TY  - JOUR
AU  - Božić, Marija
AU  - Milenković, Marija
AU  - Pavlović, Dragan
AU  - Stamenković, Miroslav
AU  - Pavlović, Aleksandra
PY  - 2022
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/4569
AB  - Vitamin B1 (aneurin, thiamine) is a water-soluble vitamin necessary for the normal function of the nervous
system, visual system and heart and is part of important enzymes in the body. Thiamine enables the normal
use of glucose, other carbohydrates and proteins, and enables the supply of energy to the organism.
The main sources of thiamine are exogenous and small amounts are synthesized by microorganisms of
the human intestinal microbiome.
Vitamin B1 cannot accumulate in the body, so signs of deficiency are quickly manifested. Hypovitaminosis
B1 is seen in chronic ethyl abuse, persistent vomiting (as in some pregnant women) or after bariatric
surgical procedures, but in a mild form it is present in the general population.
Normal daily needs for vitamin B1 depend on calorie intake, and 0.4 mg should be ingested for every
1000 kcal.
AB  - Vitamin B1 (aneurin, tiamin) rastvorljiv je u vodi, neopho-
dan je za normalno funkcionisanje nervnog sistema, organa
vida i srca i deo je važnih enzima u telu. Tiamin omogućava
normalnu upotrebu glukoze, drugih ugljenih hidrata i pro-
teina i snabdevanje organizma energijom.
Glavni izvori tiamina su egzogeni i male količine sinte-
tišu mikroorganizmi ljudskog crevnog mikrobioma.
Vitamin B1 se ne može nakupljati u telu, pa se znakovi ne-
dostatka brzo manifestuju. Hipovitaminoza B1 se opaža
kod hronične zloupotrebe alkohola, upornog povraćanja
(kao kod nekih trudnica) ili posle barijatrijskih hirur-
ških procedura, ali u blagom obliku je prisutna i u opštoj
populaciji.
Normalne dnevne potrebe za vitaminom B1 zavise od unosa
kalorija, pa na svakih 1000 kcal treba unetiti 0,4 mg ovog
vitamina.
PB  - Serbian Medical Society
T2  - Srpski arhiv za celokupno lekarstvo
T1  - Vitamin B1, eye and brain
T1  - Vitamin B1, oko i mozak
IS  - 3-4
SP  - 233
VL  - 150
VL  - 237
DO  - 10.2298/SARH210929019B
ER  - 

@article{
author = "Božić, Marija and Milenković, Marija and Pavlović, Dragan and Stamenković, Miroslav and Pavlović, Aleksandra",
year = "2022",
abstract = "Vitamin B1 (aneurin, thiamine) is a water-soluble vitamin necessary for the normal function of the nervous
system, visual system and heart and is part of important enzymes in the body. Thiamine enables the normal
use of glucose, other carbohydrates and proteins, and enables the supply of energy to the organism.
The main sources of thiamine are exogenous and small amounts are synthesized by microorganisms of
the human intestinal microbiome.
Vitamin B1 cannot accumulate in the body, so signs of deficiency are quickly manifested. Hypovitaminosis
B1 is seen in chronic ethyl abuse, persistent vomiting (as in some pregnant women) or after bariatric
surgical procedures, but in a mild form it is present in the general population.
Normal daily needs for vitamin B1 depend on calorie intake, and 0.4 mg should be ingested for every
1000 kcal., Vitamin B1 (aneurin, tiamin) rastvorljiv je u vodi, neopho-
dan je za normalno funkcionisanje nervnog sistema, organa
vida i srca i deo je važnih enzima u telu. Tiamin omogućava
normalnu upotrebu glukoze, drugih ugljenih hidrata i pro-
teina i snabdevanje organizma energijom.
Glavni izvori tiamina su egzogeni i male količine sinte-
tišu mikroorganizmi ljudskog crevnog mikrobioma.
Vitamin B1 se ne može nakupljati u telu, pa se znakovi ne-
dostatka brzo manifestuju. Hipovitaminoza B1 se opaža
kod hronične zloupotrebe alkohola, upornog povraćanja
(kao kod nekih trudnica) ili posle barijatrijskih hirur-
ških procedura, ali u blagom obliku je prisutna i u opštoj
populaciji.
Normalne dnevne potrebe za vitaminom B1 zavise od unosa
kalorija, pa na svakih 1000 kcal treba unetiti 0,4 mg ovog
vitamina.",
publisher = "Serbian Medical Society",
journal = "Srpski arhiv za celokupno lekarstvo",
title = "Vitamin B1, eye and brain, Vitamin B1, oko i mozak",
number = "3-4",
pages = "233",
volume = "150, 237",
doi = "10.2298/SARH210929019B"
}

Božić, M., Milenković, M., Pavlović, D., Stamenković, M.,& Pavlović, A.. (2022). Vitamin B1, eye and brain. in Srpski arhiv za celokupno lekarstvo
Serbian Medical Society., 150(3-4), 233.
https://doi.org/10.2298/SARH210929019B

Božić M, Milenković M, Pavlović D, Stamenković M, Pavlović A. Vitamin B1, eye and brain. in Srpski arhiv za celokupno lekarstvo. 2022;150(3-4):233.
doi:10.2298/SARH210929019B .

Božić, Marija, Milenković, Marija, Pavlović, Dragan, Stamenković, Miroslav, Pavlović, Aleksandra, "Vitamin B1, eye and brain" in Srpski arhiv za celokupno lekarstvo, 150, no. 3-4 (2022):233,
https://doi.org/10.2298/SARH210929019B . .

