TY  - CONF
AU  - Dimoski, Sanja
AU  - Strižak, Nevena
AU  - Antić, Slobodanka
PY  - 2023
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/5059
AB  - Istraživanja i klinička praksa pokazuju da uključenost roditelja u tretman dece sa različitim vidovima ometenosti podstiče efikasnost tretmana. Terapija usmerena na interakciju roditelj dete (parent–child interaction therapy, PCIT), primarno je korišćena u radu sa decom sa bihejvioralnim problemima i njihovim roditeljima i  decom koja imaju psihološke teškoće i njihovim roditeljima (Falkus at all, 2016). Cilj terapije je stimulisanje i osnaživanje odnosa između negovatelja i deteta. Danas se ovaj terapijski modalitet frekventno koristi u radu sa decom sa ometenošću i njihovim roditeljima u mnogim zemljama, na četiri kontinenta. Cilj ovog rada je pregled postojećih empirijskih nalaza o praksi i efektima terapije umerene na interakciju roditelj-dete u tretmanu dece sa različitim vidovima ometenosti. Metod rada je pretraga baze naučnih radova: Google scholar, PubMed, Sci hub i Research gate. U obzir su uzimani naučni radovi objavljeni od 2000. godine. Pretraga je vršena na osnovu većeg broja ključnih reči – terapija usmerena na interakciju roditelj-dete, roditelji dece sa ometenošću, tretman dece sa ometenošću.
Rezultati ovog rada ukazuju na značajnu bazu empirijskih nalaza koji se bave efektima ovog terapijskog pristupa i indicije o opravdanosti njegovog korišćenja u praksi.
Istraživanja daju nalaze da se ovaj modalitet frekventno koristi u prevazilaženju bihejvioralnih problema kod dece sa deficitom pažnje i ADHD-om, razvojnim i jezičkim poremećajima, intelektualnom ometenošću, decom sa poremećajem ponašanja, problemima disfluentnosti, slušno oštećenom decom, decom sa autizmom i mnogim drugim oblicima ometenosti. Ovaj terapijski modalitet sprovodi se uz druge modalitete i prilagođavanje osobenostima ometenosti kod deteta. Zaključak ovog rada govori u prilog prepoznavanja značaja terapije usmerene na interakciju roditelj-dete, prvenstveno u prevazilaženju bihejvioralnih problema kod dece sa različitim vidovima ometenosti.
PB  - Društvo defektologa Srbije
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
C3  - Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023
T1  - Terapija interakcije roditelj-dete u tretmanu dece sa ometenošću
EP  - 183
SP  - 183
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5059
ER  - 

@conference{
author = "Dimoski, Sanja and Strižak, Nevena and Antić, Slobodanka",
year = "2023",
abstract = "Istraživanja i klinička praksa pokazuju da uključenost roditelja u tretman dece sa različitim vidovima ometenosti podstiče efikasnost tretmana. Terapija usmerena na interakciju roditelj dete (parent–child interaction therapy, PCIT), primarno je korišćena u radu sa decom sa bihejvioralnim problemima i njihovim roditeljima i  decom koja imaju psihološke teškoće i njihovim roditeljima (Falkus at all, 2016). Cilj terapije je stimulisanje i osnaživanje odnosa između negovatelja i deteta. Danas se ovaj terapijski modalitet frekventno koristi u radu sa decom sa ometenošću i njihovim roditeljima u mnogim zemljama, na četiri kontinenta. Cilj ovog rada je pregled postojećih empirijskih nalaza o praksi i efektima terapije umerene na interakciju roditelj-dete u tretmanu dece sa različitim vidovima ometenosti. Metod rada je pretraga baze naučnih radova: Google scholar, PubMed, Sci hub i Research gate. U obzir su uzimani naučni radovi objavljeni od 2000. godine. Pretraga je vršena na osnovu većeg broja ključnih reči – terapija usmerena na interakciju roditelj-dete, roditelji dece sa ometenošću, tretman dece sa ometenošću.
Rezultati ovog rada ukazuju na značajnu bazu empirijskih nalaza koji se bave efektima ovog terapijskog pristupa i indicije o opravdanosti njegovog korišćenja u praksi.
Istraživanja daju nalaze da se ovaj modalitet frekventno koristi u prevazilaženju bihejvioralnih problema kod dece sa deficitom pažnje i ADHD-om, razvojnim i jezičkim poremećajima, intelektualnom ometenošću, decom sa poremećajem ponašanja, problemima disfluentnosti, slušno oštećenom decom, decom sa autizmom i mnogim drugim oblicima ometenosti. Ovaj terapijski modalitet sprovodi se uz druge modalitete i prilagođavanje osobenostima ometenosti kod deteta. Zaključak ovog rada govori u prilog prepoznavanja značaja terapije usmerene na interakciju roditelj-dete, prvenstveno u prevazilaženju bihejvioralnih problema kod dece sa različitim vidovima ometenosti.",
publisher = "Društvo defektologa Srbije, Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju",
journal = "Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023",
title = "Terapija interakcije roditelj-dete u tretmanu dece sa ometenošću",
pages = "183-183",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5059"
}

Dimoski, S., Strižak, N.,& Antić, S.. (2023). Terapija interakcije roditelj-dete u tretmanu dece sa ometenošću. in Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023
Društvo defektologa Srbije., 183-183.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5059

Dimoski S, Strižak N, Antić S. Terapija interakcije roditelj-dete u tretmanu dece sa ometenošću. in Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023. 2023;:183-183.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5059 .

Dimoski, Sanja, Strižak, Nevena, Antić, Slobodanka, "Terapija interakcije roditelj-dete u tretmanu dece sa ometenošću" in Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023 (2023):183-183,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5059 .

