TY  - CONF
AU  - Bogetić, Dragica
AU  - Milošević, Slađana
AU  - Matović, Milica
PY  - 2023
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/5068
AB  - Kada je u pitanju uloga negativnih iskustava u detinjstvu (zlostavljanja, zanemarivanja i različitih oblika porodičnih disfunkcionalnosti) kao faktora rizika u razvoju zloupotrebe i zavisnosti od alkohola i ilegalnih psihoaktivnih supstanci, istraživanja nedvosmisleno ukazuju na kontinuiranu pozitivnu povezanost ova dva društvena problema. Međutim, istraživanja po pitanju negativnih iskustava u detinjstvu kao faktora rizika razvoja zavisnosti od kockanja u odraslom dobu su manje istražena.
Cilj preglednog rada jeste da se sagleda uloga negativnih iskustava u detinjstvu u razvoju zavisnosti od kockanja, njihov kumulativni efekat, kao i uloga varijable života sa roditeljem koji ima probleme sa kockanjem kao specifičnog faktora rizika.
Kumulativni efekat negativnih iskustava u detinjstvu je povezan sa razvojem zavisnosti od kockanja. Istraživanja pokazuju da tri i više negativnih iskustava u detinjstvu povećavaju verovatnoću razvoja  zavisnosti od kockanja više od tri puta u poređenju sa onima bez ovih iskustava. Negativna iskustva najviše utiču na emocionalnu i bihevioralnu regulaciju, samopoštovanje i poremećaje nivoa pobuđenosti i raspoloženja. Ispoljavaju se i povećanom impulsivnošću, te kockanje može biti vid bega od bolnih emocionalnih stanja i koristi se kao strategija prevazilaženja. Istraživanja pokazuju i da negativna iskustva u detinjstvu i kognitivne strukture objašnjavaju 52% varijanse kockanja. Pregled istraživanja koja su pratila samo varijablu zlostavljanja u detinjstvu pokazuju da je ono u korelaciji sa zavisnošću od kockanja u odrasloj dobi, sa i dalje nedovoljno istraženim mehanizmima koji moderiraju ovu vezu. U okviru transgeneracijske transmisije kockanja, kockanje roditelja je najspecifičniji prediktor kockanja njihovih potomaka, što je u skladu sa teorijom socijalnog učenja.
Zaključna razmatranja ukazuju na značajnu ulogu negativnih iskustava u detinjstvu u razvoju zavisnosti od kockanja.  Na opštem preventivnom nivou, postoji kontinuirana potreba da se podržava sigurno i zdravo porodično i socijalno okruženje, kao i podsticanje implementiranja edukacije dece o adekvatnim strategijama nošenja sa izazovnim okolnostima, u školske kurikulume. Na nivou procene širokog spektra nepovoljnosti pod kojima deca mogu odrastati, važno je kontinuirano pratiti i faktor roditeljskog kockanja. Na tretmanskom nivou, potrebno je uključiti i saznanja o ulozi negativnih iskustava u detinjstvu u razvoju zavisničkog ponašanja, kao i o mehanizmima putem kojih se ova veza razvija.
PB  - Društvo defektologa Srbije
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju
C3  - Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023
T1  - Negativna iskustva u detinjstvu u populaciji osoba koje su zavisne od kockanja
EP  - 196
SP  - 196
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5068
ER  - 