TY  - CONF
AU  - Pavlović, Aleksandra
AU  - Milenković, Marija
AU  - Stevanović, Aleksandar
AU  - Pavlović, Dragan
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3776
AB  - Uvod: Iako je SARS-CoV-2 respiratorna infekcija, virus je neurotropan i 40% bolesnika ima neurološke manifestacije. Česta pojava slučajeva sa produženim smetnjama posle COVID-19 nametnula je uvođenje sindroma „dugog COVID-a“, koji označava set različitih simptoma koji perzistiraju minimum četiri nedelje nakon akutne infekcije. Jedna od vodećih manifestacija je kognitivni pad.
Cilj: Analiza učestalosti i neuropsihološkog profila kognitivnog pada u „dugom COVID-u“.
Metod: Pregled literature.
Rezultati: Među CNS posledicama „dugog COVID-a“ najčešće se registruju ko- gnitivni pad, glavobolja, izmene sna i vrtoglavica. Kognitivne izmene bolesnici opisuju kao doživljaj postojanja „magle u glavi“, a podrazumeva pad koncen- tracije ili smetnje kratkoročnog pamćenja, koji može da utiče na povratak uo- bičajenom socijalnom i profesionalnom funkcionisanju. Neurokognitivne kom- plikacije akutne SARS-CoV-2 infekcije se opisuju naročito kod kritično obolelih i respiratorno ugroženih bolesnika i porede sa sličnim sindromima posle sepse ili boravka u jedinicama intenzivnog lečenja (“post-ICU syndrome“). Međutim, bar 20% bolesnika sa blagim formama COVID-19 koje nisu zahtevale hospita- lizaciju takođe ima produžene kognitivne smetnje. Fenomeni u sklopu „bra- in fog“ slični su onima kod osoba sa sindromom hroničnog umora. Infekcija SARS-Cov-2 virusom bilo kog stepena težine povećava rizik za nastanak kogni- tivnog pada. Do sada nije istražen uticaj kognitivnog pada nakon COVID-19 na kvalitet života i aktivnosti svakodnevnog življenja, kao i uticaj psiholoških i so- cijalnih aspekata pandemije na kogniciju. Mogući mehanizmi kognitivne dis- fukcije su: direktna infekcija CNS-a, udaljeni efekti sistemske infekcije („cito- kinska oluja“ i dr.), vaskularno oštećenje mozga, neuroinflamacija, autoimuni odgovor protiv CNS-a, hipometabolizam limbičkog sistema i orbitofrontalnog korteksa, kao i neurodegeneracija slična onoj u Alchajmerovoj bolesti, pri čemu je moguće da se neki od ovih mehanizama prepliću.
Zaključak: Kognitive manifestacije „dugog COVID-a“ nisu retke i značajno uti- ču na povratak u uobičajeni lični i profesionalni milje preživelih. Neophodno je dugoročno praćenje ovih bolesnika i sagledavanje različitih etioloških i terapij- skih aspekata kognitivnih izmena u okviru „dugog COVID-a”.
AB  - Introduction: Although SARS-CoV-2 is a respiratory infection, the virus is neurotropic and neurological manifestations are seen in 40% patients. Recognition of prolonged post- COVID symptoms led to the introduction of the term “long COVID syndrome”, referring to a set of various symptoms persisting for a minimum of four weeks after acute infection. One of the main manifestations is cognitive decline.
Aim: Analysis of incidence and neuropsychological profile of cognitive decline in “long COVID” syndrome.
Method: Literature review.
Results: Most frequent CNS manifestations of “long COVID” include cognitive decline, headache, sleep disturbance, and dizziness. Cognitive changes are reported as “brain fog” and correspond to a decline in attention and short-term memory, impacting return to premorbid social and professional activities. Acute SARS-CoV-2 neurocognitive complications are seen particularly in critically ill and respiratory insufficient patients, comparable to the similar phenomenon of post-sepsis and intensive care unit treatment (“post-ICU syndrome”).
However, 20% of patients with mild COVID-19, not requiring hospitalization, also reported prolonged cognitive complaints, resembling those in patients with chronic fatigue syndrome.
SARS-Cov-2 infection of any severity increases the risk for cognitive decline. The impact of post-COVID cognitive decline on the quality of life and activities of daily living as well as the influence of psychological and social aspects of the pandemic on cognition remain to be investigated. Potential mechanisms of cognitive dysfunction are direct CNS infection, remote effects of systemic infection (“cytokine storm” etc.), vascular brain damage, neuroinflammation, autoimmune response directed to the CNS components, hypometabolism in the limbic and orbitofrontal cortex, as well as neurodegeneration comparable to those in Alzheimer’s disease. Several different mechanisms may also be intertwined.
Conclusion: Cognitive manifestations of “long COVID” are not rare and have a significant influence on personal and professional activities of the survivors. Long-term follow-up and analysis of various etiological and therapeutic aspects of cognitive changes within “long-COVID” are needed.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
T1  - Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature
T1  - Neurocognitive syndrome of “long covid”: literature review
EP  - 239
SP  - 231
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3776
ER  - 