TY  - CONF
AU  - Dimoski, Sanja
AU  - Stanimirović, Dragana
PY  - 2020
UR  - http://www.icf.fasper.bg.ac.rs/zbornici/20200914_1-Tematski-zbornik-Surdo-2020.pdf
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3482
AB  - This paper deals with mechanisms of defense, analyzing its usefulness and
contribution to the psychology of disability. Only the early psychoanalytic
concepts of the mechanisms of defense are discussed since this is their first
treatment in this field of psychology. Mechanisms of defense are unconscious
maneuvers that protect one from unpleasant situations or feelings. As the
literature shows, children and adults with disabilities are insufficiently
socially integrated, which causes a feeling of isolation and inadequacy, and
consequently, the development of negative personality traits. There is a greater
tendency for these persons to develop anxiety. These circumstances lead to the
frequent, and therefore, rigid engagement of largely immature mechanisms
of defense as attempts to defend against painful affections. The ego, in a
psychodynamic vocabulary, is forced to engage defense mechanisms that
keep individuals from internal unpleasant situations (feeling of difference,
isolation, anxiety, irrational feeling of guilt and "sinfulness"), conflicts
between possibilities and desires, and affective reactions to prejudices and
segregation. For this purpose, the individual, depending on the age and
quality of psychological functioning, uses the various mechanisms of defense
shown in this paper. The paper launches theoretical considerations and
practical issues of working with children and people with disabilities. Further
research should empirically determine the dominant mechanisms of defense
in children and adults with certain types of interference.
AB  - Rad se bavi mehanizmima odbrane, analizom njihove upotrebljivosti i doprinosa psihologiji ometenosti. Diskutovani su samo rani psiho- analitički koncepti mehanizama odbrane, s obzirom da je ovo prvo nji- hovo tretiranje u ovom polju psihologije. Mehanizmi odbrane su nesves- ni manevri kojima se osoba brani od neprijatnih stanja ili osećanja. Kako literatura pokazuje, deca sa smetnjama u razvoju i odrasle osobe sa ometenošću nedovoljno su socijalno integrisane, što uzrokuje osećanje izolovanosti i neadekvatnosti, a posledično i razvoj negativnih oso- bina ličnosti. Kod ovih osoba postoji i veća sklonost ka razvoju anksi- oznosti. Ove okolnosti vode učestalom, a samim tim i rigidnom anga- žovanju uglavnom nezrelih mehanizama odbrane kao pokušaja odbrane od bolnih afekata. Ego (govoreći psihodinamskim rečnikom) je prinuđen da angažuje mehanizme odbrane koji pojedinca čuvaju od unutrašnjih neprijatnih stanja (osećanje različitosti, izolovanosti, anksioz- nosti, iracionalno osećanje krivice i „grešnosti”), konflikata iz- među njihovih mogućnosti i njihovih želja i/ili nagona i afektivnih reakcija na predrasude i segregaciju. U tu svrhu, pojedinac (zavisno od uzrasta i kvaliteta psihološkog funkcionisanja) koristi različite mehanizme odbrane prikazane u ovom radu. Rad pokreće teorijska razma- tranja i praktična pitanja rada sa decom i osobama sa ometenošću. Naredna istraživanja trebalo bi da empirijski utvrde preovlađujuće mehanizme odbrane kod dece i odraslih sa određenim vrstama smetnji.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
C3  - Specifičnost oštećenja sluha – nove tendencije tematski zbornik radova
T1  - Doprinos ranih psihoanalitičkih učenja o mehanizmima odbrane psihologiji ometenosti
T1  - Contribution of early psychoanalytic learning About mechanisms of defense to psychology of Disability
EP  - 299
SP  - 285
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3482
ER  - 

@conference{
author = "Dimoski, Sanja and Stanimirović, Dragana",
year = "2020",
abstract = "This paper deals with mechanisms of defense, analyzing its usefulness and
contribution to the psychology of disability. Only the early psychoanalytic
concepts of the mechanisms of defense are discussed since this is their first
treatment in this field of psychology. Mechanisms of defense are unconscious
maneuvers that protect one from unpleasant situations or feelings. As the
literature shows, children and adults with disabilities are insufficiently
socially integrated, which causes a feeling of isolation and inadequacy, and
consequently, the development of negative personality traits. There is a greater
tendency for these persons to develop anxiety. These circumstances lead to the
frequent, and therefore, rigid engagement of largely immature mechanisms
of defense as attempts to defend against painful affections. The ego, in a
psychodynamic vocabulary, is forced to engage defense mechanisms that
keep individuals from internal unpleasant situations (feeling of difference,
isolation, anxiety, irrational feeling of guilt and "sinfulness"), conflicts
between possibilities and desires, and affective reactions to prejudices and
segregation. For this purpose, the individual, depending on the age and
quality of psychological functioning, uses the various mechanisms of defense
shown in this paper. The paper launches theoretical considerations and
practical issues of working with children and people with disabilities. Further
research should empirically determine the dominant mechanisms of defense
in children and adults with certain types of interference., Rad se bavi mehanizmima odbrane, analizom njihove upotrebljivosti i doprinosa psihologiji ometenosti. Diskutovani su samo rani psiho- analitički koncepti mehanizama odbrane, s obzirom da je ovo prvo nji- hovo tretiranje u ovom polju psihologije. Mehanizmi odbrane su nesves- ni manevri kojima se osoba brani od neprijatnih stanja ili osećanja. Kako literatura pokazuje, deca sa smetnjama u razvoju i odrasle osobe sa ometenošću nedovoljno su socijalno integrisane, što uzrokuje osećanje izolovanosti i neadekvatnosti, a posledično i razvoj negativnih oso- bina ličnosti. Kod ovih osoba postoji i veća sklonost ka razvoju anksi- oznosti. Ove okolnosti vode učestalom, a samim tim i rigidnom anga- žovanju uglavnom nezrelih mehanizama odbrane kao pokušaja odbrane od bolnih afekata. Ego (govoreći psihodinamskim rečnikom) je prinuđen da angažuje mehanizme odbrane koji pojedinca čuvaju od unutrašnjih neprijatnih stanja (osećanje različitosti, izolovanosti, anksioz- nosti, iracionalno osećanje krivice i „grešnosti”), konflikata iz- među njihovih mogućnosti i njihovih želja i/ili nagona i afektivnih reakcija na predrasude i segregaciju. U tu svrhu, pojedinac (zavisno od uzrasta i kvaliteta psihološkog funkcionisanja) koristi različite mehanizme odbrane prikazane u ovom radu. Rad pokreće teorijska razma- tranja i praktična pitanja rada sa decom i osobama sa ometenošću. Naredna istraživanja trebalo bi da empirijski utvrde preovlađujuće mehanizme odbrane kod dece i odraslih sa određenim vrstama smetnji.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju",
journal = "Specifičnost oštećenja sluha – nove tendencije tematski zbornik radova",
title = "Doprinos ranih psihoanalitičkih učenja o mehanizmima odbrane psihologiji ometenosti, Contribution of early psychoanalytic learning About mechanisms of defense to psychology of Disability",
pages = "299-285",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3482"
}

Dimoski, S.,& Stanimirović, D.. (2020). Doprinos ranih psihoanalitičkih učenja o mehanizmima odbrane psihologiji ometenosti. in Specifičnost oštećenja sluha – nove tendencije tematski zbornik radova
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju., 285-299.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3482

Dimoski S, Stanimirović D. Doprinos ranih psihoanalitičkih učenja o mehanizmima odbrane psihologiji ometenosti. in Specifičnost oštećenja sluha – nove tendencije tematski zbornik radova. 2020;:285-299.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3482 .