@conference{
author = "Bogetić, Dragica and Milošević, Slađana and Matović, Milica",
year = "2023",
abstract = "Kada je u pitanju uloga negativnih iskustava u detinjstvu (zlostavljanja, zanemarivanja i različitih oblika porodičnih disfunkcionalnosti) kao faktora rizika u razvoju zloupotrebe i zavisnosti od alkohola i ilegalnih psihoaktivnih supstanci, istraživanja nedvosmisleno ukazuju na kontinuiranu pozitivnu povezanost ova dva društvena problema. Međutim, istraživanja po pitanju negativnih iskustava u detinjstvu kao faktora rizika razvoja zavisnosti od kockanja u odraslom dobu su manje istražena.
Cilj preglednog rada jeste da se sagleda uloga negativnih iskustava u detinjstvu u razvoju zavisnosti od kockanja, njihov kumulativni efekat, kao i uloga varijable života sa roditeljem koji ima probleme sa kockanjem kao specifičnog faktora rizika.
Kumulativni efekat negativnih iskustava u detinjstvu je povezan sa razvojem zavisnosti od kockanja. Istraživanja pokazuju da tri i više negativnih iskustava u detinjstvu povećavaju verovatnoću razvoja  zavisnosti od kockanja više od tri puta u poređenju sa onima bez ovih iskustava. Negativna iskustva najviše utiču na emocionalnu i bihevioralnu regulaciju, samopoštovanje i poremećaje nivoa pobuđenosti i raspoloženja. Ispoljavaju se i povećanom impulsivnošću, te kockanje može biti vid bega od bolnih emocionalnih stanja i koristi se kao strategija prevazilaženja. Istraživanja pokazuju i da negativna iskustva u detinjstvu i kognitivne strukture objašnjavaju 52% varijanse kockanja. Pregled istraživanja koja su pratila samo varijablu zlostavljanja u detinjstvu pokazuju da je ono u korelaciji sa zavisnošću od kockanja u odrasloj dobi, sa i dalje nedovoljno istraženim mehanizmima koji moderiraju ovu vezu. U okviru transgeneracijske transmisije kockanja, kockanje roditelja je najspecifičniji prediktor kockanja njihovih potomaka, što je u skladu sa teorijom socijalnog učenja.
Zaključna razmatranja ukazuju na značajnu ulogu negativnih iskustava u detinjstvu u razvoju zavisnosti od kockanja.  Na opštem preventivnom nivou, postoji kontinuirana potreba da se podržava sigurno i zdravo porodično i socijalno okruženje, kao i podsticanje implementiranja edukacije dece o adekvatnim strategijama nošenja sa izazovnim okolnostima, u školske kurikulume. Na nivou procene širokog spektra nepovoljnosti pod kojima deca mogu odrastati, važno je kontinuirano pratiti i faktor roditeljskog kockanja. Na tretmanskom nivou, potrebno je uključiti i saznanja o ulozi negativnih iskustava u detinjstvu u razvoju zavisničkog ponašanja, kao i o mehanizmima putem kojih se ova veza razvija.",
publisher = "Društvo defektologa Srbije, Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju",
journal = "Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023",
title = "Negativna iskustva u detinjstvu u populaciji osoba koje su zavisne od kockanja",
pages = "196-196",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5068"
}

Bogetić, D., Milošević, S.,& Matović, M.. (2023). Negativna iskustva u detinjstvu u populaciji osoba koje su zavisne od kockanja. in Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023
Društvo defektologa Srbije., 196-196.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5068

Bogetić D, Milošević S, Matović M. Negativna iskustva u detinjstvu u populaciji osoba koje su zavisne od kockanja. in Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023. 2023;:196-196.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5068 .

Bogetić, Dragica, Milošević, Slađana, Matović, Milica, "Negativna iskustva u detinjstvu u populaciji osoba koje su zavisne od kockanja" in Dani defektologa Srbije, stručno-naučna кonferencija sa međunarodnim učešćem; Zlatibor 16-19. februar 2023 (2023):196-196,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_5068 .