@conference{
author = "Pavlović, Aleksandra and Milenković, Marija and Stevanović, Aleksandar and Pavlović, Dragan",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Iako je SARS-CoV-2 respiratorna infekcija, virus je neurotropan i 40% bolesnika ima neurološke manifestacije. Česta pojava slučajeva sa produženim smetnjama posle COVID-19 nametnula je uvođenje sindroma „dugog COVID-a“, koji označava set različitih simptoma koji perzistiraju minimum četiri nedelje nakon akutne infekcije. Jedna od vodećih manifestacija je kognitivni pad.
Cilj: Analiza učestalosti i neuropsihološkog profila kognitivnog pada u „dugom COVID-u“.
Metod: Pregled literature.
Rezultati: Među CNS posledicama „dugog COVID-a“ najčešće se registruju ko- gnitivni pad, glavobolja, izmene sna i vrtoglavica. Kognitivne izmene bolesnici opisuju kao doživljaj postojanja „magle u glavi“, a podrazumeva pad koncen- tracije ili smetnje kratkoročnog pamćenja, koji može da utiče na povratak uo- bičajenom socijalnom i profesionalnom funkcionisanju. Neurokognitivne kom- plikacije akutne SARS-CoV-2 infekcije se opisuju naročito kod kritično obolelih i respiratorno ugroženih bolesnika i porede sa sličnim sindromima posle sepse ili boravka u jedinicama intenzivnog lečenja (“post-ICU syndrome“). Međutim, bar 20% bolesnika sa blagim formama COVID-19 koje nisu zahtevale hospita- lizaciju takođe ima produžene kognitivne smetnje. Fenomeni u sklopu „bra- in fog“ slični su onima kod osoba sa sindromom hroničnog umora. Infekcija SARS-Cov-2 virusom bilo kog stepena težine povećava rizik za nastanak kogni- tivnog pada. Do sada nije istražen uticaj kognitivnog pada nakon COVID-19 na kvalitet života i aktivnosti svakodnevnog življenja, kao i uticaj psiholoških i so- cijalnih aspekata pandemije na kogniciju. Mogući mehanizmi kognitivne dis- fukcije su: direktna infekcija CNS-a, udaljeni efekti sistemske infekcije („cito- kinska oluja“ i dr.), vaskularno oštećenje mozga, neuroinflamacija, autoimuni odgovor protiv CNS-a, hipometabolizam limbičkog sistema i orbitofrontalnog korteksa, kao i neurodegeneracija slična onoj u Alchajmerovoj bolesti, pri čemu je moguće da se neki od ovih mehanizama prepliću.
Zaključak: Kognitive manifestacije „dugog COVID-a“ nisu retke i značajno uti- ču na povratak u uobičajeni lični i profesionalni milje preživelih. Neophodno je dugoročno praćenje ovih bolesnika i sagledavanje različitih etioloških i terapij- skih aspekata kognitivnih izmena u okviru „dugog COVID-a”., Introduction: Although SARS-CoV-2 is a respiratory infection, the virus is neurotropic and neurological manifestations are seen in 40% patients. Recognition of prolonged post- COVID symptoms led to the introduction of the term “long COVID syndrome”, referring to a set of various symptoms persisting for a minimum of four weeks after acute infection. One of the main manifestations is cognitive decline.
Aim: Analysis of incidence and neuropsychological profile of cognitive decline in “long COVID” syndrome.
Method: Literature review.
Results: Most frequent CNS manifestations of “long COVID” include cognitive decline, headache, sleep disturbance, and dizziness. Cognitive changes are reported as “brain fog” and correspond to a decline in attention and short-term memory, impacting return to premorbid social and professional activities. Acute SARS-CoV-2 neurocognitive complications are seen particularly in critically ill and respiratory insufficient patients, comparable to the similar phenomenon of post-sepsis and intensive care unit treatment (“post-ICU syndrome”).
However, 20% of patients with mild COVID-19, not requiring hospitalization, also reported prolonged cognitive complaints, resembling those in patients with chronic fatigue syndrome.
SARS-Cov-2 infection of any severity increases the risk for cognitive decline. The impact of post-COVID cognitive decline on the quality of life and activities of daily living as well as the influence of psychological and social aspects of the pandemic on cognition remain to be investigated. Potential mechanisms of cognitive dysfunction are direct CNS infection, remote effects of systemic infection (“cytokine storm” etc.), vascular brain damage, neuroinflammation, autoimmune response directed to the CNS components, hypometabolism in the limbic and orbitofrontal cortex, as well as neurodegeneration comparable to those in Alzheimer’s disease. Several different mechanisms may also be intertwined.
Conclusion: Cognitive manifestations of “long COVID” are not rare and have a significant influence on personal and professional activities of the survivors. Long-term follow-up and analysis of various etiological and therapeutic aspects of cognitive changes within “long-COVID” are needed.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.",
title = "Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature, Neurocognitive syndrome of “long covid”: literature review",
pages = "239-231",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3776"
}

Pavlović, A., Milenković, M., Stevanović, A.,& Pavlović, D.. (2021). Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 231-239.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3776

Pavlović A, Milenković M, Stevanović A, Pavlović D. Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.. 2021;:231-239.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3776 .

Pavlović, Aleksandra, Milenković, Marija, Stevanović, Aleksandar, Pavlović, Dragan, "Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature" in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. (2021):231-239,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3776 .

