.74%), inadequate competencies of educators (82.35%) and negative attitudes of parents of children without disabilities. The relationships between students, staff and students with disabilities were mostly friendly (75%).
Conclusion: The research findings show that boarding high schools are not yet adequately prepared for children with disabilities. Therefore, it is necessary to work on improving the external and internal organization so that the function of these institutions can be adequately recognized in the process of inclusive education.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik rezimea 11. Međunarodni naučni skup Specijalna edukacija i rehabilitacija danas Beograd, 29–30. oktobar 2021. godine
T1  - Domovi učenika srednjih škola u inkluzivnom obrazovanju
T1  - Boarding high schools in inclusive education
EP  - 159
SP  - 158
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3736
ER  - 

@conference{
author = "Radojević, Tamara and Kovačević, Jasmina and Veselinović, Ivana and Jačova, Zora",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Uvođenjem inkluzivnog obrazovanja stvorila se potreba za smeštajem i uključivanjem učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove učenka srednjih škola.
Cilj: Cilj ovog istraživanja bio je da se ispita pripremljenost domova, kao i spremnost za uključivanje učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom.
Metod: Prigodan uzorak za istraživanje činilo je 17 direktora domova učenika srednjih škola na teritoriji Republike Srbije, 10 ispitanika muškog i 7 ženskog pola sa visokim obrazovanjem iz polja društveno-humanističkih nauka, prosečnog radnog staža 17,5 godina. Od 17 domova, 11 prihvata učenike sa smetnjama u razvoju i invaliditetom, od kojih 7 pruža usluge učenicima sa smetnjama u razvoju i invaliditetom i to nagluvim, slabovidim i učenicima sa motoričkim smetnjama i poremećajima. Za potrebe istraživanja dizajnirana je skala procene Likertovog tipa koja sadrži 15 tvrdnji klasifikovanih u tri grupe: pripremljenost domova za smeštaj i nesmetano funkcionisanje učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom, odnos vršnjaka i spremnost za prihvat učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove. Stepen slaganja sa tvrdnjama kretao se u rasponu od 1 do 5.
Rezultati: Rezultati su pokazali da još uvek postoje arhitektonske barijere (76,47%), neadekvatna kadrovska struktura (64,70%), neadekvatne kompetencije nastavnika-vaspitača (82,35%) kao i negativni stavovi roditelja vršnjaka tipičnog razvoja prema uključivanju dece sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove u kojima borave njihova deca. U domovima u kojima borave učenici sa smetnjama u razvoju i invaliditetom odnos vršnjaka, kao i svih članova domskog kolektiva je prijateljski (75%) i prisutno je obostrano prihvatanje. U odnosu na spremnost za uključivanje učenika sa smetnjama u razvoju i invaliditetom u domove, ispitanici su procenili da je primereniji smeštaj u domovima za učenike sa smetnjama u razvoju (90%), dok bi inkluziju u domovima podržali, ali uz uključivanje učenika sa lakšim oblicima smetnji i invaliditeta.
Zaključak: Dobijeni rezultati pokazuju da u domovima za učenike srednjih škola još uvek nisu ostvareni zadovoljavajući subjektivni i objektivni predsulovi za prihvat učenika sa smetnjama u razvoju., Introduction: The development of inclusion created the need for admission of children with disabilities to boarding high schools.
Aim: The aim of the research was to examine whether boarding high schools were prepared to include students with disabilities.
Method: The sample consisted of 17 principals of boarding high schools in the Republic of Serbia. Ten respondents were male and seven were female, they all had university degrees and an average work experience of 17.5 years. Eleven out of 17 boarding high school accepted students with disabilities, seven of those 11 provided services to students with disabilities: hard of hearing, visually impaired and students with motor disorders. A special Likert scale questionnaire was designed for the purpose of this research. The questionnaire contained 15 statements divided into three groups: preparedness of boarding high schools for students with disabilities, student relationships, and willingness to accept students with disabilities. The level of agreement with the statements was marked from 1 to 5.
Results: The research results indicate the existence of architectural barriers (76.47%), inadequate staff (64.74%), inadequate competencies of educators (82.35%) and negative attitudes of parents of children without disabilities. The relationships between students, staff and students with disabilities were mostly friendly (75%).
Conclusion: The research findings show that boarding high schools are not yet adequately prepared for children with disabilities. Therefore, it is necessary to work on improving the external and internal organization so that the function of these institutions can be adequately recognized in the process of inclusive education.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik rezimea 11. Međunarodni naučni skup Specijalna edukacija i rehabilitacija danas Beograd, 29–30. oktobar 2021. godine",
title = "Domovi učenika srednjih škola u inkluzivnom obrazovanju, Boarding high schools in inclusive education",
pages = "159-158",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3736"
}