TY  - CONF
AU  - Filipović, Snežana
AU  - Milošević, Slađana
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3818
AB  - Uvod: Uprkos prepoznatoj vezi između nasilja u porodici i alkoholizma, druš- tvena i pravna podrška i zaštita porodice usledile su kasnije. Tek od druge po- lovine 20. veka pa sve do danas, beleži se veliki napredak u podizanju odgo- vornosti države da se nasilno ponašanje u porodici uzrokovano alkoholizmom prepozna i sankcioniše. Podaci ukazuju da je kod 50 do 60% presuda razlog za izricanje ove mere bezbednost i nasilje u porodici.
Cilj: Cilj rada je prikaz tretmana osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja alkolizma na slobodi, a koji su odlukom suda upućeni u Institut za men- talno zdravlje.
Metod: Prikaz procesa tretmana u Institutu za mentalno zdravlje u Beogradu u kom se izvršava mera obaveznog lečenja alkoholičara na slobodi kroz Psihoedukativni program. Opisani su otpori u terapiji koji se javljaju usled od- sustva motivacije za lečenje, a koji neretko traju tokom celog tretmana. Iako tretman podrazumeva učešće saradnika u lečenju – članove porodice, važno je naglasiti da Psihoedukativni program nije terapija usmerena na dubinsku promenu ličnosti, niti je to porodična terapija alkoholizma.
Rezultati: Početni deo tremana se sastoji od psihoedukativnog programa (6-8 nedelja) i obuhvata sticanje znanja o alkoholizmu kao bolesti (uzrocima, po- sledicama, pravilima ponašanja u apstinenciji), prepoznavanje ličnih i poro- dičnih posledica i zaustavljanje i korekcija zavisničkog i nasilničkog ponašanja.
Rehabilitacioni deo tretmana odvija se u socio-terapijskom klubu lečenih alko- holičara gde se nastavlja sa učenjem i usvajanjem zdravih obrazaca ponaša- nja, odnosa, sistema vrednosti i stila života. Prikazana je saradnja sa drugim ustanovama i službama koje prate izvršenje ove sudske mere.
Zaključak: Tretman osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja na slo- bodi je složen proces u kom je neophodna bolja multisektorska saradnja i po- dizanje kapaciteta specijalizovanih službi kao i efikasniji sistem mera zaštite i podrške žrtvama nasilja.
AB  - Introduction: In spite of the recognized relation between family violence and alcoholism, social and legal support, as well as family protection, have been available since recently. It is only from the second half of the 20th century until today that great progress has been made in raising the responsibility of the state to recognize and sanction violent behavior in the family.
Data show that in 50 to 60% of convictions, domestic violence was the ground for the protection measure.
Aim: To present mandatory outpatient treatment of persons who are referred to The Institute of Mental Health by Court decision.
Method: Presentation of the treatment process at the Institute of Mental Health in Belgrade where mandatory outpatient treatment of an alcoholic is administered by means of Psycho-educational Program. Defiance of therapy is described, occurring with lack of motivation for treatment, which frequently lasts during the whole treatment program.
Although the treatment implies participation of contributors – family members, it is important to emphasize that Psycho-educational program is not the therapy aimed either at deep personal changes or is it equivalent to family therapy of alcoholism.
Results: Initial treatment consists of a psycho-educational program (6-8 weeks) which includes acquiring knowledge of alcoholism as a disease (causes, consequences, behavior rules in abstinence period), recognizing personal and familial consequences and suspending and correcting addiction and violence behavior. The rehabilitation part of the program is carried out in a socio-therapeutic club of treated alcoholics, where patients continue to learn and adopt healthy patterns of behavior, relationships, values and lifestyle. Cooperation with other relevant institutions and services which follow up carrying out of the sentence is presented.
Conclusion: Treatment of a person sentenced to mandatory outpatient treatment is a complex process where better multi-sectorial cooperation is necessary as well as strengthening the capacities of specialized services and more efficient system of protection measures and support to victims of violence.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation Publishing Center of the Faculty
C3  - Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
T1  - Tretman osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja alkolizma na slobodi zbog nasilja u porodici
T1  - Mandatory psychiatric outpatient treatment in cases of alcoholism and domestic violence
EP  - 369
SP  - 363
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3818
ER  - 