TY  - CONF
AU  - Pavlović, Dragan
AU  - Pavlović, Aleksandra
AU  - Milenković, Marija
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3784
AB  - Uvod: Cink je drugi najzastuplјeniji esencijalni metal u organizmu i jedini koji je prisutan u svim klasama enzima. Cink se resorbuje u tankom crevu. Nema depoa cinka u organizmu. On se izlučuje putem bubrega, kože i creva. Hrana životinjsкog porekla ima manje cinka ali nema fitata pa je dobar izvor cinka.
Cilј: Cilј rada je da se pregledom relevantne literature izdvoje istraživanja koja potvrđuju značaj cinka u radu mozga i razvoju dece.
Metod: Izvršeno je pretraživanje baze podataka Pub Med korišćenjem klјučnih reči cink, mozak, kognicija, deca.
Rezultati: Cink je neophodan za funkcionisanje centralnog nervnog sistema, učestvuje u neurotransmisiji, posebno u hipokampusu gde reguliše glutamate i gamaaminobuternu kiselinu koji su najzastuplјeniji neurotransmiteri u moz- gu. Ovim se omogućuju normalne kognitivne funkcije. Osim u prenosu infor- macija, cink u mozgu omogućava i metabolizam DNK, rast moždanog tubulina i fosforilaciju. Cink stabilizuje ćelijske membrane i druge ćelijske komponente i bitan je za transkripciju polinukleotida u procesu genetske ekspresije. Cink omogućava deobu, rast i diferencijaciju ćelija, što je bitno za intrauterini ra- zvoj ploda, stimuliše rast i razvoj organizma, a važan je i za čulo ukusa i mi- risa. Cink je kritičan za rast i razvoj mozga, u sintezi DNK, RNK i proteina, pa nedostatak cinka u intrauterinom periodu može da dovede do malformacija mozga, a kod dece do sporijeg i slabijeg razvoja. Smatra se da kao posledi- ca nedostatka cinka u svetu godišnje umre oko 800.000 dece. Manjak cinka dovodi do usporenja rasta i razvoja kod dece, usporenja seksualnog razvoja, gubitka apetita, poremećaja imuniteta, dijareje, muškog hipogonadizma, in- fertiliteta i oštećenja oka.
Zaklјučak: Cink je klјučan mikronutrijent za rad neurona i veoma je bitan u normalnom razvoju dece. Balans cinka je neophodno postići tokom celog živo- ta čoveka kako bi se omogućio normalan razvoj i kognicija.
AB  - Introduction: Zinc is the second most abundant essential metal in the body and the only one present in all classes of enzymes. Zinc is absorbed in the small intestine. There is no zinc depot in the body. It is excreted through the kidneys, skin and intestines. Foods of animal origin have less zinc but no phytate so they are a good source of zinc. 
Aim: The aim of this paper is to examine the importance of zinc in brain function and child development.
Method: The Pub Med database was searched using the keywords zinc, brain, cognition, children.
Results: Zinc is necessary for the functioning of the central nervous system, it participates in neurotransmission, especially in the hippocampus, where it regulates glutamate and gamma-aminobutyric acid, which are the most common neurotransmitters in the brain. This allows for normal cognitive functions. In addition to transmitting information, zinc in the brain also enables DNA metabolism, brain tubulin growth and phosphorylation.
Zinc stabilizes cell membranes and other cell components and is essential for the transcription of polynucleotides in the process of genetic expression. Zinc balance disorder occurs in Alzheimer’s disease, depression, etc. Zinc enables cell division, growth and differentiation, which is important for the intrauterine development of the fetus, stimulates the growth and development of the organism, and is also important for the sense of taste and smell. Zinc is critical for the growth and development of the brain, in the synthesis of DNA, RNA and proteins, so the lack of zinc in the intrauterine period can lead to brain malformations, and in children to slower and weaker development. It is estimated that around 800,000 children die each year as a result of zinc deficiency in the world. Zinc deficiency leads to growth retardation and development in children, slowing of sexual development, loss of appetite, immune disorders, diarrhea, male hypogonadism, infertility and eye damage.
Conclusion: Zinc is a key micronutrient for the work of neurons and is very important in the normal development of children. Zinc balance is necessary to be achieved throughout a person’s life in order to enable normal development and cognition.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
T1  - Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz
T1  - The importance of zinc in brain function and child development – a narrative review
EP  - 267
SP  - 259
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3784
ER  - 