Radojević, T., Kovačević, J., Veselinović, I.,& Jačova, Z.. (2021). Domovi učenika srednjih škola u inkluzivnom obrazovanju. in Zbornik rezimea 11. Međunarodni naučni skup Specijalna edukacija i rehabilitacija danas Beograd, 29–30. oktobar 2021. godine
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 158-159.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3736

Radojević T, Kovačević J, Veselinović I, Jačova Z. Domovi učenika srednjih škola u inkluzivnom obrazovanju. in Zbornik rezimea 11. Međunarodni naučni skup Specijalna edukacija i rehabilitacija danas Beograd, 29–30. oktobar 2021. godine. 2021;:158-159.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3736 .

Radojević, Tamara, Kovačević, Jasmina, Veselinović, Ivana, Jačova, Zora, "Domovi učenika srednjih škola u inkluzivnom obrazovanju" in Zbornik rezimea 11. Međunarodni naučni skup Specijalna edukacija i rehabilitacija danas Beograd, 29–30. oktobar 2021. godine (2021):158-159,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3736 .

TY  - THES
AU  - Radojević, Tamara
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/5043
AB  - Социјална дистанца представља меру удаљености или блискости појединца у односу на одређену социјалну или етничку групацију. Што је социјална дистанца већа, то више утиче на негативно понашање у заједници. Ставови представљају менталну спремност, формирану на основу искуства, која има утицај на реакцију индивидуе према објектима и ситуацијама са којима долази у контакт.
Циљ истраживања био је да се испитају ставови и степен социјалне дистанце студената Универзитета у Србији према особама са инвалидитетом.
Узорак је обухватао 576 испитаника (студената N=576) са територије Републике Србије, и то 318 женског и 258 испитаника мушког пола.
За прикупљање података коришћена је, у складу са постављеним циљем истраживања, адаптирана Скала социјалне дистанце (Bogardus,1925) и посебно дизајниран Упитник за процену ставова студената према особама са инвалидитетом.
Прикупљени подаци обрађивани су помоћу софтверског пакета намењеног за обраду података у друштвеним наукама (Statistical Package for the Social Sciences-SPSS, version 23.0). За обраду података коришћене су методе дескриптивне и инферентне статистике. Поред квантитативне анализе, приступило се и квалитативној анализи прикупљеног материјала.
Резултати су приказани табеларно, а најзначајнији резултати су посебни дискутовани. Анализа резултата нам је омогућила извођење адекватних закључака; Испитаници женског пола показују позитивније ставове и већу спремност за социјалне односе са особама са инвалидитетом у односу на испитанике мушког пола. Исто важи и за студенте факултета из групације друштвено-хуманистичких наука. Степен социјалне дистанце израженији је на социјалним односима који захтевају емоционалну и физичку блискост. Најнегативније ставове студенти показују према особама са оштећењем вида, док је најмањи степен социјалне дистанце забележен према особама са сензорним оштећењима.
AB  - Social distance represents the measure of distance or closeness of an individualor individuals in relation to a particular social or ethnic group. The higher the social distance, the more it affects negative behavior in the community. Attitudes represent mental readiness, that are formed on base of an experience, which have an influence on individuals reactions towards the people with dissabilities and situationsin wich he comes to contact with.
In this scientific work has participated 576 students of the Republic of Serbia, 318 female and 258 male students. The collected data were processed using a software that is designed for data processing in social sciences (Statistical Package for the Social Sciences-SPSS, version 23.0). Adequate methods of descriptive and inferential statistics were used during data processing. In addition to the quantitative analysis, a qualitative analysis of the collected material was approached. Тhe results are presented in a table, and the most significant results are discussed separately. The analysis of the results enabled us to draw adequate conclusion. Female respondents show more positive attitudes and greater readiness for social relations with people with disabilities compared to male respondents. The same applies to faculty students from the group of social sciences and humanities. The degree of social distance is greater in social relationships that require emotional and physical intimacy.
Students show the most negative attitudes towards people with visual impairments, while the lowest degree of social distance was recorded towards people with sensory impairments.
T1  - Stavovi i socijalna distanca studenata Univerziteta u Srbiji prema osobama sa invaliditetom
EP  - 59
SP  - 3
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5043
ER  - 