@conference{
author = "Filipović, Snežana and Milošević, Slađana",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Uprkos prepoznatoj vezi između nasilja u porodici i alkoholizma, druš- tvena i pravna podrška i zaštita porodice usledile su kasnije. Tek od druge po- lovine 20. veka pa sve do danas, beleži se veliki napredak u podizanju odgo- vornosti države da se nasilno ponašanje u porodici uzrokovano alkoholizmom prepozna i sankcioniše. Podaci ukazuju da je kod 50 do 60% presuda razlog za izricanje ove mere bezbednost i nasilje u porodici.
Cilj: Cilj rada je prikaz tretmana osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja alkolizma na slobodi, a koji su odlukom suda upućeni u Institut za men- talno zdravlje.
Metod: Prikaz procesa tretmana u Institutu za mentalno zdravlje u Beogradu u kom se izvršava mera obaveznog lečenja alkoholičara na slobodi kroz Psihoedukativni program. Opisani su otpori u terapiji koji se javljaju usled od- sustva motivacije za lečenje, a koji neretko traju tokom celog tretmana. Iako tretman podrazumeva učešće saradnika u lečenju – članove porodice, važno je naglasiti da Psihoedukativni program nije terapija usmerena na dubinsku promenu ličnosti, niti je to porodična terapija alkoholizma.
Rezultati: Početni deo tremana se sastoji od psihoedukativnog programa (6-8 nedelja) i obuhvata sticanje znanja o alkoholizmu kao bolesti (uzrocima, po- sledicama, pravilima ponašanja u apstinenciji), prepoznavanje ličnih i poro- dičnih posledica i zaustavljanje i korekcija zavisničkog i nasilničkog ponašanja.
Rehabilitacioni deo tretmana odvija se u socio-terapijskom klubu lečenih alko- holičara gde se nastavlja sa učenjem i usvajanjem zdravih obrazaca ponaša- nja, odnosa, sistema vrednosti i stila života. Prikazana je saradnja sa drugim ustanovama i službama koje prate izvršenje ove sudske mere.
Zaključak: Tretman osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja na slo- bodi je složen proces u kom je neophodna bolja multisektorska saradnja i po- dizanje kapaciteta specijalizovanih službi kao i efikasniji sistem mera zaštite i podrške žrtvama nasilja., Introduction: In spite of the recognized relation between family violence and alcoholism, social and legal support, as well as family protection, have been available since recently. It is only from the second half of the 20th century until today that great progress has been made in raising the responsibility of the state to recognize and sanction violent behavior in the family.
Data show that in 50 to 60% of convictions, domestic violence was the ground for the protection measure.
Aim: To present mandatory outpatient treatment of persons who are referred to The Institute of Mental Health by Court decision.
Method: Presentation of the treatment process at the Institute of Mental Health in Belgrade where mandatory outpatient treatment of an alcoholic is administered by means of Psycho-educational Program. Defiance of therapy is described, occurring with lack of motivation for treatment, which frequently lasts during the whole treatment program.
Although the treatment implies participation of contributors – family members, it is important to emphasize that Psycho-educational program is not the therapy aimed either at deep personal changes or is it equivalent to family therapy of alcoholism.
Results: Initial treatment consists of a psycho-educational program (6-8 weeks) which includes acquiring knowledge of alcoholism as a disease (causes, consequences, behavior rules in abstinence period), recognizing personal and familial consequences and suspending and correcting addiction and violence behavior. The rehabilitation part of the program is carried out in a socio-therapeutic club of treated alcoholics, where patients continue to learn and adopt healthy patterns of behavior, relationships, values and lifestyle. Cooperation with other relevant institutions and services which follow up carrying out of the sentence is presented.
Conclusion: Treatment of a person sentenced to mandatory outpatient treatment is a complex process where better multi-sectorial cooperation is necessary as well as strengthening the capacities of specialized services and more efficient system of protection measures and support to victims of violence.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation Publishing Center of the Faculty",
journal = "Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.",
title = "Tretman osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja alkolizma na slobodi zbog nasilja u porodici, Mandatory psychiatric outpatient treatment in cases of alcoholism and domestic violence",
pages = "369-363",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3818"
}

Filipović, S.,& Milošević, S.. (2021). Tretman osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja alkolizma na slobodi zbog nasilja u porodici. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju / University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation Publishing Center of the Faculty., 363-369.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3818

Filipović S, Milošević S. Tretman osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja alkolizma na slobodi zbog nasilja u porodici. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.. 2021;:363-369.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3818 .

Filipović, Snežana, Milošević, Slađana, "Tretman osoba kojima je izrečena mera obaveznog lečenja alkolizma na slobodi zbog nasilja u porodici" in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. (2021):363-369,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3818 .