@conference{
author = "Pavlović, Dragan and Pavlović, Aleksandra and Milenković, Marija",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Cink je drugi najzastuplјeniji esencijalni metal u organizmu i jedini koji je prisutan u svim klasama enzima. Cink se resorbuje u tankom crevu. Nema depoa cinka u organizmu. On se izlučuje putem bubrega, kože i creva. Hrana životinjsкog porekla ima manje cinka ali nema fitata pa je dobar izvor cinka.
Cilј: Cilј rada je da se pregledom relevantne literature izdvoje istraživanja koja potvrđuju značaj cinka u radu mozga i razvoju dece.
Metod: Izvršeno je pretraživanje baze podataka Pub Med korišćenjem klјučnih reči cink, mozak, kognicija, deca.
Rezultati: Cink je neophodan za funkcionisanje centralnog nervnog sistema, učestvuje u neurotransmisiji, posebno u hipokampusu gde reguliše glutamate i gamaaminobuternu kiselinu koji su najzastuplјeniji neurotransmiteri u moz- gu. Ovim se omogućuju normalne kognitivne funkcije. Osim u prenosu infor- macija, cink u mozgu omogućava i metabolizam DNK, rast moždanog tubulina i fosforilaciju. Cink stabilizuje ćelijske membrane i druge ćelijske komponente i bitan je za transkripciju polinukleotida u procesu genetske ekspresije. Cink omogućava deobu, rast i diferencijaciju ćelija, što je bitno za intrauterini ra- zvoj ploda, stimuliše rast i razvoj organizma, a važan je i za čulo ukusa i mi- risa. Cink je kritičan za rast i razvoj mozga, u sintezi DNK, RNK i proteina, pa nedostatak cinka u intrauterinom periodu može da dovede do malformacija mozga, a kod dece do sporijeg i slabijeg razvoja. Smatra se da kao posledi- ca nedostatka cinka u svetu godišnje umre oko 800.000 dece. Manjak cinka dovodi do usporenja rasta i razvoja kod dece, usporenja seksualnog razvoja, gubitka apetita, poremećaja imuniteta, dijareje, muškog hipogonadizma, in- fertiliteta i oštećenja oka.
Zaklјučak: Cink je klјučan mikronutrijent za rad neurona i veoma je bitan u normalnom razvoju dece. Balans cinka je neophodno postići tokom celog živo- ta čoveka kako bi se omogućio normalan razvoj i kognicija., Introduction: Zinc is the second most abundant essential metal in the body and the only one present in all classes of enzymes. Zinc is absorbed in the small intestine. There is no zinc depot in the body. It is excreted through the kidneys, skin and intestines. Foods of animal origin have less zinc but no phytate so they are a good source of zinc. 
Aim: The aim of this paper is to examine the importance of zinc in brain function and child development.
Method: The Pub Med database was searched using the keywords zinc, brain, cognition, children.
Results: Zinc is necessary for the functioning of the central nervous system, it participates in neurotransmission, especially in the hippocampus, where it regulates glutamate and gamma-aminobutyric acid, which are the most common neurotransmitters in the brain. This allows for normal cognitive functions. In addition to transmitting information, zinc in the brain also enables DNA metabolism, brain tubulin growth and phosphorylation.
Zinc stabilizes cell membranes and other cell components and is essential for the transcription of polynucleotides in the process of genetic expression. Zinc balance disorder occurs in Alzheimer’s disease, depression, etc. Zinc enables cell division, growth and differentiation, which is important for the intrauterine development of the fetus, stimulates the growth and development of the organism, and is also important for the sense of taste and smell. Zinc is critical for the growth and development of the brain, in the synthesis of DNA, RNA and proteins, so the lack of zinc in the intrauterine period can lead to brain malformations, and in children to slower and weaker development. It is estimated that around 800,000 children die each year as a result of zinc deficiency in the world. Zinc deficiency leads to growth retardation and development in children, slowing of sexual development, loss of appetite, immune disorders, diarrhea, male hypogonadism, infertility and eye damage.
Conclusion: Zinc is a key micronutrient for the work of neurons and is very important in the normal development of children. Zinc balance is necessary to be achieved throughout a person’s life in order to enable normal development and cognition.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.",
title = "Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz, The importance of zinc in brain function and child development – a narrative review",
pages = "267-259",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3784"
}

Pavlović, D., Pavlović, A.,& Milenković, M.. (2021). Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 259-267.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3784

Pavlović D, Pavlović A, Milenković M. Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.. 2021;:259-267.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3784 .

Pavlović, Dragan, Pavlović, Aleksandra, Milenković, Marija, "Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz" in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. (2021):259-267,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3784 .

TY  - CONF
AU  - Pavlović, Aleksandra
AU  - Milenković, Marija
AU  - Stevanović, Aleksandar
AU  - Pavlović, Dragan
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3689
AB  - Uvod: Iako je SARS-CoV-2 respiratorna infekcija, virus je neurotropan i 40% bolesnika ima neurološke manifestacije. Česta pojava slučajeva sa produženim smetnjama posle COVID-19 nametnula je uvođenje sindroma „dugog COVID-a”, koji označava set različitih simptoma koji perzistiraju minimum četiri nedelje nakon akutne infekcije. Jedna od vodećih manifestacija je kognitivni pad.
Cilj: Analiza učestalosti i neuropsihološkog profila kognitivnog pada u „dugom COVID-u”.
Metod: Pregled literature.
Rezultati: Među CNS posledicama „dugog COVID-a” najčešće se registruju kognitivni pad, glavobolja, izmene sna i vrtoglavica. Kognitivne izmene bolesnici opisuju kao doživljaj postojanja „magle u glavi”, a podrazumeva pad koncentracije ili smetnje kratkoročnog pamćenja, koji može da utiče na povratak uobičajenom socijalnom i profesionalnom funkcionisanju. Neurokognitivne komplikacije akutne SARS-CoV-2 infekcije se opisuju naročito kod kritično obolelih i respiratorno ugroženih bolesnika i porede sa sličnim sindromima posle sepse ili boravka u jedinicama intenzivnog lečenja („post-ICU syndrome“). Međutim, bar 20% bolesnika sa blagim formama COVID-19 koje nisu zahtevale hospitalizaciju takođe ima produžene kognitivne smetnje. Fenomeni u sklopu „brain fog“ slični su onima kod osoba sa sindromom hroničnog umora. Infekcija SARS-Cov-2 virusom bilo kog stepena težine povećava rizik za nastanak kognitivnog pada. Do sada nije istražen uticaj kognitivnog pada nakon COVID-19 na kvalitet života i aktivnosti svakodnevnog življenja, kao i uticaj psiholoških i socijalnih aspekata pandemije na kogniciju. Mogući mehanizmi kognitivne disfukcije su: direktna infekcija CNS-a, udaljeni efekti sistemske infekcije („citokinska oluja” i dr.), vaskularno oštećenje mozga, neuroinflamacija, autoimuni odgovor protiv CNS-a, hipometabolizam limbičkog sistema i orbitofrontalnog korteksa, kao i neurodegeneracija slična onoj u Alchajmerovoj bolesti, pri čemu je moguće da se neki od ovih mehanizama prepliću.
Zaključak: Kognitive manifestacije „dugog COVID-a” nisu retke i značajno utiču na povratak u uobičajeni lični i profesionalni milje preživelih. Neophodno je dugoročno praćenje ovih bolesnika i sagledavanje različitih etioloških i terapijskih aspekata kognitivnih izmena u okviru „dugog COVID-a”.
AB  - Introduction: Although SARS-CoV-2 is a respiratory infection, the virus is neurotropic and neurological manifestations are seen in 40% patients. Recognition of prolonged post-COVID symptoms led to the introduction of the term “long COVID syndrome”, referring to a set of various symptoms persisting for a minimum of four weeks after acute infection. One of the main manifestations is cognitive decline.
Aim: Analysis of incidence and neuropsychological profile of cognitive decline in “long COVID” syndrome.
Method: Literature review.
Results: Most frequent CNS manifestations of “long COVID” include cognitive decline, headache, sleep disturbance, and dizziness. Cognitive changes are reported as “brain fog” and correspond to a decline in attention and short-term memory, impacting return to premorbid social and professional activities. Acute SARS-CoV-2 neurocognitive complications are seen particularly in critically ill and respiratory insufficient patients, comparable to the similar phenomenon of post-sepsis and intensive care unit treatment (“post-ICU syndrome”). However, 20% of patients with mild COVID-19, not requiring hospitalization, also reported prolonged cognitive complaints, resembling those in patients with chronic fatigue syndrome. SARS-Cov-2 infection of any severity increases the risk for cognitive decline. The impact of post-COVID cognitive decline on the quality of life and activities of daily living as well as the influence of psychological and social aspects of the pandemic on cognition remain to be investigated. Potential mechanisms of cognitive dysfunction are direct CNS infection, remote effects of systemic infection (“cytokine storm” etc.), vascular brain damage, neuroinflammation, autoimmune response directed to the CNS components, hypometabolism in the limbic and orbitofrontal cortex, as well as neurodegeneration comparable to those in Alzheimer’s disease. Several different mechanisms may also be intertwined.
Conclusion: Cognitive manifestations of “long COVID” are not rare and have a significant influence on personal and professional activities of the survivors. Long-term follow-up and analysis of various etiological and therapeutic aspects of cognitive changes within “long-COVID” are needed.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021
T1  - Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature
T1  - Neurocognitive syndrome of “long covid”: literature review
EP  - 90
SP  - 89
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3689
ER  - 