@mastersthesis{
author = "Radojević, Tamara",
year = "2021",
abstract = "Социјална дистанца представља меру удаљености или блискости појединца у односу на одређену социјалну или етничку групацију. Што је социјална дистанца већа, то више утиче на негативно понашање у заједници. Ставови представљају менталну спремност, формирану на основу искуства, која има утицај на реакцију индивидуе према објектима и ситуацијама са којима долази у контакт.
Циљ истраживања био је да се испитају ставови и степен социјалне дистанце студената Универзитета у Србији према особама са инвалидитетом.
Узорак је обухватао 576 испитаника (студената N=576) са територије Републике Србије, и то 318 женског и 258 испитаника мушког пола.
За прикупљање података коришћена је, у складу са постављеним циљем истраживања, адаптирана Скала социјалне дистанце (Bogardus,1925) и посебно дизајниран Упитник за процену ставова студената према особама са инвалидитетом.
Прикупљени подаци обрађивани су помоћу софтверског пакета намењеног за обраду података у друштвеним наукама (Statistical Package for the Social Sciences-SPSS, version 23.0). За обраду података коришћене су методе дескриптивне и инферентне статистике. Поред квантитативне анализе, приступило се и квалитативној анализи прикупљеног материјала.
Резултати су приказани табеларно, а најзначајнији резултати су посебни дискутовани. Анализа резултата нам је омогућила извођење адекватних закључака; Испитаници женског пола показују позитивније ставове и већу спремност за социјалне односе са особама са инвалидитетом у односу на испитанике мушког пола. Исто важи и за студенте факултета из групације друштвено-хуманистичких наука. Степен социјалне дистанце израженији је на социјалним односима који захтевају емоционалну и физичку блискост. Најнегативније ставове студенти показују према особама са оштећењем вида, док је најмањи степен социјалне дистанце забележен према особама са сензорним оштећењима., Social distance represents the measure of distance or closeness of an individualor individuals in relation to a particular social or ethnic group. The higher the social distance, the more it affects negative behavior in the community. Attitudes represent mental readiness, that are formed on base of an experience, which have an influence on individuals reactions towards the people with dissabilities and situationsin wich he comes to contact with.
In this scientific work has participated 576 students of the Republic of Serbia, 318 female and 258 male students. The collected data were processed using a software that is designed for data processing in social sciences (Statistical Package for the Social Sciences-SPSS, version 23.0). Adequate methods of descriptive and inferential statistics were used during data processing. In addition to the quantitative analysis, a qualitative analysis of the collected material was approached. Тhe results are presented in a table, and the most significant results are discussed separately. The analysis of the results enabled us to draw adequate conclusion. Female respondents show more positive attitudes and greater readiness for social relations with people with disabilities compared to male respondents. The same applies to faculty students from the group of social sciences and humanities. The degree of social distance is greater in social relationships that require emotional and physical intimacy.
Students show the most negative attitudes towards people with visual impairments, while the lowest degree of social distance was recorded towards people with sensory impairments.",
title = "Stavovi i socijalna distanca studenata Univerziteta u Srbiji prema osobama sa invaliditetom",
pages = "59-3",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5043"
}