TY  - CONF
AU  - Milošević, Slađana
AU  - Filipović, Snežana
PY  - 2021
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/3773
AB  - Uvod: Lečenje adolescenata sa poremećajem zavisnosti i njihovih porodica zahteva stalnu evaluaciju sledećih komponenti terapijskog procesa: dijagno- ze, fleksibilnosti terapijskog pristupa u odnosu na konkretnu porodicu i toka terapijskog procesa u celini. Pored toga, evaluacija je potrebna i u procesu uspostavljanja terapijske predikcije postrehabilitacionog „uklapanja” i potpu- ne resocijalizacije adolescenata i njihovih porodica. Istraživanja pokazuju da je za uspešan rehabilitacioni proces neophodna promena na individualnom, roditeljskom, porodičnom, relacionom i socijalnom nivou funkcionisanja.
Cilj: Cilj ovog rada je analiza pokazatelja uspešnosti rehabilitacionog procesa na svim nivoima (individualnom, roditeljskom, porodičnom, relacionom i soci- jalnom), s obzirom na to da su ove kategorije praktično povezane i neodvojive, te da se i njihov međusobni uticaj kontinuirano terapijski potvrđuje.
Metod: U radu se koriste analiza i sinteza teorijskih i empirijskih nalaza kroz proučavanje relevantne literature u različitim naučnim izvorima podataka.
Rezultati: Individualni pokazatelji uspešnosti rehabilitacije se ogledaju u po- boljšanju zdravstvenog stanja adolescenta, poštovanju terapijskih pravila i zahteva na „duže staze”. Prema empirijskim podacima adolescent obogaćuje interpersonalne relacije, prihvata rekonstruisanu strukturu porodice, koriguje poziciju roditeljskog autoriteta. Kod roditelja dolazi do progresivne promene u tri pravca: ličnom domenu, roditeljskoj relaciji i promeni u odnosu prema adolescentu. Napeti, nestabilni odnosi u porodici ustupaju mesto pozitivnim emotivnim tendencama. Kako terapijski proces odmiče, uspostavlja se dijalog između mlađih i starijih članova porodice. Porodica definiše nove diskurse u kojima poziciju konstantne kritike menja u poziciju podrške i usvaja obrazac traženja rešenja. Na socijalnom nivou adolescent i porodica prevazilaze sti- gmu i socijalnu izolaciju i na terapijski i funkcionalan način obnavljaju reduko- vane socijalne veze.
Zaključak: Zaključna razmatranja ukazuju na to da su analiza i praćenje po- menutih pokazatelja rehabilitacije kompleksni procesi otežani varijabilnim intenzitetom. Stoga, temeljna evaluacija omogućava da se dobije realnija slika kretanja terapijskog procesa u celosti, kao i bolje razumevanje nepredvidivosti poremećaja zavisnosti.
AB  - Introduction: Treatment of adolescents with addictive disorders and their families requires constant evaluation of the following components of the therapeutic process: diagnosis, flexibility of the therapeutic approach in relation to a specific family and the course of the therapeutic process as a whole. In addition, evaluation is needed in the process of establishing a therapeutic prediction of post-rehabilitation “fitting in” and complete resocialization of adolescents and their families. Research shows that a successful rehabilitation process requires change at the individual, parental, family, relational and social levels of functioning.
Aim: The aim of this paper is to analyze the success indicators of the rehabilitation process at all levels (individual, parental, family, relational and social), given that these categories are practically connected and inseparable, and that their mutual influence is continuously confirmed therapeutically.
Method: The paper uses the analysis and synthesis of theoretical and empirical findings through the study of relevant literature in various scientific data sources.
Results: Individual indicators of rehabilitation success are reflected in the improvement of the adolescent’s health condition, respect for therapeutic rules and requirements in the “long run”. According to empirical data, the adolescent enriches interpersonal relations, accepts the reconstructed structure of the family, and corrects the position of parental authority. There is a progressive change in parents in three directions: personal domain, parental relationship and change in attitude towards the adolescent. Tense, unstable family relationships give way to positive emotional tendencies. As the therapeutic process progresses, a dialogue is established between younger and older family members. The family defines new discourses in which the position of constant criticism changes into a position of support and adopts a pattern of seeking solutions. At the social level, adolescents and families overcome stigma and social isolation and renew reduced social ties in a therapeutic and functional way.
Conclusion: Concluding remarks indicate that the analysis and monitoring of the mentioned rehabilitation indicators is a complex process complicated by variable intensity.
Therefore, a thorough evaluation enables getting a more realistic picture of the movement of the therapeutic process as a whole, as well as a better understanding of the unpredictability of addictive disorders.
PB  - Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation
C3  - Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
T1  - Pokazatelji uspešne rehabilitacije adolescenata sa poremećajem zavisnosti i njihovih porodica
T1  - Indicators of successful rehabilitation of adolescents with addictive disorders and their families
EP  - 74
SP  - 65
UR  - https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3773
ER  - 