Dimoski, Sanja, Stanimirović, Dragana, "Doprinos ranih psihoanalitičkih učenja o mehanizmima odbrane psihologiji ometenosti" in Specifičnost oštećenja sluha – nove tendencije tematski zbornik radova (2020):285-299,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3482 .

TY  - JOUR
AU  - Stanimirov, Ksenija
AU  - Grbović, Aleksandra
AU  - Dimoski, Sanja
AU  - Jorgić, Bojan
PY  - 2020
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/1255
AB  - Introduction. Physical activities are very important for physical and mental health and for the quality of life itself. Engaging in them leads to a higher level of participation in community life at any age. However, regardless of their beneficial effects, people with disabilities most often do not meet the minimum physical engagement recommended for a healthy lifestyle. Objective. The aim of the paper was to detect factors related to physical activity of young people with visual impairments. Methods. The sample included 45 adults of both genders (53% of females), ages 18 to 39 (M = 28.78, SD = 7.22), with no additional difficulties that could limit exercising. Physical activity barrier scale for persons who are blind and visually impaired was used. Results. The results showed that visually impaired participants most often faced unfavorable environmental factors when engaging in physical activity, as well as barriers arising from the physical environment. This is followed by personal factors, where psychological barriers were expressed. Factors related to visual impairment were in the third place. The variables important for participation of young adults in physical activities were gender and independent movement, while the degree of visual impairment and working status were not important. Compared to males, females experienced four out of eight examined barriers significantly more often, while persons with impaired vision who do not move independently experienced a significantly higher frequency of the three types of tested barriers. Conclusion. The research findings imply that in order to increase the level of participation of people with visual impairments in physical activities, society must first strive for greater adaptation to the physical and social environment.
AB  - Uvod: Fizičke aktivnosti su veoma značajne za fizičko i psihičko zdravlje i za sam kvalitet života. Nevezano za uzrast, one vode višem stepenu participacije u životu zajednice. Bez obzira na blagotvorne efekte, osobe sa invaliditetom najčešće ne ispunjavaju minimum fizičkog angažovanja preporučljiv za ostvarivanje zdravog stila života. Cilj: Cilj rada je detektovanje faktora koji su u vezi s fizičkim aktivnostima mlađih osoba sa oštećenjem vida. Metode: U istraživanju je učestvovalo 45 ispitanika oba pola (53% žena), uzrasta od 18 do 39 godina (AS = 28.78, SD = 7.22), bez dodatnih teškoća koje ograničavaju vežbanje. Korišćena je Skala za ispitivanje barijera u upražnjavanju fizičkih aktivnosti osoba sa oštećenjem vida (Physical Activity Barrier Scale for Persons Who are Blind or Visually Impaired). Rezultati: Rezultati su pokazali da se ispitanici sa oštećenjem vida u upražnjavanju fizičkih aktivnosti najčešće suočavaju s nepovoljnim sredinskim faktorima, a u okviru njih s barijerama koje proizilaze iz fizičkog okruženja. Slede lični faktori, gde su izražene barijere psihološke prirode. Na trećem mestu su faktori u vezi s vizuelnom ometenošću. Varijable od značaja za participiranje u fizičkim aktivnostima mlađih odraslih jesu pol i samostalnost u kretanju, dok stepen oštećenja vida i radni status to nisu. Ispitanice, u odnosu na ispitanike, značajno češće doživljavaju četiri od osam ispitivanih barijera, dok osobe sa oštećenjem vida koje se ne kreću samostalno doživljavaju značajno veću učestalost tri vrste ispitivanih barijera. Zaključak: Nalazi istraživanja impliciraju da za povećanje stepena učešća osoba sa oštećenjem vida u fizičkim aktivnostima najpre treba nastojati na većem prilagođavanju fizičkog i socijalnog okruženja.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd
T2  - Specijalna edukacija i rehabilitacija
T1  - Fizičke aktivnosti osoba sa oštećenjem vida i faktori koji ih određuju
T1  - Physical activities of people with visual impairment and their determining factors
EP  - 107
IS  - 2
SP  - 91
VL  - 19
DO  - 10.5937/specedreh19-26366
ER  - 