@conference{
author = "Pavlović, Aleksandra and Milenković, Marija and Stevanović, Aleksandar and Pavlović, Dragan",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Iako je SARS-CoV-2 respiratorna infekcija, virus je neurotropan i 40% bolesnika ima neurološke manifestacije. Česta pojava slučajeva sa produženim smetnjama posle COVID-19 nametnula je uvođenje sindroma „dugog COVID-a”, koji označava set različitih simptoma koji perzistiraju minimum četiri nedelje nakon akutne infekcije. Jedna od vodećih manifestacija je kognitivni pad.
Cilj: Analiza učestalosti i neuropsihološkog profila kognitivnog pada u „dugom COVID-u”.
Metod: Pregled literature.
Rezultati: Među CNS posledicama „dugog COVID-a” najčešće se registruju kognitivni pad, glavobolja, izmene sna i vrtoglavica. Kognitivne izmene bolesnici opisuju kao doživljaj postojanja „magle u glavi”, a podrazumeva pad koncentracije ili smetnje kratkoročnog pamćenja, koji može da utiče na povratak uobičajenom socijalnom i profesionalnom funkcionisanju. Neurokognitivne komplikacije akutne SARS-CoV-2 infekcije se opisuju naročito kod kritično obolelih i respiratorno ugroženih bolesnika i porede sa sličnim sindromima posle sepse ili boravka u jedinicama intenzivnog lečenja („post-ICU syndrome“). Međutim, bar 20% bolesnika sa blagim formama COVID-19 koje nisu zahtevale hospitalizaciju takođe ima produžene kognitivne smetnje. Fenomeni u sklopu „brain fog“ slični su onima kod osoba sa sindromom hroničnog umora. Infekcija SARS-Cov-2 virusom bilo kog stepena težine povećava rizik za nastanak kognitivnog pada. Do sada nije istražen uticaj kognitivnog pada nakon COVID-19 na kvalitet života i aktivnosti svakodnevnog življenja, kao i uticaj psiholoških i socijalnih aspekata pandemije na kogniciju. Mogući mehanizmi kognitivne disfukcije su: direktna infekcija CNS-a, udaljeni efekti sistemske infekcije („citokinska oluja” i dr.), vaskularno oštećenje mozga, neuroinflamacija, autoimuni odgovor protiv CNS-a, hipometabolizam limbičkog sistema i orbitofrontalnog korteksa, kao i neurodegeneracija slična onoj u Alchajmerovoj bolesti, pri čemu je moguće da se neki od ovih mehanizama prepliću.
Zaključak: Kognitive manifestacije „dugog COVID-a” nisu retke i značajno utiču na povratak u uobičajeni lični i profesionalni milje preživelih. Neophodno je dugoročno praćenje ovih bolesnika i sagledavanje različitih etioloških i terapijskih aspekata kognitivnih izmena u okviru „dugog COVID-a”., Introduction: Although SARS-CoV-2 is a respiratory infection, the virus is neurotropic and neurological manifestations are seen in 40% patients. Recognition of prolonged post-COVID symptoms led to the introduction of the term “long COVID syndrome”, referring to a set of various symptoms persisting for a minimum of four weeks after acute infection. One of the main manifestations is cognitive decline.
Aim: Analysis of incidence and neuropsychological profile of cognitive decline in “long COVID” syndrome.
Method: Literature review.
Results: Most frequent CNS manifestations of “long COVID” include cognitive decline, headache, sleep disturbance, and dizziness. Cognitive changes are reported as “brain fog” and correspond to a decline in attention and short-term memory, impacting return to premorbid social and professional activities. Acute SARS-CoV-2 neurocognitive complications are seen particularly in critically ill and respiratory insufficient patients, comparable to the similar phenomenon of post-sepsis and intensive care unit treatment (“post-ICU syndrome”). However, 20% of patients with mild COVID-19, not requiring hospitalization, also reported prolonged cognitive complaints, resembling those in patients with chronic fatigue syndrome. SARS-Cov-2 infection of any severity increases the risk for cognitive decline. The impact of post-COVID cognitive decline on the quality of life and activities of daily living as well as the influence of psychological and social aspects of the pandemic on cognition remain to be investigated. Potential mechanisms of cognitive dysfunction are direct CNS infection, remote effects of systemic infection (“cytokine storm” etc.), vascular brain damage, neuroinflammation, autoimmune response directed to the CNS components, hypometabolism in the limbic and orbitofrontal cortex, as well as neurodegeneration comparable to those in Alzheimer’s disease. Several different mechanisms may also be intertwined.
Conclusion: Cognitive manifestations of “long COVID” are not rare and have a significant influence on personal and professional activities of the survivors. Long-term follow-up and analysis of various etiological and therapeutic aspects of cognitive changes within “long-COVID” are needed.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021",
title = "Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature, Neurocognitive syndrome of “long covid”: literature review",
pages = "90-89",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3689"
}