@conference{
author = "Milošević, Slađana and Filipović, Snežana",
year = "2021",
abstract = "Uvod: Lečenje adolescenata sa poremećajem zavisnosti i njihovih porodica zahteva stalnu evaluaciju sledećih komponenti terapijskog procesa: dijagno- ze, fleksibilnosti terapijskog pristupa u odnosu na konkretnu porodicu i toka terapijskog procesa u celini. Pored toga, evaluacija je potrebna i u procesu uspostavljanja terapijske predikcije postrehabilitacionog „uklapanja” i potpu- ne resocijalizacije adolescenata i njihovih porodica. Istraživanja pokazuju da je za uspešan rehabilitacioni proces neophodna promena na individualnom, roditeljskom, porodičnom, relacionom i socijalnom nivou funkcionisanja.
Cilj: Cilj ovog rada je analiza pokazatelja uspešnosti rehabilitacionog procesa na svim nivoima (individualnom, roditeljskom, porodičnom, relacionom i soci- jalnom), s obzirom na to da su ove kategorije praktično povezane i neodvojive, te da se i njihov međusobni uticaj kontinuirano terapijski potvrđuje.
Metod: U radu se koriste analiza i sinteza teorijskih i empirijskih nalaza kroz proučavanje relevantne literature u različitim naučnim izvorima podataka.
Rezultati: Individualni pokazatelji uspešnosti rehabilitacije se ogledaju u po- boljšanju zdravstvenog stanja adolescenta, poštovanju terapijskih pravila i zahteva na „duže staze”. Prema empirijskim podacima adolescent obogaćuje interpersonalne relacije, prihvata rekonstruisanu strukturu porodice, koriguje poziciju roditeljskog autoriteta. Kod roditelja dolazi do progresivne promene u tri pravca: ličnom domenu, roditeljskoj relaciji i promeni u odnosu prema adolescentu. Napeti, nestabilni odnosi u porodici ustupaju mesto pozitivnim emotivnim tendencama. Kako terapijski proces odmiče, uspostavlja se dijalog između mlađih i starijih članova porodice. Porodica definiše nove diskurse u kojima poziciju konstantne kritike menja u poziciju podrške i usvaja obrazac traženja rešenja. Na socijalnom nivou adolescent i porodica prevazilaze sti- gmu i socijalnu izolaciju i na terapijski i funkcionalan način obnavljaju reduko- vane socijalne veze.
Zaključak: Zaključna razmatranja ukazuju na to da su analiza i praćenje po- menutih pokazatelja rehabilitacije kompleksni procesi otežani varijabilnim intenzitetom. Stoga, temeljna evaluacija omogućava da se dobije realnija slika kretanja terapijskog procesa u celosti, kao i bolje razumevanje nepredvidivosti poremećaja zavisnosti., Introduction: Treatment of adolescents with addictive disorders and their families requires constant evaluation of the following components of the therapeutic process: diagnosis, flexibility of the therapeutic approach in relation to a specific family and the course of the therapeutic process as a whole. In addition, evaluation is needed in the process of establishing a therapeutic prediction of post-rehabilitation “fitting in” and complete resocialization of adolescents and their families. Research shows that a successful rehabilitation process requires change at the individual, parental, family, relational and social levels of functioning.
Aim: The aim of this paper is to analyze the success indicators of the rehabilitation process at all levels (individual, parental, family, relational and social), given that these categories are practically connected and inseparable, and that their mutual influence is continuously confirmed therapeutically.
Method: The paper uses the analysis and synthesis of theoretical and empirical findings through the study of relevant literature in various scientific data sources.
Results: Individual indicators of rehabilitation success are reflected in the improvement of the adolescent’s health condition, respect for therapeutic rules and requirements in the “long run”. According to empirical data, the adolescent enriches interpersonal relations, accepts the reconstructed structure of the family, and corrects the position of parental authority. There is a progressive change in parents in three directions: personal domain, parental relationship and change in attitude towards the adolescent. Tense, unstable family relationships give way to positive emotional tendencies. As the therapeutic process progresses, a dialogue is established between younger and older family members. The family defines new discourses in which the position of constant criticism changes into a position of support and adopts a pattern of seeking solutions. At the social level, adolescents and families overcome stigma and social isolation and renew reduced social ties in a therapeutic and functional way.
Conclusion: Concluding remarks indicate that the analysis and monitoring of the mentioned rehabilitation indicators is a complex process complicated by variable intensity.
Therefore, a thorough evaluation enables getting a more realistic picture of the movement of the therapeutic process as a whole, as well as a better understanding of the unpredictability of addictive disorders.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation",
journal = "Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.",
title = "Pokazatelji uspešne rehabilitacije adolescenata sa poremećajem zavisnosti i njihovih porodica, Indicators of successful rehabilitation of adolescents with addictive disorders and their families",
pages = "74-65",
url = "https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3773"
}