@article{
author = "Stanimirov, Ksenija and Grbović, Aleksandra and Dimoski, Sanja and Jorgić, Bojan",
year = "2020",
abstract = "Introduction. Physical activities are very important for physical and mental health and for the quality of life itself. Engaging in them leads to a higher level of participation in community life at any age. However, regardless of their beneficial effects, people with disabilities most often do not meet the minimum physical engagement recommended for a healthy lifestyle. Objective. The aim of the paper was to detect factors related to physical activity of young people with visual impairments. Methods. The sample included 45 adults of both genders (53% of females), ages 18 to 39 (M = 28.78, SD = 7.22), with no additional difficulties that could limit exercising. Physical activity barrier scale for persons who are blind and visually impaired was used. Results. The results showed that visually impaired participants most often faced unfavorable environmental factors when engaging in physical activity, as well as barriers arising from the physical environment. This is followed by personal factors, where psychological barriers were expressed. Factors related to visual impairment were in the third place. The variables important for participation of young adults in physical activities were gender and independent movement, while the degree of visual impairment and working status were not important. Compared to males, females experienced four out of eight examined barriers significantly more often, while persons with impaired vision who do not move independently experienced a significantly higher frequency of the three types of tested barriers. Conclusion. The research findings imply that in order to increase the level of participation of people with visual impairments in physical activities, society must first strive for greater adaptation to the physical and social environment., Uvod: Fizičke aktivnosti su veoma značajne za fizičko i psihičko zdravlje i za sam kvalitet života. Nevezano za uzrast, one vode višem stepenu participacije u životu zajednice. Bez obzira na blagotvorne efekte, osobe sa invaliditetom najčešće ne ispunjavaju minimum fizičkog angažovanja preporučljiv za ostvarivanje zdravog stila života. Cilj: Cilj rada je detektovanje faktora koji su u vezi s fizičkim aktivnostima mlađih osoba sa oštećenjem vida. Metode: U istraživanju je učestvovalo 45 ispitanika oba pola (53% žena), uzrasta od 18 do 39 godina (AS = 28.78, SD = 7.22), bez dodatnih teškoća koje ograničavaju vežbanje. Korišćena je Skala za ispitivanje barijera u upražnjavanju fizičkih aktivnosti osoba sa oštećenjem vida (Physical Activity Barrier Scale for Persons Who are Blind or Visually Impaired). Rezultati: Rezultati su pokazali da se ispitanici sa oštećenjem vida u upražnjavanju fizičkih aktivnosti najčešće suočavaju s nepovoljnim sredinskim faktorima, a u okviru njih s barijerama koje proizilaze iz fizičkog okruženja. Slede lični faktori, gde su izražene barijere psihološke prirode. Na trećem mestu su faktori u vezi s vizuelnom ometenošću. Varijable od značaja za participiranje u fizičkim aktivnostima mlađih odraslih jesu pol i samostalnost u kretanju, dok stepen oštećenja vida i radni status to nisu. Ispitanice, u odnosu na ispitanike, značajno češće doživljavaju četiri od osam ispitivanih barijera, dok osobe sa oštećenjem vida koje se ne kreću samostalno doživljavaju značajno veću učestalost tri vrste ispitivanih barijera. Zaključak: Nalazi istraživanja impliciraju da za povećanje stepena učešća osoba sa oštećenjem vida u fizičkim aktivnostima najpre treba nastojati na većem prilagođavanju fizičkog i socijalnog okruženja.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd",
journal = "Specijalna edukacija i rehabilitacija",
title = "Fizičke aktivnosti osoba sa oštećenjem vida i faktori koji ih određuju, Physical activities of people with visual impairment and their determining factors",
pages = "107-91",
number = "2",
volume = "19",
doi = "10.5937/specedreh19-26366"
}

Stanimirov, K., Grbović, A., Dimoski, S.,& Jorgić, B.. (2020). Fizičke aktivnosti osoba sa oštećenjem vida i faktori koji ih određuju. in Specijalna edukacija i rehabilitacija
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd., 19(2), 91-107.
https://doi.org/10.5937/specedreh19-26366

Stanimirov K, Grbović A, Dimoski S, Jorgić B. Fizičke aktivnosti osoba sa oštećenjem vida i faktori koji ih određuju. in Specijalna edukacija i rehabilitacija. 2020;19(2):91-107.
doi:10.5937/specedreh19-26366 .

Stanimirov, Ksenija, Grbović, Aleksandra, Dimoski, Sanja, Jorgić, Bojan, "Fizičke aktivnosti osoba sa oštećenjem vida i faktori koji ih određuju" in Specijalna edukacija i rehabilitacija, 19, no. 2 (2020):91-107,
https://doi.org/10.5937/specedreh19-26366 . .

TY  - JOUR
AU  - Dimoski, Sanja
PY  - 2015
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/879
AB  - This paper presents an overview of contemporary investigations of social anxiety of children and adults who stutter. The aim is to encourage development of writings in our language, about this, much studied topic. The modern definition of social anxiety is given - its prevalence, understanding of the formation period, and the instruments used for examination. Empirical research of social anxiety of children and adolescents who stutter do not give consistent results. Because of frequent denial of its existence, techniques that would deal with social anxiety, under the treatment of stuttering, are not developed. Most of the studies detected increased level of social anxiety in adult individuals who stutter, although the relationship between these two disorders remain under examined. It is implying that the long - term stuttering stimulate the development of social anxiety. Also, the paper deals with the treatment of social anxiety in adults who stutter. Some of the cognitive - behavioral techniques that are commonly in use are shown. The paper points to the need for further development of diagnostic and psychotherapeutic techniques that could be used in the treatment of social anxiety that accompanies this speech disorder.
AB  - Ovaj rad predstavlja prikaz savremenih istraživanja socijalne anksioznosti kod dece i odraslih koji mucaju. Cilj rada je podsticanje razvoja literature i na našem jeziku, o ovoj, već mnogo ispitivanoj temi. Dato je savremeno određenje socijalne anksioznosti - njene rasprostranjenosti, shvatanja o periodu nastanka i instrumenata kojim se ispituje. Empirijska istraživanja koja se bave prisustvom socijalne anksioznosti kod dece i adolescenata koji mucaju ne daju konzistentne rezultate. S obzirom na često negiranje postojanja ovog poremećaja kod dece koja mucaju, nisu razvijene tehnike koje bi se, u okviru tretmana mucanja bavile i socijalnom anksioznošću. Kod odraslih osoba koje mucaju, najveći broj istraživanja detektuje povećan nivo socijalne anksioznosti, mada je odnos između ova dva poremećaja i dalje nedovoljno ispitan. Nalazi ukazuju da dugotrajno mucanje podstiče razvoj socijalne anksioznosti. Rad se bavi i tretmanom socijalne anksioznosti kod odraslih koji mucaju. Prikazane su neke kognitivno-bihejvioralne tehnike koje su najčešće u upotrebi. Rad ukazuje na potrebu za daljim razvojem dijagnostičkih i psihoterapijskih tehnika koje bi se koristile u tretmanu socijalne anksioznosti kod ovog govornog poremećaja.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd
T2  - Beogradska defektološka škola
T1  - Social anxiety of children and adults who stutter
T1  - Socijalna anksioznost kod dece i odraslih koji mucaju
EP  - 96
IS  - 1
SP  - 75
VL  - 21
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_879
ER  - 