Radojević, T.. (2021). Stavovi i socijalna distanca studenata Univerziteta u Srbiji prema osobama sa invaliditetom. , 3-59.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5043

Radojević T. Stavovi i socijalna distanca studenata Univerziteta u Srbiji prema osobama sa invaliditetom. 2021;:3-59.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5043 .

Radojević, Tamara, "Stavovi i socijalna distanca studenata Univerziteta u Srbiji prema osobama sa invaliditetom" (2021):3-59,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5043 .

TY  - CONF
AU  - Radojević, Tamara
AU  - Labović Obradović, Nataša
AU  - Obradović, Anja
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4078
AB  - Cilj ovog istraživanja je utvrditi uticaj pandemije COVID-19 na realizaciju logopedskih i defektoloških tretmana. U istraživanju je učestvovalo 144 ispitanika, od toga 76 logopeda i 68 defektologa. Najviše ispitanika bilo je iz Beograda (70,1%), zatim Novog Sada (7,6%), Niša (4,8%) i ostalih gra- dova Republike Srbije (17,5%). Defektolozi i logopedi rade sa heterogenom populacijom, različitog uzrasta. Najviše ispitanika (69,4%) radi sa uzrastom 0-6 godina, nešto manje sa uzrastom 7-14 godina (25%), dok najmanji broj ispi- tanika (5,6%) radi sa mladima i osobama starijim od 15 godina, a zaposleni su u privatnom sektoru (57,6%) i u državnom sektoru (42,4%). Pandemija je ima- la značajan uticaj na realizaciju tretmana (72%), u smislu da su maske i vizi- ri postali deo obavezne opreme prilikom izvođenja tretmana (61,11%), kao i dezinfekcija radnog prostora (95,83%) i udaljavanje roditelja iz prostorija gde se izvode tretmani (37,50%). Usled pandemije tretmani su realizovani i onlajn (45,9%), što je dovelo do brojnih teškoća. Za većinu ispitanika (59,64%) nov način rada u velikoj meri predstavlja izvor stresa.
AB  - The aim of this study was to determine the impact of the COVID-19 pandemic on the implementation of speech therapy and defectological treatments. 144 respondents participated in the research, of which 76 were speech therapists and 68 defectologists.
Most respondents were from Belgrade (70.1%), followed by Novi Sad (7.6%), Nis (4.8%) and other cities in the Republic of Serbia (17.5%). Most respondents (69.4%) work with the age of 0-6 years, slightly less with the age of 7-14 years (25%), while the smallest number of respondents (5.6%) work with young people and people older than 15 years, and they are employed in the private sector (57.6%) and in the public sector (42.4%).
The pandemic had a significant impact on the implementation of treatment (72%), in the sense that masks and visors became part of the mandatory equipment during treatment (61.11%), as well as disinfection of work space (95.83%) and removal of parents from the premises where treatments are performed (37.50%). Due to the pandemic, treatments were also implemented online(45.9%), which led to numerous difficulties. For the majority of respondents (59.64%), the new way of working is largely a source of stress.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - Nacionalni naučni skup "Specijalna edukacija i rehabilitacija u uslovima pandemije Covid 19", Beograd, Srbija, 23. decembar 2021. godine
T1  - Uticaj pandemije covid-19 na realizaciju logopedskih i defektoloških tretmana
T1  - Impact of the covid-19 pandemic on the implementation of speech therapy and defecotological treatments
EP  - 186
SP  - 179
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4078
ER  - 