Milošević, S.,& Filipović, S.. (2021). Pokazatelji uspešne rehabilitacije adolescenata sa poremećajem zavisnosti i njihovih porodica. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.
Univerzitet u Beogradu – Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju/ University of Belgrade – Faculty of Special Education and Rehabilitation., 65-74.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3773

Milošević S, Filipović S. Pokazatelji uspešne rehabilitacije adolescenata sa poremećajem zavisnosti i njihovih porodica. in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021.. 2021;:65-74.
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3773 .

Milošević, Slađana, Filipović, Snežana, "Pokazatelji uspešne rehabilitacije adolescenata sa poremećajem zavisnosti i njihovih porodica" in Zbornik radova - 11. Međunarodni naučni skup „Specijalna edukacija i rehabilitacija danas“, Beograd, Srbija, 29–30.10.2021. (2021):65-74,
https://hdl.handle.net/21.15107/rcub_rfasper_3773 .

TY  - JOUR
AU  - Milošević, Slađana
AU  - Jovanić, Goran
AU  - Petrović, Vera
PY  - 2019
UR  - http://rfasper.fasper.bg.ac.rs/handle/123456789/1233
AB  - Persons with mental illnesses may be deprived of their freedom should they be associated with committing crime. Te rate of convicts with mental disorders in prisons ranges between 15% and 25%. Their detention negatively affects their mental health, increases recidivism risks and reduces the possibility of rehabilitation. Penal treatments practiced in the world are focused on their criminogenic needs, whilst in Serbia, despite the existence of official instruments for assessing convicts' risks, needs and capacity for change, there have not been any research studies on application of effective treatments in penal institutions for convicts with mental disorders. Te aim of the paper was to demonstrate the presence frequency of mentally ill convicts in penal system, the specificity of the status of simultaneously ill and incarcerated persons, the normative rules which determine their sanctions, specific recidivism risk assessment instruments and specialized effective treatments in foreign penal systems of this dually stigmatized population.
AB  - Osobe sa mentalnim poremećajima mogu biti lišene slobode ukoliko su dovedene u vezu sa izvršenjem krivičnog dela. Stopa zastupljenosti osuđenih sa mentalnim poremećajima u zatvorima varira od 15 do 25%, dok je u zatvorima Srbije 2010. godine bilo 73% osuđenih sa mentalnim poremećajima. Boravkom u zatvoru pogoršava se njihovo mentalno stanje, povećava rizik recidivizma i umanjuje mogućnost rehabilitacije. Penalni tretmani koji se praktikuju u svetu usmereni su na kriminogene potrebe, dok u Srbiji, i pored postojanja ofcijelnog instrumenta za procenu rizika, potreba i kapaciteta osuđenih za promenom, ne postoje istraživanja o primeni efektivnih tretmana u penalnim ustanovama za osuđene sa mentalnim poremećajima. Cilj rada je da se prikaže zastupljenost osuđenih sa mentalnim poremećajima u penalnom sistemu, njihov specifčan status istovremeno obolelih i osuđenih osoba, normativi kojima se uređuje njihovo sankcionisanje, specifkovani instrumenati procene rizika recidivizma i specijalizovani efektivni tretmani u inostranim penalnim sistemima prema ovoj, dvostruko stigmatizovanoj populaciji.
PB  - Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd
T2  - Specijalna edukacija i rehabilitacija
T1  - Position and treatment of convicts with mental disorders in penal system
T1  - Položaj i tretman osuđenih sa mentalnim poremećajima u penalnom sistemu
EP  - 351
IS  - 3
SP  - 321
VL  - 18
DO  - 10.5937/specedreh18-23166
ER  - 