@article{
author = "Dimoski, Sanja",
year = "2015",
abstract = "This paper presents an overview of contemporary investigations of social anxiety of children and adults who stutter. The aim is to encourage development of writings in our language, about this, much studied topic. The modern definition of social anxiety is given - its prevalence, understanding of the formation period, and the instruments used for examination. Empirical research of social anxiety of children and adolescents who stutter do not give consistent results. Because of frequent denial of its existence, techniques that would deal with social anxiety, under the treatment of stuttering, are not developed. Most of the studies detected increased level of social anxiety in adult individuals who stutter, although the relationship between these two disorders remain under examined. It is implying that the long - term stuttering stimulate the development of social anxiety. Also, the paper deals with the treatment of social anxiety in adults who stutter. Some of the cognitive - behavioral techniques that are commonly in use are shown. The paper points to the need for further development of diagnostic and psychotherapeutic techniques that could be used in the treatment of social anxiety that accompanies this speech disorder., Ovaj rad predstavlja prikaz savremenih istraživanja socijalne anksioznosti kod dece i odraslih koji mucaju. Cilj rada je podsticanje razvoja literature i na našem jeziku, o ovoj, već mnogo ispitivanoj temi. Dato je savremeno određenje socijalne anksioznosti - njene rasprostranjenosti, shvatanja o periodu nastanka i instrumenata kojim se ispituje. Empirijska istraživanja koja se bave prisustvom socijalne anksioznosti kod dece i adolescenata koji mucaju ne daju konzistentne rezultate. S obzirom na često negiranje postojanja ovog poremećaja kod dece koja mucaju, nisu razvijene tehnike koje bi se, u okviru tretmana mucanja bavile i socijalnom anksioznošću. Kod odraslih osoba koje mucaju, najveći broj istraživanja detektuje povećan nivo socijalne anksioznosti, mada je odnos između ova dva poremećaja i dalje nedovoljno ispitan. Nalazi ukazuju da dugotrajno mucanje podstiče razvoj socijalne anksioznosti. Rad se bavi i tretmanom socijalne anksioznosti kod odraslih koji mucaju. Prikazane su neke kognitivno-bihejvioralne tehnike koje su najčešće u upotrebi. Rad ukazuje na potrebu za daljim razvojem dijagnostičkih i psihoterapijskih tehnika koje bi se koristile u tretmanu socijalne anksioznosti kod ovog govornog poremećaja.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd",
journal = "Beogradska defektološka škola",
title = "Social anxiety of children and adults who stutter, Socijalna anksioznost kod dece i odraslih koji mucaju",
pages = "96-75",
number = "1",
volume = "21",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_879"
}

Dimoski, S.. (2015). Social anxiety of children and adults who stutter. in Beogradska defektološka škola
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd., 21(1), 75-96.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_879

Dimoski S. Social anxiety of children and adults who stutter. in Beogradska defektološka škola. 2015;21(1):75-96.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_879 .

Dimoski, Sanja, "Social anxiety of children and adults who stutter" in Beogradska defektološka škola, 21, no. 1 (2015):75-96,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_879 .

TY  - JOUR
AU  - Dimoski, Sanja
PY  - 2014
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/797
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd
T2  - Specijalna edukacija i rehabilitacija
T1  - Projekat “Igra govora i jezika” inkluzivna predstava mladih sa govornim poremećajima
EP  - 340
IS  - 3
SP  - 335
VL  - 13
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_797
ER  - 

@article{
author = "Dimoski, Sanja",
year = "2014",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd",
journal = "Specijalna edukacija i rehabilitacija",
title = "Projekat “Igra govora i jezika” inkluzivna predstava mladih sa govornim poremećajima",
pages = "340-335",
number = "3",
volume = "13",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_797"
}

Dimoski, S.. (2014). Projekat “Igra govora i jezika” inkluzivna predstava mladih sa govornim poremećajima. in Specijalna edukacija i rehabilitacija
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd., 13(3), 335-340.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_797

Dimoski S. Projekat “Igra govora i jezika” inkluzivna predstava mladih sa govornim poremećajima. in Specijalna edukacija i rehabilitacija. 2014;13(3):335-340.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_797 .

Dimoski, Sanja, "Projekat “Igra govora i jezika” inkluzivna predstava mladih sa govornim poremećajima" in Specijalna edukacija i rehabilitacija, 13, no. 3 (2014):335-340,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_797 .

TY  - CONF
AU  - Dimoski, Sanja
AU  - Radovanović, Vesna
AU  - Stojković, Irena
AU  - Karić, Jasmina
PY  - 2011
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4428
AB  - Emirijsko istraživanje ličnosti osoba oštećenog sluha prati niz metodoloških teškoća.
Neke od ovih teškoća vezane su za nemogućnost osoba oštećenog sluha da dovoljno dobro
razumeju i odgovore na verbalni testovni materijal. Cilj rada je provera mogućnosti
Inventara depresivnosti mladih kada se koristi na uzorku beogradskih srednjoškolaca
oštećenog sluha. Ovaj instrument (Kovacs, 1985., 1992.) je široko primenjivan u Evropi i
Americi. U našoj sredini, ovo je prvi pokušaj primene ovog insrumenta na nekoj kategoriji
dece i adolescenata sa ometenošću. Istraživanje je sporvedeno na uzorku od 51 ispitanika,
učenika Srednje škole za obrazovanje omladine oštećenog sluha „Stefan Dečanski“ u
Beogradu. Inventar depresivnosti, koji je sačinjen od pet subskala, zadavan je individualno
uz prevod verbalnog materijala gestovnim jezikom. Procenjivana je pouzdanost
instrumenta izražena preko unutrašnje konzistentnosti Kronbahovim alfa koeficijentom (
0.673 ), kao i pouzdanost subskala (raspoloženje 0.500; samopouzdanje 0.712; neuspešnost
0.306; nezadovoljstvo 0.299; socijabilnost 0.089;). Rad se bavio i utvr�����ivanjem korelata
depresivnosti. Utvr�����ena je statistička značajnost pola (p<0.05) kao korelata depresivnosti
na subskali neuspešnosti statističkim posupom ANOVA. Utvr�����ivane su i korelacije izme�����u
vrednosti dobijenih na subskalama (Pirsonovim koeficijentom korelacije). Zaključak rada
govori o vrednom potencijalu Inventara depresivnosti mladih, ali i o nužnom daljem
izučavanju njegovih metrijskih karakteristika na našoj populaciji, kao i potrebe za
modifikovanjem. Ovaj rad predstavlja metodološki doprinos izučavanju ličnosti osoba
oštećenog sluha u našoj sredini.
AB  - Empirical research of deaf personality follows a series of methodological difficulties.
Some of these difficulties are related to the inability of persons with impaired hearing to
sufficiently understand and respond to verbal test material. The aim of this paper is
checking if Children’s Depression Inventory is adequate to be used on a sample of high
school students with hearing impairments from Belgrade. This instrument, invented by
Kovacs (1985, 1992) is widely applied in Europe and America. In our context, this is the
first attempt to apply this instrument to a category of children and adolescents with hearing
disabilities. The study is conducted on a sample of 51 subjects - students of schools for
young people with hearing impairments "Stefan Dečanski" from Belgrade. Depression
Inventory, which consists of five subscales, was used individually, and translated fom
verbal into sign language. Reliability of the instrument is assessed through internal
consistency expressed by Cronbach alpha coefficient (0.673), as well as reliability of
subscales (mood 0.500; self esteem 0.712; ineffectual; 0.306, anhedonia 0.299, social
0.089). The paper also deals with the determination of depression correlates. Statistical
significance of gender (p<0.05) as a depression correlate on the subscale of failure is
established by using ANOVA statistical method. Correlations between values obtained on
the subscales (Pearson's correlation coefficient) are also determined. The conclusion of the
paper discusses the potential of Children’s Depression Inventory, but also - the necessity to
further study its metric characteristics of our population, determining the factor analysis,
as well as the need for modifying. This paper presents a methodological contribution to the
study of deaf personality in our community.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - 5. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Zlatibor, 24-27. septembar 2011
T1  - Provera mogućnosti primene inventara depresivnosti mladih na uzorku beogradskih srednjoškolaca oštećenog sluha
T1  - Checking if children’s depression inventory (cdi) is adequate to be used on a sample of high school students with hearing impairments from Belgrade
EP  - 517
SP  - 512
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4428
ER  - 