Pavlović, A., Milenković, M., Stevanović, A.,& Pavlović, D.. (2021). Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature. in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 89-90.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3689

Pavlović A, Milenković M, Stevanović A, Pavlović D. Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature. in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. 2021;:89-90.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3689 .

Pavlović, Aleksandra, Milenković, Marija, Stevanović, Aleksandar, Pavlović, Dragan, "Neurokognitivni sindrom „dugog covid-a”: pregled literature" in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021 (2021):89-90,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3689 .

TY  - CONF
AU  - Pavlović, Dragan
AU  - Pavlović, Aleksandra
AU  - Milenković, Marija
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3695
AB  - Uvod: Cink je drugi najzastupljeniji esencijalni metal u organizmu i jedini koji je prisutan u svim klasama enzima. Cink se resorbuje u tankom crevu. Nema depoa cinka u organizmu. On se izlučuje putem bubrega, kože i creva. Hrana životinjskog porekla ima manje cinka ali nema fitata pa je dobar izvor cinka.
Cilj: Cilj rada je da se pregledom relevantne literature izdvoje istraživanja koja potvrđuju značaj cinka u radu mozga i razvoju dece.
Metod: Izvršeno je pretraživanje baze podataka Pub Med korišćenjem ključnih reči cink, mozak, kognicija, deca.
Rezultati: Cink je neophodan za funkcionisanje centralnog nervnog sistema, učestvuje u neurotransmisiji, posebno u hipokampusu gde reguliše glutamate i gamaaminobuternu kiselinu koji su najzastupljeniji neurotransmiteri u mozgu. Ovim se omogućuju normalne kognitivne funkcije. Osim u prenosu informacija, cink u mozgu omogućava i metabolizam DNK, rast moždanog tubulina i fosforilaciju. Cink stabilizuje ćelijske membrane i druge ćelijske komponente i bitan je za transkripciju polinukleotida u procesu genetske ekspresije. Cink omogućava deobu, rast i diferencijaciju ćelija, što je bitno za intrauterini razvoj ploda, stimuliše rast i razvoj organizma, a važan je i za čulo ukusa i mirisa. Cink je kritičan za rast i razvoj mozga, u sintezi DNK, RNK i proteina, pa nedostatak cinka u intrauterinom period može da dovede do malformacija mozga, a kod dece do sporijeg i slabijeg razvoja. Smatra se da kao posledica nedostatka cinka u svetu godišnje umre oko 800,000 dece. Manjak cinka dovodi do usporenja rasta i razvoja kod dece, usporenja seksualnog razvoja, gubitka apetita, poremećaja imuniteta, dijareje, muškog hipogonadizma, infertiliteta i oštećenja oka.
Zaključak: Cink je ključan mikronutrijent za rad neurona i veoma je bitan u normalnom razvoju dece. Balans cinka je neophodno postići tokom celog života čoveka kako bi se omogućio normalan razvoj i kognicija.
AB  - Introduction: Zinc is the second most abundant essential metal in the body and the only one present in all classes of enzymes. Zinc is absorbed in the small intestine. There is no zinc depot in the body. It is excreted through the kidneys, skin and intestines. Foods of animal origin have less zinc but no phytate so they are a good source of zinc.
Aim: The aim of this paper is to examine the importance of zinc in brain function and child development.
Method: The Pub Med database was searched using the keywords zinc, brain, cognition, children.
Results: Zinc is necessary for the functioning of the central nervous system, it participates in neurotransmission, especially in the hippocampus, where it regulates glutamate and gamma-aminobutyric acid, which are the most common neurotransmitters in the brain. This allows for normal cognitive functions. In addition to transmitting information, zinc in the brain also enables DNA metabolism, brain tubulin growth and phosphorylation. Zinc stabilizes cell membranes and other cell components and is essential for the transcription of polynucleotides in the process of genetic expression. Zinc balance disorder occurs in Alzheimer’s disease, depression, etc. Zinc enables cell division, growth and differentiation, which is important for the intrauterine development of the fetus, stimulates the growth and development of the organism, and is also important for the sense of taste and smell. Zinc is critical for the growth and development of the brain, in the synthesis of DNA, RNA and proteins, so the lack of zinc in the intrauterine period can lead to brain malformations, and in children to slower and weaker development. It is estimated that around 800,000 children die each year as a result of zinc deficiency in the world. Zinc deficiency leads to growth retardation and development in children, slowing of sexual development, loss of appetite, immune disorders, diarrhea, male hypogonadism, infertility and eye damage.
Conclusion: Zinc is a key micronutrient for the work of neurons and is very important in the normal development of children. Zinc balance is necessary to be achieved throughout a person’s life in order to enable normal development and cognition.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
T1  - Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz
T1  - The importance of zinc in brain function and child development – a narrative review
EP  - 102
SP  - 101
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3695
ER  - 