@article{
author = "Milošević, Slađana and Jovanić, Goran and Petrović, Vera",
year = "2019",
abstract = "Persons with mental illnesses may be deprived of their freedom should they be associated with committing crime. Te rate of convicts with mental disorders in prisons ranges between 15% and 25%. Their detention negatively affects their mental health, increases recidivism risks and reduces the possibility of rehabilitation. Penal treatments practiced in the world are focused on their criminogenic needs, whilst in Serbia, despite the existence of official instruments for assessing convicts' risks, needs and capacity for change, there have not been any research studies on application of effective treatments in penal institutions for convicts with mental disorders. Te aim of the paper was to demonstrate the presence frequency of mentally ill convicts in penal system, the specificity of the status of simultaneously ill and incarcerated persons, the normative rules which determine their sanctions, specific recidivism risk assessment instruments and specialized effective treatments in foreign penal systems of this dually stigmatized population., Osobe sa mentalnim poremećajima mogu biti lišene slobode ukoliko su dovedene u vezu sa izvršenjem krivičnog dela. Stopa zastupljenosti osuđenih sa mentalnim poremećajima u zatvorima varira od 15 do 25%, dok je u zatvorima Srbije 2010. godine bilo 73% osuđenih sa mentalnim poremećajima. Boravkom u zatvoru pogoršava se njihovo mentalno stanje, povećava rizik recidivizma i umanjuje mogućnost rehabilitacije. Penalni tretmani koji se praktikuju u svetu usmereni su na kriminogene potrebe, dok u Srbiji, i pored postojanja ofcijelnog instrumenta za procenu rizika, potreba i kapaciteta osuđenih za promenom, ne postoje istraživanja o primeni efektivnih tretmana u penalnim ustanovama za osuđene sa mentalnim poremećajima. Cilj rada je da se prikaže zastupljenost osuđenih sa mentalnim poremećajima u penalnom sistemu, njihov specifčan status istovremeno obolelih i osuđenih osoba, normativi kojima se uređuje njihovo sankcionisanje, specifkovani instrumenati procene rizika recidivizma i specijalizovani efektivni tretmani u inostranim penalnim sistemima prema ovoj, dvostruko stigmatizovanoj populaciji.",
publisher = "Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd",
journal = "Specijalna edukacija i rehabilitacija",
title = "Position and treatment of convicts with mental disorders in penal system, Položaj i tretman osuđenih sa mentalnim poremećajima u penalnom sistemu",
pages = "351-321",
number = "3",
volume = "18",
doi = "10.5937/specedreh18-23166"
}

Milošević, S., Jovanić, G.,& Petrović, V.. (2019). Position and treatment of convicts with mental disorders in penal system. in Specijalna edukacija i rehabilitacija
Univerzitet u Beogradu - Fakultet za specijalnu edukaciju i rehabilitaciju, Beograd., 18(3), 321-351.
https://doi.org/10.5937/specedreh18-23166

Milošević S, Jovanić G, Petrović V. Position and treatment of convicts with mental disorders in penal system. in Specijalna edukacija i rehabilitacija. 2019;18(3):321-351.
doi:10.5937/specedreh18-23166 .

Milošević, Slađana, Jovanić, Goran, Petrović, Vera, "Position and treatment of convicts with mental disorders in penal system" in Specijalna edukacija i rehabilitacija, 18, no. 3 (2019):321-351,
https://doi.org/10.5937/specedreh18-23166 . .