@conference{
author = "Dimoski, Sanja and Radovanović, Vesna and Stojković, Irena and Karić, Jasmina",
year = "2011",
abstract = "Emirijsko istraživanje ličnosti osoba oštećenog sluha prati niz metodoloških teškoća.
Neke od ovih teškoća vezane su za nemogućnost osoba oštećenog sluha da dovoljno dobro
razumeju i odgovore na verbalni testovni materijal. Cilj rada je provera mogućnosti
Inventara depresivnosti mladih kada se koristi na uzorku beogradskih srednjoškolaca
oštećenog sluha. Ovaj instrument (Kovacs, 1985., 1992.) je široko primenjivan u Evropi i
Americi. U našoj sredini, ovo je prvi pokušaj primene ovog insrumenta na nekoj kategoriji
dece i adolescenata sa ometenošću. Istraživanje je sporvedeno na uzorku od 51 ispitanika,
učenika Srednje škole za obrazovanje omladine oštećenog sluha „Stefan Dečanski“ u
Beogradu. Inventar depresivnosti, koji je sačinjen od pet subskala, zadavan je individualno
uz prevod verbalnog materijala gestovnim jezikom. Procenjivana je pouzdanost
instrumenta izražena preko unutrašnje konzistentnosti Kronbahovim alfa koeficijentom (
0.673 ), kao i pouzdanost subskala (raspoloženje 0.500; samopouzdanje 0.712; neuspešnost
0.306; nezadovoljstvo 0.299; socijabilnost 0.089;). Rad se bavio i utvr�����ivanjem korelata
depresivnosti. Utvr�����ena je statistička značajnost pola (p<0.05) kao korelata depresivnosti
na subskali neuspešnosti statističkim posupom ANOVA. Utvr�����ivane su i korelacije izme�����u
vrednosti dobijenih na subskalama (Pirsonovim koeficijentom korelacije). Zaključak rada
govori o vrednom potencijalu Inventara depresivnosti mladih, ali i o nužnom daljem
izučavanju njegovih metrijskih karakteristika na našoj populaciji, kao i potrebe za
modifikovanjem. Ovaj rad predstavlja metodološki doprinos izučavanju ličnosti osoba
oštećenog sluha u našoj sredini., Empirical research of deaf personality follows a series of methodological difficulties.
Some of these difficulties are related to the inability of persons with impaired hearing to
sufficiently understand and respond to verbal test material. The aim of this paper is
checking if Children’s Depression Inventory is adequate to be used on a sample of high
school students with hearing impairments from Belgrade. This instrument, invented by
Kovacs (1985, 1992) is widely applied in Europe and America. In our context, this is the
first attempt to apply this instrument to a category of children and adolescents with hearing
disabilities. The study is conducted on a sample of 51 subjects - students of schools for
young people with hearing impairments "Stefan Dečanski" from Belgrade. Depression
Inventory, which consists of five subscales, was used individually, and translated fom
verbal into sign language. Reliability of the instrument is assessed through internal
consistency expressed by Cronbach alpha coefficient (0.673), as well as reliability of
subscales (mood 0.500; self esteem 0.712; ineffectual; 0.306, anhedonia 0.299, social
0.089). The paper also deals with the determination of depression correlates. Statistical
significance of gender (p<0.05) as a depression correlate on the subscale of failure is
established by using ANOVA statistical method. Correlations between values obtained on
the subscales (Pearson's correlation coefficient) are also determined. The conclusion of the
paper discusses the potential of Children’s Depression Inventory, but also - the necessity to
further study its metric characteristics of our population, determining the factor analysis,
as well as the need for modifying. This paper presents a methodological contribution to the
study of deaf personality in our community.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - 5. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Zlatibor, 24-27. septembar 2011",
title = "Provera mogućnosti primene inventara depresivnosti mladih na uzorku beogradskih srednjoškolaca oštećenog sluha, Checking if children’s depression inventory (cdi) is adequate to be used on a sample of high school students with hearing impairments from Belgrade",
pages = "517-512",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4428"
}

Dimoski, S., Radovanović, V., Stojković, I.,& Karić, J.. (2011). Provera mogućnosti primene inventara depresivnosti mladih na uzorku beogradskih srednjoškolaca oštećenog sluha. in Zbornik radova - 5. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Zlatibor, 24-27. septembar 2011
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 512-517.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4428

Dimoski S, Radovanović V, Stojković I, Karić J. Provera mogućnosti primene inventara depresivnosti mladih na uzorku beogradskih srednjoškolaca oštećenog sluha. in Zbornik radova - 5. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Zlatibor, 24-27. septembar 2011. 2011;:512-517.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4428 .