@conference{
author = "Pavlović, Dragan and Pavlović, Aleksandra and Milenković, Marija",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Cink je drugi najzastupljeniji esencijalni metal u organizmu i jedini koji je prisutan u svim klasama enzima. Cink se resorbuje u tankom crevu. Nema depoa cinka u organizmu. On se izlučuje putem bubrega, kože i creva. Hrana životinjskog porekla ima manje cinka ali nema fitata pa je dobar izvor cinka.
Cilj: Cilj rada je da se pregledom relevantne literature izdvoje istraživanja koja potvrđuju značaj cinka u radu mozga i razvoju dece.
Metod: Izvršeno je pretraživanje baze podataka Pub Med korišćenjem ključnih reči cink, mozak, kognicija, deca.
Rezultati: Cink je neophodan za funkcionisanje centralnog nervnog sistema, učestvuje u neurotransmisiji, posebno u hipokampusu gde reguliše glutamate i gamaaminobuternu kiselinu koji su najzastupljeniji neurotransmiteri u mozgu. Ovim se omogućuju normalne kognitivne funkcije. Osim u prenosu informacija, cink u mozgu omogućava i metabolizam DNK, rast moždanog tubulina i fosforilaciju. Cink stabilizuje ćelijske membrane i druge ćelijske komponente i bitan je za transkripciju polinukleotida u procesu genetske ekspresije. Cink omogućava deobu, rast i diferencijaciju ćelija, što je bitno za intrauterini razvoj ploda, stimuliše rast i razvoj organizma, a važan je i za čulo ukusa i mirisa. Cink je kritičan za rast i razvoj mozga, u sintezi DNK, RNK i proteina, pa nedostatak cinka u intrauterinom period može da dovede do malformacija mozga, a kod dece do sporijeg i slabijeg razvoja. Smatra se da kao posledica nedostatka cinka u svetu godišnje umre oko 800,000 dece. Manjak cinka dovodi do usporenja rasta i razvoja kod dece, usporenja seksualnog razvoja, gubitka apetita, poremećaja imuniteta, dijareje, muškog hipogonadizma, infertiliteta i oštećenja oka.
Zaključak: Cink je ključan mikronutrijent za rad neurona i veoma je bitan u normalnom razvoju dece. Balans cinka je neophodno postići tokom celog života čoveka kako bi se omogućio normalan razvoj i kognicija., Introduction: Zinc is the second most abundant essential metal in the body and the only one present in all classes of enzymes. Zinc is absorbed in the small intestine. There is no zinc depot in the body. It is excreted through the kidneys, skin and intestines. Foods of animal origin have less zinc but no phytate so they are a good source of zinc.
Aim: The aim of this paper is to examine the importance of zinc in brain function and child development.
Method: The Pub Med database was searched using the keywords zinc, brain, cognition, children.
Results: Zinc is necessary for the functioning of the central nervous system, it participates in neurotransmission, especially in the hippocampus, where it regulates glutamate and gamma-aminobutyric acid, which are the most common neurotransmitters in the brain. This allows for normal cognitive functions. In addition to transmitting information, zinc in the brain also enables DNA metabolism, brain tubulin growth and phosphorylation. Zinc stabilizes cell membranes and other cell components and is essential for the transcription of polynucleotides in the process of genetic expression. Zinc balance disorder occurs in Alzheimer’s disease, depression, etc. Zinc enables cell division, growth and differentiation, which is important for the intrauterine development of the fetus, stimulates the growth and development of the organism, and is also important for the sense of taste and smell. Zinc is critical for the growth and development of the brain, in the synthesis of DNA, RNA and proteins, so the lack of zinc in the intrauterine period can lead to brain malformations, and in children to slower and weaker development. It is estimated that around 800,000 children die each year as a result of zinc deficiency in the world. Zinc deficiency leads to growth retardation and development in children, slowing of sexual development, loss of appetite, immune disorders, diarrhea, male hypogonadism, infertility and eye damage.
Conclusion: Zinc is a key micronutrient for the work of neurons and is very important in the normal development of children. Zinc balance is necessary to be achieved throughout a person’s life in order to enable normal development and cognition.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.",
title = "Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz, The importance of zinc in brain function and child development – a narrative review",
pages = "102-101",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3695"
}

Pavlović, D., Pavlović, A.,& Milenković, M.. (2021). Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz. in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 101-102.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3695

Pavlović D, Pavlović A, Milenković M. Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz. in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.. 2021;:101-102.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3695 .

Pavlović, Dragan, Pavlović, Aleksandra, Milenković, Marija, "Značaj cinka u radu mozga i razvoju dece – narativni prikaz" in Zbornik rezimea – 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. (2021):101-102,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3695 .