@conference{
author = "Radojević, Tamara and Labović Obradović, Nataša and Obradović, Anja",
year = "2021",
abstract = "Cilj ovog istraživanja je utvrditi uticaj pandemije COVID-19 na realizaciju logopedskih i defektoloških tretmana. U istraživanju je učestvovalo 144 ispitanika, od toga 76 logopeda i 68 defektologa. Najviše ispitanika bilo je iz Beograda (70,1%), zatim Novog Sada (7,6%), Niša (4,8%) i ostalih gra- dova Republike Srbije (17,5%). Defektolozi i logopedi rade sa heterogenom populacijom, različitog uzrasta. Najviše ispitanika (69,4%) radi sa uzrastom 0-6 godina, nešto manje sa uzrastom 7-14 godina (25%), dok najmanji broj ispi- tanika (5,6%) radi sa mladima i osobama starijim od 15 godina, a zaposleni su u privatnom sektoru (57,6%) i u državnom sektoru (42,4%). Pandemija je ima- la značajan uticaj na realizaciju tretmana (72%), u smislu da su maske i vizi- ri postali deo obavezne opreme prilikom izvođenja tretmana (61,11%), kao i dezinfekcija radnog prostora (95,83%) i udaljavanje roditelja iz prostorija gde se izvode tretmani (37,50%). Usled pandemije tretmani su realizovani i onlajn (45,9%), što je dovelo do brojnih teškoća. Za većinu ispitanika (59,64%) nov način rada u velikoj meri predstavlja izvor stresa., The aim of this study was to determine the impact of the COVID-19 pandemic on the implementation of speech therapy and defectological treatments. 144 respondents participated in the research, of which 76 were speech therapists and 68 defectologists.
Most respondents were from Belgrade (70.1%), followed by Novi Sad (7.6%), Nis (4.8%) and other cities in the Republic of Serbia (17.5%). Most respondents (69.4%) work with the age of 0-6 years, slightly less with the age of 7-14 years (25%), while the smallest number of respondents (5.6%) work with young people and people older than 15 years, and they are employed in the private sector (57.6%) and in the public sector (42.4%).
The pandemic had a significant impact on the implementation of treatment (72%), in the sense that masks and visors became part of the mandatory equipment during treatment (61.11%), as well as disinfection of work space (95.83%) and removal of parents from the premises where treatments are performed (37.50%). Due to the pandemic, treatments were also implemented online(45.9%), which led to numerous difficulties. For the majority of respondents (59.64%), the new way of working is largely a source of stress.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - Nacionalni naučni skup "Specijalna edukacija i rehabilitacija u uslovima pandemije Covid 19", Beograd, Srbija, 23. decembar 2021. godine",
title = "Uticaj pandemije covid-19 na realizaciju logopedskih i defektoloških tretmana, Impact of the covid-19 pandemic on the implementation of speech therapy and defecotological treatments",
pages = "186-179",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4078"
}

Radojević, T., Labović Obradović, N.,& Obradović, A.. (2021). Uticaj pandemije covid-19 na realizaciju logopedskih i defektoloških tretmana. in Zbornik radova - Nacionalni naučni skup "Specijalna edukacija i rehabilitacija u uslovima pandemije Covid 19", Beograd, Srbija, 23. decembar 2021. godine
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 179-186.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4078

Radojević T, Labović Obradović N, Obradović A. Uticaj pandemije covid-19 na realizaciju logopedskih i defektoloških tretmana. in Zbornik radova - Nacionalni naučni skup "Specijalna edukacija i rehabilitacija u uslovima pandemije Covid 19", Beograd, Srbija, 23. decembar 2021. godine. 2021;:179-186.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4078 .

Radojević, Tamara, Labović Obradović, Nataša, Obradović, Anja, "Uticaj pandemije covid-19 na realizaciju logopedskih i defektoloških tretmana" in Zbornik radova - Nacionalni naučni skup "Specijalna edukacija i rehabilitacija u uslovima pandemije Covid 19", Beograd, Srbija, 23. decembar 2021. godine (2021):179-186,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4078 .