Dimoski, Sanja, Radovanović, Vesna, Stojković, Irena, Karić, Jasmina, "Provera mogućnosti primene inventara depresivnosti mladih na uzorku beogradskih srednjoškolaca oštećenog sluha" in Zbornik radova - 5. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Zlatibor, 24-27. septembar 2011 (2011):512-517,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4428 .

TY  - JOUR
AU  - Dimoski, Sanja
PY  - 2011
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/552
AB  - The paper deals with social attitudes of the respondents without a disability toward deafe people. This topic is one of the leading issues within the social model of disability. This model considers hearing disability as socially determined. The aim of this paper is the assessment of possible age differences in attitudes toward deaf people. The study sample (N = 322) is divided by age of respondents, in the sub sample of children (N = 100) and the sub sample of adults (N = 222). Attitude scale toward deaf persons has been designed as an instrument for this research, in two modified versions (children and adults). Test results show statistically significant differences between children and adult respondents, in terms of attitudes towards deaf persons (-3.458). Children have less positive attitudes than adults. For a more complete clarification of the attitudes, its complexity and possible inconsistencies in the expression, quantitative and qualitative analysis of AM (Arithmetic Mean) and SD (Standard Deviation) were conducted for each item on the attitude scale. The results were discussed and interpreted taking into account the characteristics of developmental periods (childhood, adulthood) in which respondents are located which the respondents belong to. Based on research, conclusions were adopted made about the relationship between age and attitudes of respondents, especially about the relationship between age and the ways of expressing attitudes toward deaf persons. Based on these findings, recommendations for practice were given.
AB  - Rad se bavi socijalnim stavovima ispitanika bez ometenosti prema gluvim osobama. Ova tema predstavlja jednu od aktuelnih u okviru socijalnog modela ometenosti koji slušnu ometenost tretira i kao socijalno determinisanu. Cilj rada je utvrđivanje razlika u stavovima dece i odraslih ispitanika prema gluvim osobama. Uzorak je podeljen prema uzrastu ispitanika na poduzorak dece (N=100) i poduzorak odraslih ispitanika (N=222). Kao instrument je korišćena Skala stavova prema gluvim osobama, konstruisana za potrebe ovog istraživanja, u dve različite verzije (za decu i odrasle ispitanike). Rezultati t-testa pokazuju da se deca i odrasli ispitanici, statistički značajno razlikuju u pogledu stavova prema gluvim osobama (-3,458). Odrasli ispitanici imaju pozitivnije stavove od dece. Radi što potpunijeg osvetljavanja stavova ispitanika, naročito njihove složenosti i eventualne nekonzistentnosti u ispoljavanju, sprovedena je i kvantitativna i kvalitativna analiza. Rezultati istraživanja su diskutovani i tumačeni uzimajući u obzir osobenosti uzrasta. Na osnovu istraživačkih nalaza doneti su zaključci o vezi uzrasta i stavova ispitanika, a naročito o vezi uzrasta i načina ispoljavanja stavova prema gluvim osobama. Na osnovu ovih zaključaka date su preporuke za praksu.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd
T2  - Specijalna edukacija i rehabilitacija
T1  - Children's and adults' attitudes toward deaf people
T1  - Stavovi dece i odraslih prema gluvim osobama
EP  - 403
IS  - 3
SP  - 389
VL  - 10
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_552
ER  - 

@article{
author = "Dimoski, Sanja",
year = "2011",
abstract = "The paper deals with social attitudes of the respondents without a disability toward deafe people. This topic is one of the leading issues within the social model of disability. This model considers hearing disability as socially determined. The aim of this paper is the assessment of possible age differences in attitudes toward deaf people. The study sample (N = 322) is divided by age of respondents, in the sub sample of children (N = 100) and the sub sample of adults (N = 222). Attitude scale toward deaf persons has been designed as an instrument for this research, in two modified versions (children and adults). Test results show statistically significant differences between children and adult respondents, in terms of attitudes towards deaf persons (-3.458). Children have less positive attitudes than adults. For a more complete clarification of the attitudes, its complexity and possible inconsistencies in the expression, quantitative and qualitative analysis of AM (Arithmetic Mean) and SD (Standard Deviation) were conducted for each item on the attitude scale. The results were discussed and interpreted taking into account the characteristics of developmental periods (childhood, adulthood) in which respondents are located which the respondents belong to. Based on research, conclusions were adopted made about the relationship between age and attitudes of respondents, especially about the relationship between age and the ways of expressing attitudes toward deaf persons. Based on these findings, recommendations for practice were given., Rad se bavi socijalnim stavovima ispitanika bez ometenosti prema gluvim osobama. Ova tema predstavlja jednu od aktuelnih u okviru socijalnog modela ometenosti koji slušnu ometenost tretira i kao socijalno determinisanu. Cilj rada je utvrđivanje razlika u stavovima dece i odraslih ispitanika prema gluvim osobama. Uzorak je podeljen prema uzrastu ispitanika na poduzorak dece (N=100) i poduzorak odraslih ispitanika (N=222). Kao instrument je korišćena Skala stavova prema gluvim osobama, konstruisana za potrebe ovog istraživanja, u dve različite verzije (za decu i odrasle ispitanike). Rezultati t-testa pokazuju da se deca i odrasli ispitanici, statistički značajno razlikuju u pogledu stavova prema gluvim osobama (-3,458). Odrasli ispitanici imaju pozitivnije stavove od dece. Radi što potpunijeg osvetljavanja stavova ispitanika, naročito njihove složenosti i eventualne nekonzistentnosti u ispoljavanju, sprovedena je i kvantitativna i kvalitativna analiza. Rezultati istraživanja su diskutovani i tumačeni uzimajući u obzir osobenosti uzrasta. Na osnovu istraživačkih nalaza doneti su zaključci o vezi uzrasta i stavova ispitanika, a naročito o vezi uzrasta i načina ispoljavanja stavova prema gluvim osobama. Na osnovu ovih zaključaka date su preporuke za praksu.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd",
journal = "Specijalna edukacija i rehabilitacija",
title = "Children's and adults' attitudes toward deaf people, Stavovi dece i odraslih prema gluvim osobama",
pages = "403-389",
number = "3",
volume = "10",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_552"
}

Dimoski, S.. (2011). Children's and adults' attitudes toward deaf people. in Specijalna edukacija i rehabilitacija
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd., 10(3), 389-403.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_552

Dimoski S. Children's and adults' attitudes toward deaf people. in Specijalna edukacija i rehabilitacija. 2011;10(3):389-403.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_552 .

Dimoski, Sanja, "Children's and adults' attitudes toward deaf people" in Specijalna edukacija i rehabilitacija, 10, no. 3 (2011):389-403,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_552 .

TY  - CONF
AU  - Dimoski, Sanja
PY  - 2010
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4472
AB  - Ovaj rad se bavi analizom savremenih empirijskih istraživanja stavova
prema osobama sa ometenošću u našoj sredini i inostranstvu. Značaj savremenih
istraživanja je kritički diskutovan, poređeni su rezultati istraživanja
u našim i inostranim uslovima. Naročito su diskutovani opšti metodološki
problemi ove oblasti i specifčni uslovi u našoj sredini. Analizirani su i rezultati
stavova prema procesima koji vode ravnopravnom uključenju ovih
osoba u društvo (npr. prema obrazovnoj inkluziji). Podcrtan je značaj izučavanja
socijalnih stavova u okviru socijalnog modela ometenosti. Naglašena
je potreba sprovođenja empirijskih istraživanja socijalnih stavova u proceni
savremenih društvenih uslova u kojima se kreću osobe sa ometenosšću i bez
nje. Empirijska istraživanja imaju naročit značaj u proceni društvenog pozicioniranja
osoba sa ometenošću i planiranju društvene brige koja bi obezbedila
potpunu uključenost osoba sa ometenošću u društvo.
AB  - This paper examines the contemporary empirical studies of attitudes towards
disabled persons in our country and abroad. The importance of modern research
is critically discussed. The results of domestic and international research were
compared, and an analysis of some comparative studies is given. In particular,
general methodological problems in the field and specific conditions in our
community are discussed. Results of attitudes toward the processes that lead to
the inclusion of these persons in society (e.g. the inclusion in education) were then
analyzed. Importance of the study of social attitudes within the social model of
disability was underlined. The necessity of implementing empirical research in
assessing the social attitudes of contemporary social conditions in which people
with and without disability live was emphasized. Empirical studies have special
importance in the evaluation of the social positioning of disabled people, and
social care planning that would ensure the full inclusion of disabled persons in
society.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - „ Smetnje i poremećaji: fenomenologija, prevencija i tretman deo I / Disabilities and Disorders: Phenomenology, Prevention and Treatment Part I “,Beograd / Belgrade 2010
T1  - Značaj empirijskih istraživanja socijalnih stavova u planiranju društvene brige prema osobama sa ometenošću
T1  - The importance of empirical research into social attitudes in the planning of social care for disabled persons
EP  - 406
SP  - 395
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4472
ER  - 

@conference{
author = "Dimoski, Sanja",
year = "2010",
abstract = "Ovaj rad se bavi analizom savremenih empirijskih istraživanja stavova
prema osobama sa ometenošću u našoj sredini i inostranstvu. Značaj savremenih
istraživanja je kritički diskutovan, poređeni su rezultati istraživanja
u našim i inostranim uslovima. Naročito su diskutovani opšti metodološki
problemi ove oblasti i specifčni uslovi u našoj sredini. Analizirani su i rezultati
stavova prema procesima koji vode ravnopravnom uključenju ovih
osoba u društvo (npr. prema obrazovnoj inkluziji). Podcrtan je značaj izučavanja
socijalnih stavova u okviru socijalnog modela ometenosti. Naglašena
je potreba sprovođenja empirijskih istraživanja socijalnih stavova u proceni
savremenih društvenih uslova u kojima se kreću osobe sa ometenosšću i bez
nje. Empirijska istraživanja imaju naročit značaj u proceni društvenog pozicioniranja
osoba sa ometenošću i planiranju društvene brige koja bi obezbedila
potpunu uključenost osoba sa ometenošću u društvo., This paper examines the contemporary empirical studies of attitudes towards
disabled persons in our country and abroad. The importance of modern research
is critically discussed. The results of domestic and international research were
compared, and an analysis of some comparative studies is given. In particular,
general methodological problems in the field and specific conditions in our
community are discussed. Results of attitudes toward the processes that lead to
the inclusion of these persons in society (e.g. the inclusion in education) were then
analyzed. Importance of the study of social attitudes within the social model of
disability was underlined. The necessity of implementing empirical research in
assessing the social attitudes of contemporary social conditions in which people
with and without disability live was emphasized. Empirical studies have special
importance in the evaluation of the social positioning of disabled people, and
social care planning that would ensure the full inclusion of disabled persons in
society.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - „ Smetnje i poremećaji: fenomenologija, prevencija i tretman deo I / Disabilities and Disorders: Phenomenology, Prevention and Treatment Part I “,Beograd / Belgrade 2010",
title = "Značaj empirijskih istraživanja socijalnih stavova u planiranju društvene brige prema osobama sa ometenošću, The importance of empirical research into social attitudes in the planning of social care for disabled persons",
pages = "406-395",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4472"
}

Dimoski, S.. (2010). Značaj empirijskih istraživanja socijalnih stavova u planiranju društvene brige prema osobama sa ometenošću. in Zbornik radova - „ Smetnje i poremećaji: fenomenologija, prevencija i tretman deo I / Disabilities and Disorders: Phenomenology, Prevention and Treatment Part I “,Beograd / Belgrade 2010
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 395-406.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4472

Dimoski S. Značaj empirijskih istraživanja socijalnih stavova u planiranju društvene brige prema osobama sa ometenošću. in Zbornik radova - „ Smetnje i poremećaji: fenomenologija, prevencija i tretman deo I / Disabilities and Disorders: Phenomenology, Prevention and Treatment Part I “,Beograd / Belgrade 2010. 2010;:395-406.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4472 .

Dimoski, Sanja, "Značaj empirijskih istraživanja socijalnih stavova u planiranju društvene brige prema osobama sa ometenošću" in Zbornik radova - „ Smetnje i poremećaji: fenomenologija, prevencija i tretman deo I / Disabilities and Disorders: Phenomenology, Prevention and Treatment Part I “,Beograd / Belgrade 2010 (2010):395-406,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_4472 .